Documentation for a newer release is available. View Latest

Kickstart Söz Dizimi Referansı

Bu ek, Kickstart kurulumlarında kullanılabilen komutları ve seçenekleri açıklamaktadır. Kickstart hakkında genel bilgi için Kickstart ile Kurulumu Otomatikleştirme bölümüne bakın.

İçindekiler

Kurulum Yöntemleri ve Kaynakları
Depolama ve Bölümlendirme
Ağ Yapılandırması
- firewall (isteğe bağlı) - Güvenlik Duvarını Yapılandır
- network (isteğe bağlı) - Ağ Arayüzlerini Yapılandır
Konsol ve Ortam
Kullanıcılar, Gruplar ve Kimlik Doğrulama
Kurulum Ortamı
Kurulumdan Sonra
Örnek Kickstart Yapılandırmaları

Aygıt adlarının yeniden başlatmalar arasında tutarlı olması garanti edilmez, bu da Kickstart betiklerinde kullanımlarını karmaşıklaştırabilir. Bir Kickstart seçeneği bir aygıt düğümü adını (örneğin sda) gerektirdiğinde, bunun yerine /dev/disk altındaki herhangi bir ögeyi kullanabilirsiniz. Örneğin, şunun yerine:

part / --fstype=xfs --onpart=sda1

Aşağıdakilerden birine benzer bir girdi kullanabilirsiniz:

part / --fstype=xfs --onpart=/dev/disk/by-path/pci-0000:00:05.0-scsi-0:0:0:0-part1
part / --fstype=xfs --onpart=/dev/disk/by-id/ata-ST3160815AS_6RA0C882-part1

Bu, diskleri belirtmek için tutarlı bir yol sağlar ve yalnızca sda kullanmaktan daha anlamlıdır. Bu, özellikle büyük depolama ortamlarında kullanışlıdır.

Kickstart kurulumlarının genel ilkeleri çoğunlukla aynı kalırken, komutlar ve seçenekler ana sürümler arasında değişebilir. Kickstart söz diziminin iki sürümü arasındaki farkları görüntülemek için ksverdiff komutunu kullanabilirsiniz. Bu, yeni bir sürümle kullanılmak üzere mevcut bir Kickstart dosyasını güncellerken faydalıdır. Fedora 31 ve 32 arasındaki söz dizimi değişikliklerinin bir listesini görüntülemek için aşağıdaki komutu kullanın:

$ ksverdiff -f F31 -t F32

-f seçeneği karşılaştırmanın başlatılacağı sürümü, -t seçeneği sonlandırılacağı sürümü belirtir. Ek bilgi için ksverdiff(1) kılavuz sayfasına bakın. Ayrıca bunu sisteminizden daha yeni bir sürümdeki değişiklikleri görüntülemek için kullanamayacağınızı unutmayın - Fedora 31 üzerindeki pykickstart sürümü Fedora 32 için olan değişiklikleri görüntüleyemez.

Ek olarak, değişikliklerin bir listesi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora 32 Sürüm Notlarını inceleyebilirsiniz.

Aşağıdaki bölümlerde, bir seçeneğin ardından eşittir işareti (=) geliyorsa, ondan sonra bir değer belirtilmelidir. Örnek komutlarda, köşeli parantez ([ ]) içindeki seçenekler komut için isteğe bağlı argümanlardır.

Kurulum Yöntemleri ve Kaynakları

Aşağıdaki komutlar Fedora’nın nasıl kurulacağını denetler.

device (isteğe bağlı) - Ek Aygıt Sürücüleri Kur

Çoğu PCI sisteminde, kurulum programı Ethernet ve SCSI kartlarını otomatik olarak algılayacaktır. Ancak, daha eski sistemlerde ve bazı PCI sistemlerinde Kickstart, uygun aygıtları bulmak için bir ipucu gerektirir. Kurulum programına ek modüller kurmasını söyleyen device komutu aşağıdaki biçimi kullanmaktadır:

device modülAdı [--opts=]

modülAdı parametresini kurulması gereken çekirdek modülünün adıyla değiştirin.

--opts=

Kurulan çekirdek modülüne iletilecek seçenekler. Örneğin:

device i2c_piix4 --opts="aic152x=0x340 io=11"

driverdisk (isteğe bağlı) - Bir Sürücü Diski Kullan

Sürücü diskleri, öntanımlı olarak dahil edilmeyen ek sürücüleri sağlamak için Kickstart kurulumları sırasında kullanılabilir. Sürücü disklerinin içeriğini, sistemin sabit diskindeki bir bölümün kök dizinine kopyalamanız gerekir. Ardından, kurulum programının bir sürücü diski araması gerektiğini ve konumunu belirtmek için driverdisk komutunu kullanmanız gerekir.

driverdisk bölüm | --source= | --biospart=

bölüm

Sürücü disk görüntüsünü yerel bir bölümde arayın. bölüm parametresini sürücü diskini içeren bölümün adıyla değiştirin. Bölümün tam yol olarak belirtilmesi gerektiğini unutmayın. Örneğin:

driverdisk /dev/sdb1

--source=

Sürücü diskini yerel bölüm yerine bir ağ konumunda arayın. Örneğin:

driverdisk --source=ftp://sürücü/diskinin/yolu.img

driverdisk --source=http://sürücü/diskinin/yolu.img

driverdisk --source=nfs:anamakineadı:/sürücü/diskinin/yolu.img

--biospart=

Sürücü diskini içeren BIOS bölümü (örneğin, 82p2).

install (gerekli) - Kurulum Yöntemini Yapılandır

Öntanımlı kurulum modu. cdrom, harddrive, nfs, liveimg veya url seçeneklerinden birini kurulum türü olarak belirtmelisiniz. install komutu ve kurulum yöntemi komutu ayrı satırlarda olmalıdır. Örneğin:

install
liveimg --url=file:///images/install/squashfs.img --noverifyssl

Kurulum yöntemi komutları şunlardır:

cdrom

Sistemdeki ilk optik (DVD) sürücüden kur.

harddrive

Yerel bir sabit diskteki bir ağaçtan veya tam kurulum ISO kalıbından kur. Ağaç veya ISO kalıbı, kurulum ortamında bağlanabilir bir dosya sistemi üzerinde olmalıdır.Desteklenen dosya sistemleri şunlardır: ext2, ext3, ext4, vfat veya xfs.

install
harddrive --partition= | --biospart= [--dir=]

--partition=: Kurmak için bölüm (sdb2 gibi).
--biospart=: Kurmak için BIOS bölümü (82p2 gibi).
--dir=: Kurulum ağacını veya ISO kalıbını içeren dizin.

liveimg

Paketler yerine bir disk kalıbından kur. Kalıp, bir canlı ISO kalıbındaki squashfs.img dosyası veya kurulum ortamının bağlayabileceği herhangi bir dosya sistemi olabilir. Desteklenen dosya sistemleri şunlardır: ext2, ext3, ext4, vfat ve xfs.

Bu komut aynı zamanda kök dosya sisteminin tar arşivlerinden kurulumu da desteklemektedir. Bu durumda, dosya adı .tar, .tbz, .tgz, .txz, .tar.bz2, tar.gz veya tar.xz ile bitmelidir.

install
liveimg --url=  [--proxy= | --checksum= | --noverifyssl=]

--url=: Kurulumun yapılacağı konum. Desteklenen protokoller şunlardır: HTTP, HTTPS, FTP ve file.
--proxy=: Kurulumu gerçekleştirirken kullanılacak bir HTTP, HTTPS veya FTP vekil sunucusu belirt.
--checksum=: Bütünlük doğrulaması için kullanılan, kalıp dosyasının SHA256 sağlama toplamı ile isteğe bağlı bir argüman. Fedora Project tarafından sağlanan canlı bir kalıp kullanıyorsanız, sağlama toplamlarının bir listesini https://fedoraproject.org/en/verify adresinde bulabilirsiniz.
--noverifyssl: Bir HTTPS sunucusuna bağlanırken SSL doğrulamasını devre dışı bırak.

nfs

Belirtilen bir NFS sunucusundan kur. NFS sunucusu, tam kurulum ISO kalıbını (Fedora Server DVD’si gibi) veya çıkarılan içeriğini dışa aktarıyor olmalıdır.

install
nfs --server=  [--dir=] [--opts= ]

--server=: Sunucunun ana makine adı.
--dir=: Kurulum ağacını veya ISO kalıbını içeren dizin.
--opts=: NFS dışa aktarımını bağlamak için kullanılacak bağlama seçenekleri.

url

HTTP, HTTPS veya FTP aracılığıyla uzak sunucudaki bir ağaçtan kur.

install
url --url= | --mirrorlist= [--proxy= | --noverifyssl]

--url=: Kurulumun yapılacağı konum. Desteklenen protokoller şunlardır: http, https, ftp ve file.
--mirrorlist=: Kurulumun yapılacağı yansı URL’si.
--proxy=: Kurulumu gerçekleştirirken kullanılacak bir HTTP, HTTPS veya FTP vekil sunucusu belirt.
--noverifyssl: Bir HTTPS sunucusuna bağlanırken SSL doğrulamasını devre dışı bırak.

mediacheck (isteğe bağlı) - Kurulum Ortamının Bütünlüğünü Doğrula

Bu komut, kurulum programını rd.live.check önyükleme seçeneğine benzer şekilde kuruluma başlamadan önce bir ortam denetimi gerçekleştirmeye zorlayacaktır (Önyükleme Ortamını Doğrulama bölümüne bakın). Bu komut kurulumların etkileşimli olmasını gerektirir, bu nedenle öntanımlı olarak devre dışıdır.

ostreesetup (isteğe bağlı) - Bir OSTree’den Kur

OSTree kurulumları için kullanılır. OSTree hakkında daha fazla bilgi için https://wiki.gnome.org/action/show/Projects/OSTree sayfasına bakın. Kullanılabilir seçenekler şunlardır:

--osname=: İşletim sistemi kurulumu için yönetim kökü (gerekli).
--remote=: İşletim sistemi kurulumu için yönetim kökü (isteğe bağlı).
--url=: Depo URL’si (gerekli).
--ref=: Deponun içindeki dalın adı (gerekli).
--nogpg: GPG anahtar doğrulamasını devre dışı bırak (isteğe bağlı).

repo (isteğe bağlı) - Ek Depoları Yapılandır

Paket kurulumu için kaynak olarak kullanılabilecek ek DNF depolarını yapılandırır. Bu komut, tek bir Kickstart dosyasında birden çok kez kullanılabilir.

DNF paket yöneticisi hakkında bilgi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora Sistem Yöneticisi Kılavuzuna bakın.

Kurulum için kullanılan depolar kararlı olmalıdır. Kurulum tamamlanmadan önce bir depo değiştirilirse kurulum başarısız olabilir.

--name=: Depo kimliği. Bu seçenek gereklidir. Bir deponun, önceden eklenen başka bir depoyla çakışan bir adı varsa, o depo yok sayılacaktır. Bu, kurulum programı önceden yapılandırılan depoların bir listesini kullandığından, onlarla aynı adlara sahip depolar ekleyemeyeceğiniz anlamına gelmektedir.
--baseurl=: Depo URL’si. DNF depo yapılandırma dosyalarında kullanılabilen değişkenler desteklenmez. Ya bu seçeneği ya da --mirrorlist seçeneğini kullanabilirsiniz, ikisini birden kullanamazsınız.
--mirrorlist=: Depo için bir yansı listesini gösteren URL. Normalde dnf depo yapılandırma dosyalarında kullanılabilen değişkenler burada desteklenmez. Ya bu seçeneği ya da --baseurl seçeneğini kullanabilirsiniz, ikisini birden kullanamazsınız.
--install: Kickstart dosyasında yapılandırılan depoyu kurulumdan sonraki sistemde de kullanılabilir hale getir. Kurulu sistemde /etc/yum.repos.d/ konumunda depo için bir yapılandırma dosyası oluşturur.
--cost=: Bu depoya bir maliyet atamak için bir tamsayı değeri. Birden fazla depo aynı paketleri sağlıyorsa, bu sayı hangi deponun diğerinden önce kullanılacağına öncelik vermek için kullanılacaktır. Daha düşük maliyetli depolar, daha yüksek maliyetli depolara göre önceliklidir.
--excludepkgs=: Bu depodan çekilmemesi gereken paket adlarının virgülle ayrılmış bir listesi. Bu, birden fazla depo aynı paketi sağlıyorsa ve bunun belirli bir depodan geldiğinden emin olmak istiyorsanız kullanışlıdır. Hem tam paket adları (publican gibi) hem de kalıplar (gnome-* gibi) kabul edilmektedir.
--includepkgs=: Bu depodan alınması gereken paket adlarının ve kalıpların virgülle ayrılmış bir listesi. Bu, birden fazla depo aynı paketi sağlıyorsa ve o paketin bu depodan geldiğinden emin olmak istiyorsanız kullanışlıdır.
--proxy=: Bu depoya erişirken kullanmak için bir HTTP, HTTPS veya FTP vekil sunucusu belirt. Bu ayar, diğer depoları veya kurulum kaynaklarını etkilemez.
--ignoregroups=true: Bu seçenek, kurulum ağaçları oluşturulurken kullanılır ve kurulum sürecinin kendisi üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Oluşturma araçlarına, büyük miktarda gereksiz veriyi yansıtmamak için ağaçları yansıtırken paket grubu bilgilerine bakmamalarını söyler.
--noverifyssl: Bir HTTPS sunucusuna bağlanırken SSL doğrulamasını devre dışı bırak.

url (isteğe bağlı) - FTP veya HTTP aracılığıyla uzak bir sunucudaki bir kurulum ağacından kur.

FTP veya HTTP aracılığıyla uzak bir sunucudaki bir kurulum ağacından kur.

--proxy=

Kurulumu gerçekleştirirken kullanılacak bir HTTP/HTTPS/FTP vekil sunucusu belirt. Argümanın çeşitli kısımları beklediğiniz gibi davranmaktadır. Söz dizimi şu şekildedir:

[protokol://][kullanıcıadı[:parola]@]anamakine[:bağlantınoktası]

--noverifyssl

HTTPS sunucusundaki bir ağaç için, sunucunun sertifikasını iyi bilinen bir CA’nın doğruladığını denetleme ve sunucunun ana makine adının sertifikanın etki alanı adıyla eşleştiğini denetleme.

--url=

Kurulumun yapılacağı URL. URL’de $releasever ve $basearch için değişken değiştirmesi yapılır.

--mirrorlist=

Kurulumun yapılacağı yansı URL’si. URL’de $releasever ve $basearch için değişken değiştirmesi yapılır.

--metalink=

Kurulumun yapılacağı üst bağlantı URL’si. URL’de $releasever ve $basearch için değişken değiştirmesi yapılır.

Depolama ve Bölümlendirme

Bu bölümdeki komutlar, sisteminizin depolama seçeneklerini ve bölümlendirmesini belirlemek için kullanılır.

autopart (isteğe bağlı) - Otomatik Bölümlendirme

Bölümleri otomatik olarak oluşturur: bir kök (/) bölümü (1 GB veya daha büyük), bir takas bölümü ve mimari için uygun bir /boot bölümü. Yeterince büyük disklerde (50 GB ve daha büyük), aynı zamanda bir /home bölümü oluşturur.

autopart seçeneği, aynı Kickstart dosyasında part/partition, raid, logvol veya volgroup seçenekleriyle birlikte kullanılamaz .

--type=

Kullanmak istediğiniz önceden tanımlanmış otomatik bölümlendirme düzenlerinden birini seçer. Aşağıdaki değerleri kabul eder:

lvm: LVM bölümlendirme düzeni.
btrfs: Btrfs bölümlendirme düzeni.
plain: LVM veya Btrfs içermeyen normal bölümler.
thinp: LVM İnce Dağıtım (Thin Provisioning) bölümlendirme düzeni.

Oluşturulan bölümlendirme düzeni, Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümünde açıklanan tavsiye edilen düzeni izleyecektir.

--fstype=

Otomatik bölümlendirme yaparken öntanımlı değeri değiştirmek için desteklenen bir dosya sistemi (ext4 veya xfs gibi) belirt.

--nolvm

Otomatik bölümlendirme için LVM veya Btrfs kullanma. Bu seçenek, --type=plain seçeneğine eşittir.

--encrypted

Tüm bölümleri şifreler. Bu, grafiksel elle kurulum sırasında ilk bölümlendirme ekranındaki Bölümleri şifrele onay kutusunun işaretlenmesine eş değerdir.

--passphrase=

Şifrelenen tüm aygıtlar için sistem genelinde öntanımlı bir parola sağlar.

--escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi

Tüm şifrelenmiş birimlerin veri şifreleme anahtarlarını, X.509_sertifikasının_URLsi ile belirtilen URL’deki X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenmiş dosyalar olarak /root dizininde depolar. Anahtarlar, şifrelenen her birim için ayrı bir dosya olarak depolanır. Bu seçenek yalnızca --encrypted seçeneği belirtilmişse anlamlıdır.

--backuppassphrase

Şifrelenen her birime rastgele oluşturulmuş bir parola ekler. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda /root dizinde depolar. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır.

--cipher=

Anaconda için öntanımlı olan aes-xts-plain64 tatmin edici değilse hangi şifreleme türünün kullanılacağını belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına hiçbir etkisi yoktur. Kullanılabilir şifreleme türleri, https://docs.fedoraproject.org/ adresindeki Fedora Güvenlik Kılavuzunda listelenmektedir. aes-xts-plain64 veya aes-cbc-essiv:sha256 kullanılması şiddetle tavsiye edilir.

--luks-version=

Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.

--pbkdf=

LUKS anahtar yuvası için Parola Tabanlı Anahtar Türetme İşlevi (Password-Based Key Derivation Function - PBKDF) algoritmasını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasına bakın.

pbkdf-memory=

PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasına bakın.

pbkdf-time=

PBKDF parola işlemesiyle harcanacak milisaniye miktarını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasındaki --iter-time seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

pbkdf-iterations=

Parola işleme için yineleme sayısını doğrudan ayarlar ve PBKDF karşılaştırmasını önler. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasındaki --pbkdf-force-iterations seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

bootloader (gerekli) - Önyükleyiciyi Yapılandır

Önyükleyicinin nasıl kurulacağını belirtir.

Önyükleyicinizi korumak için her zaman bir parola kullanmalısınız. Korumasız bir önyükleyici, potansiyel bir saldırganın sistemin önyükleme seçeneklerini değiştirmesine ve sisteme yetkisiz erişim elde etmesine izin verebilir.

Bazı sistemler, önyükleyiciyi kurmak için özel bir bölüm gerektirir. Bu bölümün türü ve boyutu, önyükleyiciyi kurduğunuz diskin Ana Önyükleme Kaydı (MBR) mı yoksa GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) düzeni mi kullandığına bağlıdır. Daha fazla bilgi için Önyükleyici Kurulumu bölümüne bakın.

--append=

Ek çekirdek parametrelerini belirtir. Birden çok parametre belirtmek için onları boşluklarla ayırın. Örneğin:

bootloader --location=mbr --append="hdd=ide-scsi ide=nodma"

rhgb ve quiet parametreleri, bunları burada belirtmeseniz veya --append= komutunu hiç kullanmasanız bile her zaman kullanılır.

--boot-drive=

Önyükleyicinin hangi sürücüye yazılması gerektiğini ve dolayısıyla bilgisayarın hangi sürücüden önyükleneceğini belirtir. Önyükleme sürücüsü olarak çok yollu bir aygıt kullanıyorsanız, aygıtın yalnızca bir üyesini belirtin.

--boot-drive= seçeneği, zipl önyükleyicisini kullanan IBM System z sistemlerindeki Fedora kurulumlarında şu anda yok sayılmaktadır. zipl kuruluysa, önyükleme sürücüsünü kendisi belirler.

Bu seçeneğin belirtilmemesi aşağıdaki davranışa yol açacaktır:

--driveorder= seçeneği kullanılmışsa, Anaconda önyükleyiciyi sürücü sıralamasında belirtilen ilk geçerli aygıta kuracaktır.
Bir /boot bölümü içeren ilk mevcut ve geçerli disk kullanılacaktır.
Yukarıdakilerin hiçbiri geçerli değilse, algılanan tüm aygıtlar listesinden ilk geçerli depolama aygıtı önyükleyiciyi kurmak için kullanılacaktır.

--leavebootorder

Kurulum programının, UEFI veya ISeries/PSeries sistemlerinde mevcut önyüklenebilir kalıplar listesinde değişiklik yapmasını engeller.

--driveorder=

BIOS önyükleme sırasında hangi sürücünün ilk sırada olduğunu belirtir. Örneğin:

bootloader --driveorder=sda,hda

--location=

Önyükleme kaydının nereye yazılacağını belirtir. Geçerli değerler şunlardır:

mbr - Öntanımlı seçenek. Sürücünün Ana Önyükleme Kaydı (MBR) veya GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) düzenini kullanıp kullanmadığına bağlıdır:
- GPT biçimli bir diskte bu seçenek, önyükleyicinin 1.5 aşamasını BIOS önyükleme bölümüne kuracaktır.
- MBR biçimli bir diskte 1.5 aşaması, MBR ile ilk bölüm arasındaki boş alana kurulacaktır.
partition - Önyükleyiciyi, çekirdeği içeren bölümün ilk sektörüne kur.
none - Önyükleyiciyi kurma.

Çoğu durumda, bu seçeneğin belirtilmesi gerekmez.

--password=

Önyükleyici olarak GRUB2 kullanılıyorsa, önyükleyici parolasını bu seçenekle belirtilen parolaya ayarlar. Bu, isteğe bağlı çekirdek seçeneklerinin iletilebileceği GRUB2 kabuğuna erişimi kısıtlamak için kullanılmalıdır.

Bir parola belirtilirse, GRUB2 ayrıca bir kullanıcı adı isteyecektir. Kullanıcı adı her zaman root olacaktır.

--iscrypted

Normalde, --password= seçeneğini kullanarak bir önyükleyici parolası belirttiğinizde bu, Kickstart dosyasında düz metin olarak saklanacaktır. Parolayı şifrelemek istiyorsanız, bu seçeneği ve şifreli bir parola kullanın.

Şifreli bir parola oluşturmak için grub2-mkpasswd-pbkdf2 komutunu kullanın, kullanmak istediğiniz parolayı girin ve komutun çıktısını (grub.pbkdf2 ile başlayan değer) Kickstart dosyasına kopyalayın. Şifrelenmiş parolaya sahip örnek bir bootloader Kickstart girdisi aşağıdakine benzeyecektir:

bootloader --iscrypted --password=grub.pbkdf2.sha512.10000.5520C6C9832F3AC3D149AC0B24BE69E2D4FB0DBEEDBD29CA1D30A044DE2645C4C7A291E585D4DC43F8A4D82479F8B95CA4BA4381F8550510B75E8E0BB2938990.C688B6F0EF935701FF9BD1A8EC7FE5BD2333799C98F28420C5CC8F1A2A233DE22C83705BB614EA17F3FDFDF4AC2161CEA3384E56EB38A2E39102F5334C47405E

--timeout=

Önyükleyicinin öntanımlı seçeneği önyüklemeden önce bekleyeceği süreyi (saniye cinsinden) belirtir.

--default=

Önyükleyici yapılandırmasında öntanımlı önyükleme kalıbını ayarlar.

--extlinux

GRUB2 yerine extlinux önyükleyicisini kullan. Bu seçenek yalnızca extlinux tarafından desteklenen sistemlerde çalışır.

--disabled

Bir önyükleyici kurmaya çalışma. Bu seçenek, diğer tüm önyükleyici yapılandırmasını geçersiz kılar; diğer tüm önyükleyici seçenekleri yok sayılacak ve hiçbir önyükleyici paketi kurulmayacak.

--nombr

Önyükleyici yapılandırmasını ve destek dosyalarını kur, ancak MBR’yi değiştirme.

btrfs (isteğe bağlı) - Btrfs Birimi ve Alt Birimi Oluştur

Bir Btrfs birimi veya alt birimi oluştur. Bir birim için söz dizimi şu şekildedir:

btrfs bağlamanoktası --data=seviye --metadata=seviye [--label=] bölümler

bölümler parametresinde bir veya daha fazla bölüm belirtilebilir. Birden fazla bölüm belirtirken, girdiler tek bir boşlukla ayrılmalıdır. Örnek için Btrfs Birimleri ve Alt Birimleri Oluşturma bölümüne bakın.

Bir alt birim için söz dizimi şu şekildedir:

btrfs bağlamanoktası --subvol --name=ad üstbirim

üstbirim alt birimin üstünün tanımlayıcısı, ad alt birimin adı, ve bağlamanoktası dosya sisteminin bağlanacağı konum olmalıdır.

--data=: Dosya sistemi verileri için kullanılacak RAID seviyesi (0, 1, veya 10 gibi). Bu parametre isteğe bağlıdır, alt birimler için bir anlamı yoktur ve birden fazla fiziksel disk gerektirir.
--metadata=: Dosya sistemi/birim üst verileri için kullanılacak RAID seviyesi (0, 1, veya 10 gibi). Bu parametre isteğe bağlıdır, alt birimler için bir anlamı yoktur ve birden fazla fiziksel disk gerektirir.
--label=: Btrfs dosya sistemi için bir etiket belirt. Verilen etiket zaten başka bir dosya sistemi tarafından kullanılıyorsa, yeni bir etiket oluşturulacaktır. Bu seçeneğin alt birimler için bir anlamı yoktur.
--subvol: Birim yerine bir Btrfs alt birimi oluştur.
--name=: Bir Btrfs alt biriminin adını ayarla.
--noformat veya --useexisting: Var olan bir Btrfs birimini (veya alt birimini) kullan ve dosya sistemini yeniden biçimlendirme.
--mkfsoptions=: Bu birim veya alt birim üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.

Aşağıdaki örnek, üç diskteki üye bölümlerden / ve /home için alt birimlere sahip bir Btrfs biriminin nasıl oluşturulacağını göstermektedir. Ana birim bu örnekte doğrudan bağlanmamış veya kullanılmamıştır.

Örnek 1. Btrfs Birimleri ve Alt Birimleri Oluşturma

part btrfs.01 --size=6000 --ondisk=sda
part btrfs.02 --size=6000 --ondisk=sdb
part btrfs.03 --size=6000 --ondisk=sdc

btrfs none --data=0 --metadata=1 --label=f32 btrfs.01 btrfs.02 btrfs.03
btrfs / --subvol --name=root LABEL=f32
btrfs /home --subvol --name=home f32

clearpart (isteğe bağlı) - Var Olan Tüm Bölümleri Kaldır

Yeni bölümlerin oluşturulmasından önce sistemden mevcut bölümleri kaldırır. Öntanımlı olarak, hiçbir bölüm kaldırılmaz.

clearpart komutu kullanılırsa, mantıksal bir bölümde part --onpart komutu kullanılamaz.

clearpart komutunu içeren ayrıntılı bir bölümlendirme örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.

--all

Sistemdeki tüm bölümleri siler.

Bu seçenek, bağlı ağ depolama alanları da dahil olmak üzere kurucu tarafından erişilebilen tüm diskleri silecektir. Bu seçeneği dikkatli kullanın.

--drives=

Hangi disklerdeki bölümlerin temizleneceğini belirtir. Aşağıdaki örnekte, birincil IDE denetleyicisindeki ilk iki diskteki tüm bölümler temizlenir:

clearpart --drives=hda,hdb --all

Çok yollu bir aygıtı temizlemek için disk/by-id/scsi-WWID biçimini kullanın; burada WWID, aygıtın dünya genelinde tanımlayıcısıdır. Örneğin, 58095BEC5510947BE8C0360F604351918 WWID’sine sahip olan bir diski temizlemek için şunu kullanın:

clearpart --drives=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

Bu biçim tüm çok yollu aygıtlar için tercih edilmektedir, ancak hatalar ortaya çıkarsa, mantıksal birim yönetimi (LVM) kullanmayan çok yollu aygıtlar da disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID biçimi kullanılarak temizlenebilir, burada WWID, aygıtın dünya genelinde tanımlayıcısıdır. Örneğin, 2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017 WWID’sine sahip olan bir diski temizlemek için şunu kullanın:

clearpart --drives=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

Çok yollu aygıtları asla mpatha gibi aygıt adlarıyla belirtmeyin. Bunun gibi aygıt adları belirli bir diske özgü değildir. Kurulum sırasında /dev/mpatha adlı disk beklediğiniz disk olmayabilir. Bu nedenle, clearpart komutu yanlış diski hedefleyebilir.

Fedora 25’ten başlayarak, sınırlayıcı olarak "|" karakterini kullanarak depolama hedeflerini belirtmenin birden çok yolunu tek bir komutta birleştirebilirsiniz. Örneğin:

clearpart --drives=sd*|hd*|vda,/dev/vdc

Yukarıdaki komut sd*, hd*, ya da vda disklerinden biriyle ve /dev/vdc ile eşleşecektir. Seçenekler soldan sağa işlenir ve komutun başarılı olması için en az birinin eşleşmesi gerekmektedir.

--list=

Hangi bölümlerin temizleneceğini belirtir. Bu seçenek, kullanılıyorsa --all ve --linux seçeneklerini geçersiz kılar. Farklı diskler arasında kullanılabilir. Örneğin:

clearpart --list=sda2,sda3,sdb1

--disklabel=

Bir diski yeniden etiketlerken ayarlanmış bir disk etiketi oluştur.

--linux

Tüm Linux bölümlerini siler.

--none

Hiçbir bölümü kaldırma. Bu öntanımlı davranıştır - bu seçeneği kullanmak, clearpart komutunu hiç kullanmamakla aynıdır.

Kurulum sırasında, var olan tüm bölümleri kaldırmak için bir Kickstart dosyasında clearpart --all komutunun kullanılması Anaconda'nın duraklamasına ve sizden bir onay istemesine neden olacaktır. Kurulumu hiçbir etkileşim olmadan otomatik olarak gerçekleştirmeniz gerekiyorsa, Kickstart dosyanıza zerombr komutunu ekleyin.

fcoe (optional) - Fibre Channel Over Ethernet Aygıtlarını Yapılandır

Gelişmiş Disk Sürücü Hizmetleri (Enhanced Disk Drive - EDD) tarafından keşfedilenlere ek olarak hangi FCoE aygıtlarının otomatik olarak etkinleştirileceğini belirt.

fcoe --nic=ad [--dcp= | --autovlan]

--nic= (gerekli): Etkinleştirilecek aygıtın adı.
--dcb=: Veri Merkezi Köprüleme (Data Center Bridging - DCB) ayarlarını yap.
--autovlan: VLAN’ları otomatik olarak keşfet.

ignoredisk (isteğe bağlı) - Belirtilen Diskleri Yok Say

Kurulum programının belirtilen diskleri yok saymasına neden olur. Bu, otomatik bölümlendirme kullanıyorsanız ve bazı disklerin yok sayıldığından emin olmak istiyorsanız kullanışlıdır. Örneğin, ignoredisk olmadan, hiçbir bölümlendirme tablosu döndürmeyen SAN için pasif yollar kurulum programı tarafından algılandığından, bir SAN kümesi üzerinde kurulum yapılmaya çalışılırsa Kickstart başarısız olacaktır.

ignoredisk --drives= | --only-use= [--interactive]

--drives=

Yok sayılacak bir veya daha fazla disk belirt. Birden çok disk, virgülle ayrılmış bir liste olarak belirtilebilir. Örneğin:

ignoredisk --drives=sda,sdc

Mantıksal birim yönetimi (LVM) kullanmayan çok yollu bir aygıtı yok saymak için, disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin, 2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017 WWID’sine sahip olan bir diski yok saymak için şunu kullanın:

ignoredisk --drives=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

LVM kullanan çok yollu aygıtlar, Anaconda Kickstart dosyasını ayrıştırana kadar bağlanmaz. Bu nedenle, bu aygıtları dm-uuid-mpath biçiminde belirtemezsiniz. Bunun yerine, LVM kullanan çok yollu bir aygıtı yok saymak için, disk/by-id/scsi-WWID biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için _dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin, 58095BEC5510947BE8C0360F604351918 WWID’sine sahip olan bir diski yok saymak için şunu kullanın:

ignoredisk --drives=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

Fedora 25’ten başlayarak, sınırlayıcı olarak "|" karakterini kullanarak depolama hedeflerini belirtmenin birden çok yolunu tek bir komutta birleştirebilirsiniz. Örneğin:

ignoredisk --drives=sd*|hd*|vda,/dev/vdc

--only-use=

Kurulum programının kullanacağı disklerin listesini belirtir. Diğer tüm diskler yok sayılır. Örneğin, kurulum sırasında sda diskini kullanmak ve diğer tüm diskleri yok saymak için:

ignoredisk --only-use=sda

LVM kullanmayan bir çok yollu aygıtı dahil etmek için:

ignoredisk --only-use=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

LVM kullanan bir çok yollu aygıtı dahil etmek için:

ignoredisk --only-use=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

--interactive

Gelişmiş depolama ekranında elle gezinmenizi sağlar.

iscsi (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtlarını Yapılandır

Kurulum sırasında eklenecek ek iSCSI depolama aygıtlarını belirtir. iscsi komutunu kullanırsanız, ayrıca iscsiname komutunu kullanarak iSCSI düğümüne bir ad atamanız gerekmektedir (iscsiname (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtına Ad Ata bölümüne bakın). iscsiname komutu, Kickstart dosyasında iscsi komutundan önce görünmelidir.

iscsi komutunu kullanmak yerine, mümkünse sistemin BIOS’unda veya ürün yazılımında (Intel sistemleri için iBFT) iSCSI depolamasını yapılandırmalısınız. Bunu yaparsanız, Anaconda BIOS veya ürün yazılımında yapılandırılan diskleri otomatik olarak algılar ve kullanır, Kickstart dosyasında özel bir yapılandırma gerekmez.

iscsi komutunu kullanmanız gerekiyorsa, kurulumun başında ağ bağlantısının etkinleştirildiğinden ve clearpart veya ignoredisk gibi komutlarla iSCSI disklerine başvurulmadan önce iscsi komutunun Kickstart dosyasında göründüğünden emin olun.

iscsi --ipaddr=  --port=  [--target= | --iface= | --user= | --password= | --reverse-user= | --reverse-password=]

--ipaddr=: Bağlanılacak hedefin IP adresi.
--port=: Bağlantı noktası numarası (genellikle 3260).
--target=: Hedef IQN (iSCSI Qualified Name - iSCSI Nitelikli Adı).
--iface=: Ağ katmanı tarafından belirlenen öntanımlı olanı kullanmak yerine, bağlantıyı belirli bir ağ arayüzüne bağla. Bir kere kullanıldıktan sonra, Kickstart dosyasının tamamındaki iscsi komutunun tüm örneklerinde belirtilmelidir.
--user=: Hedefle kimlik doğrulaması yapmak için gerekli kullanıcı adı.
--password=: Hedef için belirtilen kullanıcı adına karşılık gelen parola.
--reverse-user=: Ters CHAP kimlik doğrulamasını kullanarak bir hedefteki başlatıcıyla kimlik doğrulaması yapmak için gerekli kullanıcı adı.
--reverse-password=: Başlatıcı için belirtilen kullanıcı adına karşılık gelen parola.

iscsiname (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtına Ad Ata

iscsi komutuyla (iscsi (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtlarını Yapılandır) belirtilen bir iSCSI düğümüne bir ad atar. iscsi komutunu kullanıyorsanız bu komut zorunludur ve iscsi komutunu kullanmadan önce belirtilmelidir.

iscsiname iqn

logvol (isteğe bağlı) - LVM Mantıksal Birimi Oluştur

Aşağıdaki söz dizimi ile Mantıksal Birim Yönetimi (LVM) için mantıksal bir birim oluştur:

logvol bağlamanoktası --vgname=  --name= [seçenekler]

Kickstart kullanarak Fedora kurarken mantıksal birim ve birim grubu adlarında tire (-) karakterini kullanmayın. Bu karakter kullanılırsa, kurulum normal şekilde tamamlanır, ancak /dev/mapper/ dizini bu birimleri ve birim gruplarını her tire iki defa görünecek şekilde listeler. Örneğin, logvol-01 adlı mantıksal bir birim içeren ve volgrp-01 olarak adlandırılan bir birim grubu, /dev/mapper/volgrp—01-logvol—01 olarak listelenecektir.

Bu sınırlama yalnızca yeni oluşturulan mantıksal birim ve birim grubu adları için geçerlidir. --noformat veya --useexisting seçeneğini kullanarak zaten var olanları yeniden kullanıyorsanız, onların adları değiştirilmeyecektir.

logvol komutunun ayrıntılı bir örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.

bağlamanoktası

Birimin bağlama noktasıyla değiştirin. Bu ad aşağıdaki biçimleri alabilir:

/yol

Bağlama noktasının yolu - örneğin, / veya /home

swap

Bölüm, takas alanı olarak kullanılır.

Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek için --recommended seçeneğini kullanın:

swap --recommended

Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek ve aynı zamanda sisteminizin hazırda bekletme moduna geçmesi için fazladan alana izin vermek için --hibernation seçeneğini kullanın:

swap --hibernation

Atanan boyut, --recommended seçeneği tarafından atanan takas alanının ve sisteminizdeki RAM miktarının toplamına eşit olacaktır.

Bu komutlar tarafından atanan takas boyutları için, Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümünde takası açıklayan kısma bakın.

none

Yalnızca bir ince havuz birimi oluşturulurken kullanılır.

--noformat

Mevcut bir mantıksal birimi kullan ve onu biçimlendirme.

--useexisting

Mevcut bir mantıksal birimi kullan ve onu biçimlendir.

--fstype=

Mantıksal birim için dosya sistemi türünü ayarlar. Geçerli değerler şunlardır: xfs, ext2, ext3, ext4, swap, ve vfat. Kullanılabilir dosya sistemleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın.

--fsoptions=

Dosya sistemini bağlarken kullanılacak serbest bir biçimde seçenekler dizgesini belirtir. Bu dizge kurulu sistemin /etc/fstab dosyasına kopyalanacaktır ve tırnak içine alınmalıdır. Örneğin:

--fsoptions="ro, x-systemd.device-timeout=0"

--mkfsoptions=

Bu mantıksal birim üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.

--label=

Mantıksal birim için bir etiket ayarlar.

--grow

Birimi, (varsa) kullanılabilir alanı dolduracak şekilde veya --maxsize= seçeneği tarafından belirlenen sınıra kadar büyüt.

--size=

Mantıksal birimin megabayt cinsinden boyutu. Bu seçenek, --percent= seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.

--percent=

Mantıksal birimin büyütüleceği miktarı, statik olarak boyutlandırılan mantıksal birimler dikkate alındıktan sonra birim grubunda kalan boş alanın yüzdesi olarak belirt. Bu seçenek, --size= ve --grow seçenekleriyle birlikte kullanılamaz.

Yeni bir mantıksal birim oluştururken, boyutunu --size= seçeneğini kullanarak statik olarak veya --percent= seçeneğini kullanarak kalan boş alanın yüzdesi olarak belirtmelisiniz. Aynı mantıksal birimde bu seçeneklerin ikisini birlikte kullanamazsınız.

--maxsize=

Mantıksal birim büyütülmeye ayarlandığında megabayt cinsinden azami boyut. Burada 500 gibi bir tam sayı değeri belirtin (birimini dahil etmeyin).

--recommended

Sisteminizin donanımına bağlı olarak boyutunu otomatik olarak belirlemek için bir swap mantıksal birimi oluştururken bu seçeneği kullanın. Tavsiye edilen düzen hakkında ayrıntılar için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.

Bu seçenek yalnızca /boot bölümü ve swap alanı gibi bir dosya sistemiyle sonuçlanan bölümler için kullanılabilir. Bölümler, LVM fiziksel veya mantıksal birimleri ya da RAID üyeleri oluşturmak için kullanılamaz.

--resize

Mevcut bir mantıksal birimi yeniden boyutlandır. Bu seçeneği kullanırsanız, --useexisting ve --size seçeneklerini de belirtmelisiniz.

--encrypted

Bu mantıksal birimin, --passphrase= seçeneğinde sağlanan parola kullanılarak şifrelenmesi gerektiğini belirtir. Bir parola belirtmezseniz, kurulum programı autopart --passphrase komutuyla ayarlanan öntanımlı, sistem genelindeki parolayı kullanacak veya herhangi bir öntanımlı değer ayarlanmadıysa kurulumu durduracak ve sizden bir parola sağlamanızı isteyecektir.

--passphrase=

Bu mantıksal birimi şifrelerken kullanılacak parolayı belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız. Bu seçeneğin tek başına bir etkisi yoktur.

--cipher=

--escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi

Tüm şifrelenmiş birimlerin veri şifreleme anahtarlarını, X.509_sertifikasının_URLsi ile belirtilen URL’deki X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenmiş dosyalar olarak /root dizininde depola. Anahtarlar, şifrelenen her birim için ayrı bir dosya olarak depolanır. Bu seçenek yalnızca --encrypted seçeneği belirtilmişse anlamlıdır.

--backuppassphrase

Şifrelenen her birime rastgele oluşturulmuş bir parola ekle. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda /root dizinde depola. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır.

--thinpool

Bir ince havuz mantıksal birimi oluşturur. (none bağlama noktasını kullanın)

--metadatasize=

Yeni bir ince havuz aygıtı için üst veri alanı boyutu (MiB cinsinden).

--chunksize=

Yeni bir ince havuz aygıtı için öbek boyutu (KiB cinsinden).

--thin

Bir ince mantıksal birim oluştur. (--poolname seçeneğinin kullanılmasını gerektirir)

--poolname=

İçerisinde bir ince mantıksal birim oluşturulacak ince havuzun adını belirt. --thin seçeneğini gerektirir.

--profile=

İnce mantıksal birimlerle kullanılacak yapılandırma profili adını belirt. Kullanılırsa ad, verilen mantıksal birim için üst verilere de dahil edilecektir. Öntanımlı olarak, default ve thin-performance kullanılabilir profillerdir ve /etc/lvm/profile dizininde tanımlanmaktadır. Ek bilgi için lvm(8) kılavuz sayfasına bakın.

--cachepvs=

LVM önbelleği için kullanılması gereken (hızlı) fiziksel birimlerin virgülle ayrılmış listesi.

--cachesize=

Mantıksal birime eklenen önbelleğin MiB cinsinden istenen boyutu. (--cachepvs= seçeneğini gerektirir.)

--cachemode=

LVM önbelleği için kullanılacak mod (writeback veya writethrough).

Yukarıda listelenen --cachepvs=, --cachesize= ve --cachemode= seçenekleri LVM önbelleğe alınmasını yapılandırmak için kullanılmaktadır. Daha fazla bilgi için lvmcache(7) kılavuz sayfasına bakın.

--luks-version=: Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.
--pbkdf=: LUKS anahtar yuvası için Parola Tabanlı Anahtar Türetme İşlevi (Password-Based Key Derivation Function - PBKDF) algoritmasını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasına bakın.
pbkdf-memory=: PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasına bakın.
pbkdf-time=: PBKDF parola işlemesiyle harcanacak milisaniye miktarını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasındaki --iter-time seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
pbkdf-iterations=: Parola işleme için yineleme sayısını doğrudan ayarlar ve PBKDF karşılaştırmasını önler. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasındaki --pbkdf-force-iterations seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

Önce part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur kullanarak bir veya daha fazla bölüm oluştur, mantıksal birim grubu oluştur (volgroup (isteğe bağlı) - LVM Birim Grubu Oluştur) ve ardından mantıksal birimler oluştur. Örneğin:

part pv.01 --size 3000
volgroup myvg pv.01
logvol / --vgname=myvg --size=2000 --name=rootvol

part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur

Sistemde bir bölüm oluşturur.

part komutunun ayrıntılı bir örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.

part|partition bağlamanoktası --name=ad --device=aygıt --rule=kural [seçenekler]

Oluşturulan tüm bölümler, --noformat ve --onpart= seçenekleri kullanılmadığı sürece kurulum işleminin bir parçası olarak biçimlendirilir.

Bölümlendirme herhangi bir nedenle başarısız olursa, tanılama mesajları 3. sanal konsolda görünecektir.

bağlamanoktası

Bölümün bağlanacağı konum. Değer aşağıdakilerden biri olmalıdır:

/yol

Bağlama noktasının yolu - örneğin, / veya /home

swap

Bölüm, takas alanı olarak kullanılır.

Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek için --recommended seçeneğini kullanın:

swap --recommended

Atanan boyut etkili olacaktır ancak sisteminiz için en uygun şekilde ayarlanmış olmayacaktır.

Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek ve aynı zamanda sisteminizin hazırda bekletme moduna geçmesi için fazladan alana izin vermek için --hibernation seçeneğini kullanın:

swap--hibernation

Atanan boyut, --recommended seçeneği tarafından atanan takas alanının ve sisteminizdeki RAM miktarının toplamına eşit olacaktır.

Bu komutlar tarafından atanan takas boyutları için, Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümünde takası açıklayan kısma bakın.

raid.kimlik

Bölüm, yazılımsal RAID için kullanılır (raid komutuna bakın).

pv.kimlik

Bölüm, LVM için kullanılır (part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur bölümüne bakın).

biosboot

Bölüm, bir BIOS Önyükleme bölümü için kullanılacaktır. GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) kullanan BIOS tabanlı sistemlerde 1 MB BIOS önyükleme bölümü gereklidir; önyükleyici bu bölüme kurulacaktır. UEFI sistemlerinde gerekli değildir. Ayrıca part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur bölümüne bakın.

/boot/efi

Bir EFI Sistem Bölümü. UEFI tabanlı sistemlerde en az 50 MB boyutunda bir EFI bölümü gereklidir; tavsiye edilen boyut 200 MB’dir. BIOS sistemlerinde gerekli değildir. Ayrıca part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur bölümüne bakın.

--size=

Megabayt cinsinden asgari bölüm boyutu. Burada 500 gibi bir tam sayı değeri belirtin (birimini dahil etmeyin).

--size değeri çok küçükse kurulum başarısız olacaktır. --size değerini, ihtiyacınız olan asgari alan miktarı olarak ayarlayın. Boyut tavsiyeleri için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.

--maxsize=

Bölüm büyütülmeye ayarlandığında megabayt cinsinden azami bölüm boyutu. Burada 500 gibi bir tam sayı değeri belirtin (birimini dahil etmeyin).

--resize

Mevcut bir bölümü yeniden boyutlandır. Bu seçeneği kullanırken, --size= seçeneğini kullanarak (megabayt cinsinden) yeni boyutu ve --onpart= seçeneğini kullanarak hedef bölümü belirtin.

--grow

Bölüme, (varsa) kullanılabilir alanı veya azami boyut ayarına kadar dolduracak şekilde büyümesini söyler.

Bir takas bölümünde --maxsize= ayarlamadan --grow= seçeneğini kullanırsanız, Anaconda takas bölümünün azami boyutunu sınırlayacaktır. 2 GB’tan daha az fiziksel belleğe sahip sistemler için uygulanan sınır, fiziksel bellek miktarının iki katıdır. 2 GB’den fazla olan sistemler için uygulanan sınır, fiziksel bellek boyutu artı 2 GB’tır.

--noformat

--onpart komutuyla kullanım için bölümün biçimlendirilmemesi gerektiğini belirtir.

--onpart= veya --usepart=

Bölümün üzerinde olacağı aygıtı belirtir. Örneğin:

partition /home --onpart=hda1

Yukarıdaki komut, /home bölümünü /dev/hda1 aygıtı üzerine koyar.

Bu seçenekler mantıksal bir birime de bölüm ekleyebilir. Örneğin:

partition pv.1 --onpart=hda2

Aygıt sistemde zaten mevcut olmalıdır; --onpart seçeneği onu oluşturmayacaktır.

--ondisk= veya --ondrive=

Bölümün belirli bir disk üzerinde oluşturulmasını zorlar. Örneğin, --ondisk=sdb, bölümü sistemdeki ikinci SCSI diskinin üzerine koyar.

Mantıksal birim yönetimi (LVM) kullanmayan çok yollu bir aygıtı belirtmek için, disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin, 2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017 WWID’sine sahip olan bir diski belirtmek için şunu kullanın:

part / --fstype=xfs --grow --asprimary --size=8192 --ondisk=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

LVM kullanan çok yollu aygıtlar, Anaconda Kickstart dosyasını ayrıştırana kadar bağlanmaz. Bu nedenle, bu aygıtları dm-uuid-mpath biçiminde belirtemezsiniz. Bunun yerine, LVM kullanan çok yollu bir aygıtı belirtmek için, disk/by-id/scsi-WWID biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için _dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin, 58095BEC5510947BE8C0360F604351918 WWID’sine sahip olan bir diski belirtmek için şunu kullanın:

part / --fstype=xfs --grow --asprimary --size=8192 --ondisk=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

Fedora 25’ten başlayarak, sınırlayıcı olarak "|" karakterini kullanarak depolama hedeflerini belirtmenin birden çok yolunu tek bir komutta birleştirebilirsiniz. Örneğin:

part --onpart=sd*|hd*|vda,/dev/vdc

--asprimary

Bölümü bir birincil bölüm olarak ayrılmaya zorlar. Bölüm birincil olarak ayrılamazsa (genellikle çok fazla birincil bölümün zaten ayrılmış olması nedeniyle), bölümleme işlemi başarısız olacaktır. Bu seçenek yalnızca disk bir Ana Önyükleme Kaydı (MBR) kullandığında anlamlıdır; GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) etiketli diskler için bu seçeneğin bir anlamı yoktur. Birincil (ve genişletilmiş) bölümler hakkında bilgi için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.

--fsprofile=

Bu bölümde bir dosya sistemi oluşturan programa geçirilecek bir kullanım türü belirtir. Kullanım türü, bir dosya sistemi oluştururken kullanılacak çeşitli ayar parametrelerini tanımlar. Bu seçeneğin çalışması için dosya sisteminin kullanım türleri kavramını desteklemesi ve geçerli türleri listeleyen bir yapılandırma dosyası olması gerekir. ext2, ext3, ext4 için bu /etc/mke2fs.conf yapılandırma dosyasıdır.

--fstype=

Bölüm için dosya sistemi türünü ayarlar. Geçerli değerler şunlardır: xfs, ext2, ext3, ext4, swap, vfat, efi ve biosboot. Desteklenen dosya sistemleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın.

--fsoptions=

--fsoptions="ro, x-systemd.device-timeout=0"

--mkfsoptions=

Bu bölüm üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.

--label=

Tek bir bölüme bir etiket ata.

--recommended

Bölümün boyutunu otomatik olarak belirle. Tavsiye edilen düzen hakkında ayrıntılar için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.

--onbiosdisk

Bölümü, BIOS tarafından keşfedildiği gibi belirli bir diskte oluşturulmaya zorlar.

--encrypted

Bu bölümün, --passphrase= seçeneğinde sağlanan parola kullanılarak şifrelenmesi gerektiğini belirtir. Bir parola belirtmezseniz, Anaconda autopart --passphrase komutuyla ayarlanan öntanımlı, sistem genelindeki parolayı kullanacak veya herhangi bir öntanımlı değer ayarlanmadıysa kurulumu durduracak ve sizden bir parola sağlamanızı isteyecektir.

--passphrase=

Bu bölümü şifrelerken kullanılacak parolayı belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına bir etkisi yoktur.

--cipher=

--escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi

--backuppassphrase

Şifrelenen her bölüme rastgele oluşturulmuş bir parola ekle. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda /root dizinde depola. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır.

--luks-version=

Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.

--pbkdf=

pbkdf-memory=

PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasına bakın.

pbkdf-time=

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

pbkdf-iterations=

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

raid (isteğe bağlı) - Yazılımsal RAID Oluştur

Bir yazılımsal RAID aygıtı oluşturur. Bu komutun kullanımı aşağıdaki şekildedir:

raid bağlamanoktası --level=seviye --device=mdaygıtı bölümler*

raid komutunun ayrıntılı bir örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.

bağlamanoktası

RAID dosya sisteminin bağlanacağı konum. / ise, bir önyükleme bölümü (/boot) olmadığı sürece RAID seviyesi 1 olmalıdır. Bir önyükleme bölümü varsa, /boot bölümü 1. seviye olmalıdır ve kök (/) bölümü kullanılabilir türlerden herhangi biri olabilir. bölümler* (birden çok bölümün listelenebileceğini belirtir), RAID dizisine eklenecek RAID tanımlayıcılarını listeler.

--level=

Kullanılacak RAID seviyesi (0, 1, 4, 5, 6 veya 10). Çeşitli RAID türleri ve gereksinimleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın.

--device=

Kullanılacak RAID aygıtının adı. Fedora 32 itibarıyla RAID aygıtlarına artık md0 gibi adlar verilmemektedir. Ad atayamayacağınız eski bir (v0.90 üst veri) diziniz varsa, diziyi bir dosya sistemi etiketi veya UUID ile belirtebilirsiniz (örneğin, --device=rhel7-root --label=rhel7-root).

--spares=

RAID dizisi için ayrılan yedek disk sayısını belirtir. Yedek diskler, disk arızası durumunda diziyi yeniden oluşturmak için kullanılır.

--fsprofile=

--fstype=

--fsoptions=

--fsoptions="ro, x-systemd.device-timeout=0"

--mkfsoptions=

--label=

Yapılacak dosya sistemine verilecek etiketi belirt. Verilen etiket zaten başka bir dosya sistemi tarafından kullanılıyorsa, yeni bir etiket oluşturulacaktır.

--noformat

Mevcut bir RAID aygıtını kullan ve onu biçimlendirme.

--useexisting

Mevcut bir RAID aygıtını kullan ve onu yeniden biçimlendir.

--encrypted

Bu dizinin, --passphrase= seçeneğinde sağlanan parola kullanılarak şifrelenmesi gerektiğini belirtir. Bir parola belirtmezseniz, Anaconda autopart --passphrase komutuyla ayarlanan öntanımlı, sistem genelindeki parolayı kullanacak veya herhangi bir öntanımlı değer ayarlanmadıysa kurulumu durduracak ve sizden bir parola sağlamanızı isteyecektir.

--passphrase=

Bu bölümü şifrelerken kullanılacak parolayı belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına bir etkisi yoktur.

--cipher=

--escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi

--backuppassphrase

--luks-version=

Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.

--pbkdf=

pbkdf-memory=

PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için cryptsetup(8) kılavuz sayfasına bakın.

pbkdf-time=

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

pbkdf-iterations=

Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.

Aşağıdaki örnekte, sistemde üç SCSI diski olduğu varsayılarak, / için RAID seviye 1 bölümünün ve /home için RAID seviye 5 bölümünün nasıl oluşturulacağı gösterilmektedir. Ayrıca her diskte bir tane olmak üzere üç takas bölümü oluşturulmaktadır.

Örnek 2. Kickstart’ta bir RAID dizisi oluşturma

part raid.01 --size=6000 --ondisk=sda
part raid.02 --size=6000 --ondisk=sdb
part raid.03 --size=6000 --ondisk=sdc

part swap --size=512 --ondisk=sda
part swap --size=512 --ondisk=sdb
part swap --size=512 --ondisk=sdc

part raid.11 --size=1 --grow --ondisk=sda
part raid.12 --size=1 --grow --ondisk=sdb
part raid.13 --size=1 --grow --ondisk=sdc

raid / --level=1 --device=f32-root --label=f32-root raid.01 raid.02 raid.03
raid /home --level=5 --device=f32-home --label=f32-home raid.11 raid.12 raid.13

reqpart (isteğe bağlı) - Gerekli Bölümleri Oluştur

Donanım platformunuzun gerektirdiği bölümleri otomatik olarak oluştur. Bunlar, UEFI ürün yazılımına sahip x86_64 ve Aarch64 sistemleri için bir /boot/efi, GPT (GUID Bölümlendirme Tablosu) ve BIOS ürün yazılımına sahip x86_64 sistemleri için biosboot ve IBM Power Systems için PRePBoot bölümlerini içermektedir.

Bu komut, autopart komutuyla birlikte kullanılamaz, çünkü autopart komutu aynı şeyi yapar ve üzerine / ve swap gibi başka bölümler veya mantıksal birimler oluşturur. autopart komutunun aksine, bu komut yalnızca platforma özel bölümleri oluşturur ve diskin geri kalanını boş bırakarak özel bir düzen oluşturmanıza olanak tanır.

reqpart [--add-boot]

--add-boot: Temel komut tarafından oluşturulan platforma özel bölüme ek olarak ayrı bir /boot bölümü oluştur.

volgroup (isteğe bağlı) - LVM Birim Grubu Oluştur

Mantıksal Birim Yönetimi (LVM) birim grubu oluşturur.

volgroup ad bölüm [seçenekler]

volgroup komutunu içeren ayrıntılı bir bölümlendirme örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.

--noformat: Mevcut bir birim grubunu kullan ve onu biçimlendirme.
--useexisting: Mevcut bir birim grubunu kullan ve onu yeniden biçimlendir.
--pesize=: Fiziksel genişletmelerin boyutunu ayarla. Kickstart kurulumları için öntanımlı boyut 4 MiB’dir.
--reserved-space=: Bir birim grubunda kullanılmadan bırakılacak alan miktarını megabayt olarak belirt. Yalnızca yeni oluşturulan birim grupları için geçerlidir.
--reserved-percent=: Kullanılmadan bırakılacak toplam birim grubu alanının yüzdesini belirt. Yalnızca yeni oluşturulan birim grupları için geçerlidir.

part pv.01 --size 3000
volgroup myvg pv.01
logvol / --vgname=myvg --size=2000 --name=rootvol

zerombr (isteğe bağlı) - Bölümlendirme Tablolarını Yeniden Başlat

zerombr belirtilirse, disklerde bulunan tüm geçersiz bölüm tabloları yeniden başlatılır. Bu, geçersiz bölüm tablolarına sahip disklerin tüm içeriğini yok eder. Bu komut, önceden başlatılmış disklere sahip bir sistemde etkileşimsiz kurulum gerçekleştirirken gereklidir.

IBM System z sistemlerinde, zerombr komutu belirtilirse, kurulum programı tarafından görülebilen ve halihazırda düşük düzeyde biçimlendirilmemiş herhangi bir Doğrudan Erişimli Depolama Aygıtı (Direct Access Storage Device - DASD), dasdfmt ile otomatik olarak düşük düzeyde biçimlendirilir. Komut, etkileşimli kurulumlar sırasında kullanıcı seçimini de engeller.

zerombr komutu belirtilmezse ve kurulum programında görülebilen en az bir biçimlendirilmemiş DASD varsa, etkileşimli olmayan bir Kickstart kurulumu başarısız bir şekilde sonlandırılacaktır.

zerombr komutu belirtilmezse ve kurulum programında görülebilen en az bir biçimlendirilmemiş DASD varsa, kullanıcı tüm görülebilen ve biçimlendirilmemiş DASD’leri biçimlendirmeyi kabul etmezse etkileşimli kurulumdan çıkılır. Bunu önlemek için yalnızca kurulum sırasında kullanacağınız DASD’leri etkinleştirin. Kurulum tamamlandıktan sonra her zaman daha fazla DASD ekleyebilirsiniz.

zfcp (isteğe bağlı) - Fiber Kanal Aygıtı Yapılandır

Bir Fiber kanal aygıtı tanımla. Bu seçenek yalnızca IBM System z sistemlerinde geçerlidir. Aşağıda açıklanan seçeneklerin tümü belirtilmelidir.

zfcp --devnum=aygıtno --wwpn=wwpn --fcplun=lun

--devnum: Aygıt numarası (zFCP bağdaştırıcı aygıtı veri yolu kimliği).
--wwpn: Aygıtın Dünya Genelinde Bağlantı Noktası Adı (World Wide Port Name - WWPN). Başında 0x bulunan 16 basamaklı bir sayı biçimindedir.
--fcplun: Aygıtın Mantıksal Birim Numarası (Logical Unit Number - LUN). Başında 0x bulunan 16 basamaklı bir sayı biçimindedir.

Örneğin:

zfcp --devnum=0.0.4000 --wwpn=0x5005076300C213e9 --fcplun=0x5022000000000000

Ağ Yapılandırması

Bu bölümdeki komutlar ağ yapılandırması için kullanılmaktadır.

firewall (isteğe bağlı) - Güvenlik Duvarını Yapılandır

Kurulu sistem için güvenlik duvarı yapılandırmasını belirt.

firewall --enabled | --disabled aygıt [--trust= | --ssh | --smtp | --http | --ftp | --port= | --service=]

--enabled veya --enable

DNS yanıtları veya DHCP istekleri gibi içerinden giden isteklere gelen yanıtlar dışındaki bağlantıları reddet. Bu makinede çalışan hizmetlere erişim gerekiyorsa, güvenlik duvarı aracılığıyla belirli hizmetlere izin vermeyi seçebilirsiniz.

--disabled veya --disable

Güvenlik duvarını devre dışı bırak.

--trust=

Burada em1 gibi bir aygıtın listelenmesi, o aygıta gelen ve ondan giden tüm trafiğin güvenlik duvarından geçmesine izin verir. Birden fazla aygıtı listelemek için bu seçeneği tekrar kullanın - örneğin:

firewall --enable --trust=em1 --trust=em2

--trust em1, em2 gibi virgülle ayrılmış bir biçim kullanmayın.

gelen

Belirtilen hizmetlere güvenlik duvarı üzerinden izin vermek için aşağıdakilerden bir veya daha fazlasıyla değiştirin:

--ssh
--smtp
--http
--ftp

--port=

bağlantınoktası:protokol biçimini kullanarak güvenlik duvarı üzerinden bağlantı noktalarına izin verilmesini belirtebilirsiniz. Örneğin, güvenlik duvarınız üzerinden IMAP erişimine izin vermek için imap:tcp kullanın. Bağlantı noktası numaraları da açıkça belirtilebilir; örneğin, 1234 bağlantı noktası üzerinden UDP paketlerine izin vermek için 1234:udp kullanın. Birden çok bağlantı noktası belirtmek için onları virgülle ayırın.

--service=

Bu seçenek, güvenlik duvarı üzerinden hizmetlere izin vermek için daha üst düzey bir yol sağlar. Bazı hizmetler (cups, avahi vb.), hizmetin çalışması için birden fazla bağlantı noktasının açık olmasını veya diğer özel yapılandırmaları gerektirir. --port seçeneğiyle her bir bağlantı noktasını belirtebilir veya --service= seçeneğini belirtebilir ve hepsini bir defada açabilirsiniz.

Geçerli seçenekler, firewalld paketindeki firewall-offline-cmd programı tarafından tanınan seçeneklerdir. firewalld çalışıyorsa, firewall-cmd --get-services komutu bilinen hizmet adlarının bir listesini sağlayacaktır.

network (isteğe bağlı) - Ağ Arayüzlerini Yapılandır

Hedef sistem için ağ bilgilerini yapılandırır ve kurulum ortamında ağ aygıtlarını etkinleştirir. İlk network komutunda belirtilen aygıt otomatik olarak etkinleştirilir. Aygıtın etkinleştirilmesi, --activate seçeneği tarafından da açıkça istenebilir.

--activate

--activate seçeneğini zaten etkinleştirilmiş bir aygıtta kullanırsanız (örneğin, sistemin Kickstart dosyasını alabilmesi için önyükleme seçenekleriyle yapılandırdığınız bir arayüz), Kickstart dosyasında belirtilen ayrıntıları kullanmak için aygıt yeniden etkinleştirilir.

Aygıtın öntanımlı yönlendirmeyi kullanmasını önlemek için --nodefroute seçeneğini kullanın.

--no-activate

Yapılandırılan aygıtın önyükleme sırasında otomatik olarak etkinleştirilmesini engeller.

--bootproto=

dhcp, bootp, ibft veya static seçeneklerinden biri. dhcp öntanımlı seçenektir; dhcp ve bootp seçenekleri aynı şekilde ele alınır.

DHCP yöntemi, ağ yapılandırmasını almak için bir DHCP sunucu sistemi kullanır. BOOTP yöntemi benzerdir ve ağ yapılandırmasını sağlamak için bir BOOTP sunucusu gerektirir. Bir sistemi DHCP kullanmaya yönlendirmek için:

network --bootproto=dhcp

Bir makineyi ağ yapılandırmasını almak için BOOTP kullanmaya yönlendirmek için Kickstart dosyasında aşağıdaki komutu kullanın:

network --bootproto=bootp

Bir makineyi iBFT’de belirtilen yapılandırmayı kullanmaya yönlendirmek için aşağıdaki komutu kullanın:

network --bootproto=ibft

static yöntemi; IP adresini, ağ maskesini, ağ geçidini ve ad sunucusunu Kickstart dosyasında belirtmenizi gerektirir. Bu bilgiler statiktir ve kurulum sırasında ve sonrasında kullanılır.

Tüm statik ağ yapılandırma bilgileri bir satırda belirtilmelidir; komut satırında olduğu gibi ters eğik çizgi (\) kullanarak alt satırdan devam edemezsiniz.

network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=10.0.2.1

Aynı anda birden fazla ad sunucusunu da yapılandırabilirsiniz. Bunu yapmak için, yapılandırmak istediğiniz her ad sunucusu için --nameserver= seçeneğini bir kez kullanın:

network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=192.168.2.1 --nameserver=192.168.3.1

--device=

network komutuyla yapılandırılacak (ve sonunda Anaconda'da etkinleştirilecek) aygıtı belirtir.

network komutunun ilk kullanımında --device= seçeneği yoksa, ksdevice= Anaconda önyükleme seçeneğinin değeri varsa kullanılır. Bunun kullanımdan kaldırılmış davranış olarak kabul edildiğini unutmayın; çoğu durumda, her network komutu için her zaman bir --device= seçeneği belirtmeniz gerekir.

Aynı Kickstart dosyasında sonraki herhangi bir network komutunun davranışı, --device= seçeneği eksikse belirsizdir. İlkinden sonraki tüm network komutları için bu seçeneği belirttiğinizden emin olun.

Aşağıdaki yollardan herhangi biriyle etkinleştirilecek bir aygıtı belirtebilirsiniz:

arayüzün aygıt adı, örneğin em1
arayüzün MAC adresi, örneğin 01:23:45:67:89:ab
Bağlantı durumu up olan ilk arayüzü belirten link anahtar kelimesi
pxelinux tarafından BOOTIF değişkeninde ayarlanan MAC adresini kullanan bootif anahtar sözcüğü. pxelinux tarafından BOOTIF değişkeninin ayarlanması için pxelinux.cfg dosyanızda IPAPPEND 2 seçeneğini ayarlayın.

Örneğin:
```
network --bootproto=dhcp --device=em1
```

--bindto=

İsteğe bağlı. Aygıt için oluşturulan bağlantı yapılandırmasının nasıl bağlanacağını belirtmeye izin verir. Seçenek kullanılmazsa, bağlantı arayüz adına (ifcfg dosyasındaki DEVICE değeri) bağlanır. Sanal aygıtlar (bond, team, bridge) için ikincillerin bağlanmasını yapılandırır. Vlan aygıtları için geçerli değildir.

Bu seçeneğin, --device seçeneğinin nasıl belirtildiğinden bağımsız olduğunu unutmayın.

Şu anda yalnızca mac değeri desteklenmektedir. --bindto=mac, bağlantıyı aygıtın MAC adresine (ifcfg dosyasındaki`HWADDR` değeri) bağlayacaktır.

Örneğin:

network --device=01:23:45:67:89:ab --bootproto=dhcp --bindto=mac

Yukarıdaki komut, 01:23:45:67:89:ab MAC adresiyle belirtilen aygıtın yapılandırmasını MAC adresine bağlayacaktır.

network --device=01:23:45:67:89:ab --bootproto=dhcp

Yukarıdaki komut, 01:23:45:67:89:ab MAC adresiyle belirtilen aygıtın yapılandırmasını arayüz adına (örn. ens3) bağlayacaktır.

network --device=ens3 --bootproto=dhcp --bindto=mac

Yukarıdaki komut, ens3 arayüz adıyla belirtilen aygıtın yapılandırmasını MAC adresine bağlayacaktır.

--ip=

Aygıtın IP adresi.

--ipv6=

adres[/ön ek uzunluğu] biçiminde aygıtın IPv6 adresi - örneğin, 3ffe:ffff:0:1::1/128 . ön ek belirtilmezse, 64 kullanılacaktır. Otomatik yapılandırma için auto veya yalnızca DHCPv6 yapılandırması (yönlendirici duyuruları yok) için dhcp seçeneklerini de kullanabilirsiniz.

--gateway=

Tek bir IPv4 adresi olarak öntanımlı ağ geçidi.

--ipv6gateway=

Tek bir IPv6 adresi olarak öntanımlı ağ geçidi.

--nodefroute

Arayüzün öntanımlı yönlendirme olarak ayarlanmasını engeller. --activate= seçeneğiyle ek aygıtları etkinleştirdiğinizde, örneğin bir iSCSI hedefi için ayrı bir alt ağdaki bir NIC, bu seçeneği kullanın.

--nameserver=

IP adresi olarak DNS ad sunucusu. Birden fazla ad sunucusu belirtmek için bu parametreyi birden çok kez kullanın. Örneğin:

network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=192.168.2.1 --nameserver=192.168.3.1

--nodns

Herhangi bir DNS sunucusu yapılandırma.

--netmask=

Kurulu sistem için ağ maskesi.

--hostname=

Kurulu sistem için ana makine adı. Ana makine adı, anamakineadı.etkialanıadı biçiminde bir tam nitelikli etki alanı adı (fully-qualified domain name) (FQDN) veya etki alanı adı olmayan kısa bir ana makine adı olabilir. Çoğu ağda, bağlı sistemlere otomatik olarak bir etki alanı adı sağlayan Dinamik Ana Makine Yapılandırma Protokolü (Dynamic Host Configuration Protocol) (DHCP) hizmeti bulunur; DHCP hizmetinin bu makineye etki alanı adı atamasına izin vermek için yalnızca kısa ana makine adını belirtin.

--ethtool=

ethtool programına aktarılacak, ağ aygıtı için ek düşük seviye ayarlarını belirtir.

--essid=

Kablosuz ağlar için ağ kimliği.

--wepkey=

Kablosuz ağlar için WEP şifreleme anahtarı.

--wpakey=

Kablosuz ağlar için WPA şifreleme anahtarı.

--onboot=

Önyükleme sırasında aygıtın etkinleştirilip etkinleştirilmeyeceği.

--dhcpclass=

DHCP sınıfı.

--mtu=

Aygıtın MTU’su.

--noipv4

Bu aygıtta IPv4’ü devre dışı bırak.

--noipv6

Bu aygıtta IPv6’yı devre dışı bırak.

--bondslaves=

Bu seçenek kullanıldığında, --device= seçeneğinde belirtilen ağ aygıtı, --bondslaves= seçeneğinde tanımlanan ikinciller kullanılarak oluşturulacaktır. Örneğin:

network --device=agim --bondslaves=em1,em2

Yukarıdaki komut, em1 ve em2 arayüzlerini ikinciller olarak kullanarak agim adlı bir bond aygıtı oluşturacaktır.

--bondopts=

--bondslaves= ve --device= seçenekleri kullanılarak belirtilen, bond yapılan bir arayüz için isteğe bağlı parametrelerin listesi. Bu listedeki seçenekler virgülle (",") veya noktalı virgülle (";") ayrılmalıdır. Bir seçeneğin kendisi virgül içeriyorsa, seçenekleri ayırmak için noktalı virgül kullanın. Örneğin:

network --bondopts=mode=active-backup,balance-rr;primary=eth1

Kullanılabilir isteğe bağlı parametreler, https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora Sistem Yöneticisi Kılavuzunun Çekirdek Modülleriyle Çalışma bölümünde listelenmektedir.

--bondopts=mode= parametresi yalnızca balance-rr veya broadcast gibi tam mod adlarını desteklemektedir, 0 veya 3 gibi sayısal gösterimlerini değil.

--vlanid=

Ana aygıt olarak --device= seçeneğinde belirtilen aygıt kullanılarak oluşturulan aygıt için sanal LAN (VLAN) kimlik numarasını (802.1q etiketi) belirtir. Örneğin, network --device=em1 --vlanid=171 komutu, em1.171 sanal LAN aygıtını oluşturacaktır.

--interfacename=

Sanal bir LAN aygıtı için özel bir arayüz adı belirt. Bu seçenek, --vlanid= seçeneği tarafından oluşturulan öntanımlı ad istenmediğinde kullanılmalıdır. Bu seçenek, --vlanid= seçeneğiyle birlikte kullanılmalıdır. Örneğin:

network --device=em1 --vlanid=171 --interfacename=vlan171

Yukarıdaki komut, em1 aygıtında 171 kimliğine sahip vlan171 adlı bir sanal LAN arayüzü oluşturacaktır.

Arayüz adı istediğiniz gibi olabilir (örneğin, benim-vlanim), ancak belirli durumlarda aşağıdaki kurallar izlenmelidir:

Ad bir nokta (.) içeriyorsa, AD.KİMLİK biçiminde olmalıdır. AD istediğiniz gibi olabilir, ancak KİMLİK VLAN kimliği olmalıdır. Örneğin: em1.171 or benim-vlanim.171.
vlan ile başlayan adlar, vlanKİMLİK biçiminde olmalıdır - örneğin, vlan171.

--teamslaves=

--device= seçeneği ile belirtilen team aygıtı, bu seçenekte belirtilen ikinciller kullanılarak oluşturulacaktır. İkinciller virgülle ayrılır. Bir ikincili, çift tırnak karakterlerinin \ karakteriyle kaçırıldığı tek tırnak içinde bir JSON dizgesi olan yapılandırması takip edebilir. Örneğin:

network --teamslaves="p3p1'{\"prio\": -10, \"sticky\": true}',p3p2'{\"prio\": 100}'"

Ayrıca --teamconfig= seçeneğine bakın.

--teamconfig=

Çift tırnak karakterlerinin \ karakteriyle kaçırıldığı tek tırnak içinde bir JSON dizgesi olan çift tırnak içinde team aygıtı yapılandırması . Aygıt adı, --device= seçeneğiyle, ikincilleri ve bunların yapılandırmaları --teamslaves= seçeneğiyle belirtilir. Örneğin:

network --device team0 --activate --bootproto static --ip=10.34.102.222 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.34.102.254 --nameserver=10.34.39.2 --teamslaves="p3p1'{\"prio\": -10, \"sticky\": true}',p3p2'{\"prio\": 100}'" --teamconfig="{\"runner\": {\"name\": \"activebackup\"}}"

--bridgeslaves=

Bu seçenek kullanıldığında, --device= seçeneği kullanılarak belirtilen aygıt adıyla ağ köprüsü oluşturulacak ve --bridgeslaves= seçeneğinde tanımlanan aygıtlar köprüye eklenecektir. Örneğin:

network --device=bridge0 --bridgeslaves=em1

--bridgeopts=

Köprü yapılan arayüz için isteğe bağlı virgülle ayrılmış bir parametre listesi. Kullanılabilir değerler şunlardır: stp, priority, forward-delay, hello-time, max-age ve ageing-time. Bu parametreler hakkında bilgi için nm-settings(5) kılavuz sayfasındaki veya https://developer.gnome.org/NetworkManager/0.9/ref-settings.html adresindeki bridge setting tablosuna bakın. Ağ köprüleme hakkında genel bilgi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora Ağ Kılavuzuna da bakın.

Konsol ve Ortam

Aşağıdaki komutlar, kurulum tamamlandıktan sonraki sistemin ortamını denetler - dil, klavye düzenleri veya grafiksel arayüz.

keyboard (isteğe bağlı) - Klavye Düzenlerini Yapılandır

Sistem için bir veya daha fazla kullanılabilir klavye düzeni ayarlar.

keyboard --vckeymap= | --xlayouts= [--switch=]

--vckeymap=: Kullanılması gereken bir VConsole tuş eşlemi belirt. Geçerli adlar, /usr/lib/kbd/keymaps/* dizinindeki dosyaların adlarının .map.gz uzantısı olmayan halidir.
--xlayouts=: Aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmış bir liste olarak kullanılması gereken X düzenlerinin bir listesini belirt. Ya düzen (tr gibi), ya da düzen (çeşit) (tr (f) gibi) şeklinde setxkbmap(1) ile aynı biçimde değerleri kabul eder.

Kullanılabilir tüm düzenler, xkeyboard-config(7) kılavuz sayfasının Layouts bölümünde görülebilir.
--switch=: Düzen değiştirme seçeneklerinin bir listesini belirt (birden çok klavye düzeni arasında geçiş yapmak için kısayollar). Birden çok seçenek, aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmalıdır. setxkbmap(1) ile aynı biçimdeki değerleri kabul eder.

Kullanılabilir değiştirme seçenekleri, xkeyboard-config(7) kılavuz sayfasının Options bölümünde görülebilir.

Aşağıdaki örnek, --xlayouts= seçeneğini kullanarak iki klavye düzeni (İngilizce (ABD) ve Türkçe (f)) ayarlar ve Alt+Shift: kullanarak bunlar arasında geçiş yapılmasına olanak tanır.

keyboard --xlayouts=us,'tr (f)' --switch=grp:alt_shift_toggle

lang (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasındaki Dili Yapılandır

Kurulum sırasında kullanılacak dili ve kurulu sistemde kullanılacak öntanımlı dili ayarlar.

lang dil [--addsupport=]

/usr/share/system-config-language/locale-list dosyası, her satırın ilk sütununda geçerli dil kodlarının bir listesini sağlar ve system-config-language paketinin bir parçasıdır.

Metin modunda kurulum sırasında belirli diller (örneğin Çince, Japonca, Korece ve Hint dilleri) desteklenmez. Bu dillerden birini lang komutuyla belirtir ve metin modunu kullanırsanız, kurulum işlemi İngilizce olarak devam edecek, ancak kurulu sistem seçiminizi öntanımlı dil olarak kullanacaktır.

--addsupport=

Ek diller için destek ekle. Aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmış liste şeklini alır. Örneğin:

lang tr_TR --addsupport=cs_CZ,de_DE,en_US

services (isteğe bağlı) - Hizmetleri Yapılandır

Öntanımlı systemd hedefi altında çalışacak öntanımlı hizmet kümesini değiştirir. Devre dışı bırakılan hizmetler listesi, etkinleştirilen hizmetler listesinden önce işlenir - bu nedenle, bir hizmet her iki listede de görünüyorsa, o hizmet etkinleştirilecektir.

services [--disabled=liste] [--enabled=liste]

Hizmetler listesine boşluk eklemeyin. Bunu yaparsanız, Kickstart yalnızca ilk boşluk karakterine kadar olan hizmetleri etkinleştirecek veya devre dışı bırakacaktır. Örneğin:

services --disabled=auditd, cups,smartd, nfslock

Yukarıdaki komut yalnızca auditd hizmetini devre dışı bırakacaktır. Dördünü de devre dışı bırakmak için hizmetlerin arasında boşluk olmamalıdır:

services --disabled=auditd,cups,smartd,nfslock

--disabled=: Virgülle ayrılmış listede verilen hizmetleri devre dışı bırak.
--enabled=: Virgülle ayrılmış listede verilen hizmetleri etkinleştir.

skipx (isteğe bağlı) - X Pencere Sistemini Yapılandırma

Belirtilirse, kurulu sistemde X yapılandırılmayacaktır.

Paket seçim seçenekleriniz arasında bir görüntü yöneticisi kurarsanız, bu paket bir X yapılandırması oluşturacak ve kurulu sistem öntanımlı olarak graphical.target hedefini kullanacaktır. skipx seçeneğinin etkisi geçersiz kılınacaktır.

timezone (isteğe bağlı) - Saat Dilimini Yapılandır

Sistemin saat dilimini saatdilimi olarak ayarlar. Kullanılabilir saat dilimlerinin listesini görüntülemek için timedatectl list-timezones komutunu kullanın.

Gerçekten bir saat dilimi belirtmek de dahil olmak üzere her seçenek, Fedora 25’ten başlayarak isteğe bağlıdır. Bu örneğin, herhangi bir saat dilimi seçmek zorunda kalmadan --nontp seçeneğini kullanarak NTP’nin başlatılmasını devre dışı bırakmanıza olanak tanır. Ancak bu komut Kickstart dosyasında bulunursa, en az bir seçenek kullanılmalıdır.

timezone [saatdilimi] [seçenekler]

--utc: Belirtilirse, sistem donanım saatinin UTC (Greenwich Mean) saatine ayarlandığını varsayar.
--nontp: NTP hizmetinin otomatik başlatılmasını devre dışı bırak.
--ntpservers=: Aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmış bir liste olarak kullanılacak NTP sunucularının listesini belirt.

xconfig (isteğe bağlı) - X Pencere Sistemini Yapılandır

X Pencere Sistemini yapılandırır. xconfig komutunu içermeyen bir Kickstart dosyasıyla X Pencere Sistemini kurarsanız, X yapılandırmasını kurulum sırasında elle sağlamanız gerekmektedir.

Bu komutu, X Pencere Sistemini kurmayan bir Kickstart dosyasında kullanmayın.

--defaultdesktop=: Öntanımlı masaüstünü ayarlamak için GNOME veya KDE belirt (%packages bölümünde GNOME Masaüstü Ortamı ve/veya KDE Masaüstü Ortamı'nın kurulduğu varsayılır).
--startxonboot: Kurulu sistemde grafiksel bir oturum açma kullan.

Kullanıcılar, Gruplar ve Kimlik Doğrulama

Aşağıdaki komutlar kullanıcı hesaplarını, grupları ve ilgili alanları denetlemek için kullanılmaktadır.

auth veya authconfig (isteğe bağlı) - Kimlik Doğrulamayı Yapılandır (kullanımdan kaldırıldı)

Bu komut, authselect komutu tarafından kullanımdan kaldırıldı. Bunu kullanmak, authconfig uyumluluk aracını çalıştıracaktır; ancak bunun yerine authselect komutunun kullanılması şiddetle tavsiye edilir.

Kurulum tamamlandıktan sonra komut satırı aracılığıyla da çalıştırılabilen authconfig komutunu kullanarak sistem için kimlik doğrulama seçeneklerini ayarlar. Daha fazla ayrıntı için authconfig(8) kılavuz sayfasına ve authconfig --help komutuna bakın. Parolalar öntanımlı olarak gölgelenmektedir.

authselect (isteğe bağlı) - Kimlik Doğrulamayı Yapılandır

Bu komut, sistem için kimlik doğrulama seçeneklerini ayarlar. Bu, yalnızca authselect programının etrafında bir sarmalayıcıdır, dolayısıyla o program tarafından tanınan tüm seçenekler bu komut için geçerlidir. Tam bir liste için authselect(8) kılavuz sayfasına bakın. Parolalar öntanımlı olarak gölgelenmektedir.

group (isteğe bağlı) - Kullanıcı Grubu Oluştur

Sistemde yeni bir kullanıcı grubu oluşturur. Belirtilen ada veya kimliğe (GID) sahip bir grup zaten varsa bu komut başarısız olacaktır. Ayrıca, yeni oluşturulan kullanıcı için yeni bir grup oluşturmak için user komutu kullanılabilir.

group --name=ad [--gid=kimlik]

--name=: Grubun adını belirtir.
--gid=: Grup kimliği (GID). Belirtilmezse, öntanımlı olarak bir sonraki kullanılabilir sistem dışı kimlik kullanılır.

pwpolicy (isteğe bağlı) - Öntanımlı Parola Politikasını Değiştir

Bu komut, kurulum sırasında ayarlanan parolalar (root parolası, kullanıcı parolaları ve LUKS (disk şifreleme) parolası) için uzunluk ve sağlamlık gibi özel gereksinimleri (politika) ayarlamak için kullanılabilir.

pwpolicy ad [--minlen=uzunluk] [--minquality=nitelik] [--strict|nostrict] [--emptyok|noempty] [--changesok|nochanges]

Asgari parola gereksinimlerini (uzunluk ve nitelik) denetlemek için libpwquality kütüphanesi kullanılmaktadır. Seçtiğiniz parolanın nitelik puanını denetlemek veya belirli bir puana sahip rastgele bir parola oluşturmak için libpwquality paketi tarafından sağlanan pwscore ve pwmake komutlarını kullanabilirsiniz. Bu komutlarla ilgili ayrıntılar için pwscore(1) ve pwmake(1) kılavuz sayfalarına bakın.

Bu komut %anaconda bölümünde kullanılmalıdır. Ayrıntılar için %anaconda (isteğe bağlı) - Ek Anaconda Yapılandırması bölümüne bakın.

ad: Parola girdisinin adı. root parolası için root, kullanıcı parolaları için user ve LUKS parolası için luks değerleri desteklenmektedir.
--minlen=: İzin verilen asgari parola uzunluğunu ayarlar. Öntanımlı asgari uzunluk olarak 8 kullanılır.
--minquality=: libpwquality kütüphanesi tarafından tanımlanan izin verilen asgari parola niteliğini ayarlar. Öntanımlı değer olarak 50 kullanılır.
--strict: Katı parola uygulaması. --minquality= seçeneğinde belirtilen nitelik gereksinimlerini karşılamayan parolalara izin verilmeyecektir. Öntanımlı olarak etkindir.
--notstrict: --minquality= seçeneğinde belirtilen asgari nitelik gereksinimlerini karşılamayan parolalara Bitti düğmesine iki kez tıklandıktan sonra izin verilecektir.
--emptyok: Boş parolalara izin ver. Öntanımlı olarak etkindir.
--notempty: Boş parolalara izin verme.
--changesok: Kickstart dosyası zaten bir parola belirtmiş olsa bile, kullanıcı arayüzünde parolanın değiştirilmesine izin ver.
--nochanges: Kickstart dosyasında önceden ayarlanan olan parolaların değiştirilmesine izin verme. Öntanımlı olarak etkindir.

pwpolicy komutunun örnek bir kullanımı aşağıdaki gibidir:

%anaconda
pwpolicy root --minlen=10 --minquality=60 --strict --notempty --nochanges
%end

realm (isteğe bağlı) - Active Directory veya IPA Etki Alanına Katıl

Bir Active Directory veya IPA etki alanına katıl. Bu komut hakkında daha fazla bilgi için, realm(8) kılavuz sayfasındaki join bölümüne bakın.

realm join etkialanı [seçenekler]

--computer-ou=OU=: Bilgisayar hesabını oluşturmak için bir kuruluş biriminin ayırt edici adını belirt. Ayırt edici adın tam biçimi, istemci yazılımına ve üyelik yazılımına bağlıdır. Ayırt edici adın kök DSE kısmı genellikle dışarıda bırakılabilir.
--no-password: Parola olmadan otomatik olarak katıl.
--one-time-password=: Tek seferlik bir parola kullanarak katıl. Bu, tüm erişim alanı (realm) türleriyle mümkün değildir.
--client-software=: Yalnızca bu istemci yazılımını çalıştırabilen erişim alanlarına katıl.sssd ve winbind geçerli değerlerdir. Tüm erişim alanları tüm değerleri desteklemez. Öntanımlı olarak, istemci yazılımı otomatik olarak seçilir.
--server-software=: Yalnızca bu sunucu yazılımını çalıştırabilen erişim alanlarına katıl. active-directory veya freeipa olası değerlerdir.
--membership-software=: Erişim alanına katılırken bu yazılımı kullan. samba ve adcli geçerli değerlerdir. Tüm erişim alanları tüm değerleri desteklemez. Öntanımlı olarak, üyelik yazılımı otomatik olarak seçilir.

rootpw (gerekli) - Root Parolasını Ayarla

Sistemin root parolasını parola argümanına ayarlar.

rootpw [--iscrypted|--plaintext] [--lock] parola

--iscrypted

Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının zaten şifrelenmiş olduğu varsayılır. Bu seçenek, --plaintext seçeneğiyle birlikte kullanılamaz. Şifreli bir parola oluşturmak için Python kullanabilirsiniz:

$ python -c 'import crypt; print(crypt.crypt("Parolam", "$6$Salt Değerim"))'

Bu, sağladığınız salt değerini kullanarak parolanızın bir SHA512 şifresini oluşturacaktır.

--plaintext

Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının düz metin olduğu varsayılır. Bu seçenek, --iscrypted seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.

--lock

Bu seçenek belirtilirse, root hesabı öntanımlı olarak kilitlidir. Bu, root kullanıcısının konsoldan oturum açamayacağı anlamına gelir.

selinux (isteğe bağlı) - SELinux’u Yapılandır

Kurulu sistemdeki SELinux durumunu ayarlar. enforcing öntanımlı politikadır. Fedora’da SELinux ile ilgili daha fazla bilgi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora SELinux Kullanıcısı ve Yöneticisi Kılavuzuna bakın.

selinux [--disabled|--enforcing|--permissive]

--enforcing: SELinux’u öntanımlı hedeflenen politika enforcing olacak şekilde etkinleştirir.
--permissive: SELinux’u öntanımlı hedeflenen politika permissive olacak şekilde etkinleştirir. Bu politika, SELinux politikasına dayalı uyarılar verir, ancak politikanın uygulanmasını zorlamaz.
--disabled: SELinux’u tamamen devre dışı bırakır.

sshkey (isteğe bağlı) - Yetkili SSH Anahtarı Ekle

Bir kullanıcının authorized_keys dosyasına belirtilen bir SSH anahtarını eklemek için bu komutu kullanın. Belirtilen kullanıcı ya root olmalı ya da Kickstart dosyasında (kurulan bir paket tarafından otomatik olarak veya user (isteğe bağlı) - Kullanıcı Hesabı Oluştur komutu kullanılarak) oluşturulmalıdır.

sshkey --username=kullanıcı "ssh_anahtarı"

ssh_anahtarı tam bir SSH anahtarı parmak izi olmalıdır ve anahtar boşluk karakterleri içerebileceğinden tırnak işareti ("") içine alınmalıdır.

--username=: SSH anahtarını kurmak istediğiniz kullanıcı hesabının adı.

user (isteğe bağlı) - Kullanıcı Hesabı Oluştur

Sistemde yeni bir kullanıcı oluşturur.

user --name=kullanıcıadı [seçenekler]

--name=

Kullanıcının adını belirtir. Bu seçenek gereklidir.

--gecos=

Kullanıcı için GECOS bilgilerini belirtir. Bu, virgülle ayrılmış sisteme özgü çeşitli alanlardan oluşan bir dizgedir. Kullanıcının tam adını, ofis numarasını vb. belirtmek için sıklıkla kullanılır. Daha fazla ayrıntı için passwd(5) kılavuz sayfasına bakın.

--groups=

Öntanımlı gruba ek olarak, kullanıcının ait olması gereken virgülle ayrılmış grup adları listesi. Gruplar, kullanıcı hesabı oluşturulmadan önce mevcut olmalıdır. group (isteğe bağlı) - Kullanıcı Grubu Oluştur bölümüne bakın.

--homedir=

Kullanıcının ev dizini. Belirtilmezse, öntanımlı olarak /home/kullanıcıadı kullanılır.

--lock

Bu seçenek belirtilirse, bu hesap öntanımlı olarak kilitlidir. Bu, kullanıcının konsoldan oturum açamayacağı anlamına gelir.

--password=

Yeni kullanıcının parolası. Parola belirtilmezse hesap kilitlenecektir.

--iscrypted

$ python -c 'import crypt; print(crypt.crypt("Parolam", "$6$Salt Değerim"))'

Bu, sağladığınız salt değerini kullanarak parolanızın bir SHA512 şifresini oluşturacaktır.

--plaintext

Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının düz metin olduğu varsayılır. Bu seçenek, --iscrypted seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.

--shell=

Kullanıcının oturum açma kabuğu. Belirtilmezse, sistemin öntanımlı değeri kullanılacaktır.

--uid=

UID (Kullanıcı kimliği). Belirtilmezse, öntanımlı olarak bir sonraki kullanılabilir sistem dışı kullanıcı kimliği kullanılır.

--gid=

Kullanıcının öntanımlı grubu için kullanılacak GID (Grup kimliği). Belirtilmezse, öntanımlı olarak bir sonraki kullanılabilir sistem dışı grup kimliği kullanılır.

Kurulum Ortamı

Aşağıdaki komutlar, sistemin kurulum sırasında nasıl davranacağını denetler.

autostep (isteğe bağlı) - Her Ekrandan Geç

Normalde, Kickstart kurulumları gereksiz ekranları atlar. Bu seçenek, kurulum programının her ekranda adım adım ilerlemesini ve her birini kısaca görüntülemesini sağlar. Paket kurulumunu bozabileceğinden, bir sistem dağıtımı yapılırken bu seçenek kullanılmamalıdır.

autostep [--autoscreenshot]

--autoscreenshot: Kurulum sırasında her adımda bir ekran görüntüsü al. Bu ekran görüntüleri kurulum sırasında /tmp/anaconda-screenshots dizininde saklanır ve kurulum tamamlandıktan sonra bunları /root/anaconda-screenshots dizininde bulabilirsiniz.

Her ekranın görüntüsü, yalnızca kurucu bir sonrakine geçmeden hemen önce kaydedilir. Bu önemlidir, çünkü gerekli tüm Kickstart seçeneklerini kullanmazsanız ve bu nedenle kurulum otomatik olarak başlamazsa, otomatik olarak yapılandırılmamış ekranlara gidebilir, istediğiniz yapılandırmayı yapabilirsiniz. Ardından, devam etmek için Bitti düğmesine bastığınızda, en son sağladığınız yapılandırmayı içeren ekran görüntüsü kaydedilecektir.

cmdline (isteğe bağlı) - Kurulumu Komut Satırı Modunda Gerçekleştir

Kurulumu tamamen etkileşimsiz bir komut satırı modunda gerçekleştir. Herhangi bir etkileşim istemi kurulumu durdurur. Bu mod, x3270 terminaline sahip IBM System z sistemlerinde kullanışlıdır.

Tam otomatik kurulum için, Kickstart dosyasında kullanılabilir modlardan birini (graphical, text veya cmdline) belirtmeniz veya Konsol, Ortam ve Ekran Seçenekleri bölümünde açıklandığı gibi console= önyükleme seçeneğini kullanmanız gerekir. Aksi takdirde sistem duracak ve sizden bir mod seçmenizi isteyecektir.

graphical (isteğe bağlı) - Kurulumu Grafiksel Modda Gerçekleştir

Kurulumu grafiksel modda gerçekleştir. Bu, öntanımlı olandır. Bu komut hiçbir seçenek almaz.

logging (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasındaki Hata Günlüğünü Yapılandır

Kurulum sırasında Anaconda'nın hata günlüğü davranışını denetler. Kurulu sistem üzerinde hiçbir etkisi yoktur.

logging [--host= | --port= | --level=]

--host=: Uzak günlük kaydını kabul etmek için yapılandırılmış bir syslogd işleminin çalışır olmasını gerektiren, belirtilen uzak ana makineye günlük bilgilerini gönder.
--port=: Uzak syslogd işlemi öntanımlı olandan farklı bir bağlantı noktası kullanıyorsa, bu seçenekle belirtilebilir.
--level=: 3. sanal konsolda (tty3) görünen asgari mesaj seviyesini belirt. Bu yalnızca konsola yazdırılan mesajları etkiler; günlük dosyaları her seviyeden mesajları içerecektir. Olası değerler şunlardır: debug, info, warning, error veya critical.

rescue (isteğe bağlı) - Kurtarma Modu

Otomatik olarak kurulum programının kurtarma moduna girer. Bu size herhangi bir sorun olması durumunda sistemi onarma şansı verir.

rescue [--nomount|--romount]

--nomount veya --romount: Kurulu sistemin kurtarma ortamında nasıl bağlanacağını denetler. Öntanımlı olarak, kurulum programı sisteminizi bulacak ve onu okuma-yazma modunda bağlayacak ve bu bağlamayı nerede gerçekleştirdiğini size bildirecektir. İsteğe bağlı olarak hiçbir şey bağlamamayı (--nomount seçeneği) veya salt okunur modda bağlamayı (--romount seçeneği) seçebilirsiniz. Bu iki seçenekten yalnızca biri kullanılabilir.

sshpw (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasında ssh Erişimini Kısıtla

Kurulum sırasında, kurulum programı ile etkileşime girebilir ve ilerlemesini bir `SSH' bağlantısı üzerinden izleyebilirsiniz. Oturum açabileceğiniz geçici hesaplar oluşturmak için sshpw komutunu kullanın. Komutun her örneği, yalnızca kurulum ortamında bulunan ayrı bir hesap oluşturur. Bu hesaplar kurulu sisteme aktarılmaz.

sshpw --username=ad parola [--iscrypted|--plaintext] [--lock]

Öntanımlı olarak, ssh sunucusu kurulum sırasında başlatılmaz. Kurulum sırasında ssh kullanılabilir hale getirmek için, sistemi inst.sshd çekirdek önyükleme seçeneği ile önyükleyin. Ayrıntılar için Konsol, Ortam ve Ekran Seçenekleri bölümüne bakın.

Kurulum sırasında donanımınıza root ssh erişimini devre dışı bırakmak istiyorsanız, aşağıdaki komutu kullanın:

sshpw --username=root --lock

--username

Kullanıcının adını belirtir. Bu seçenek gereklidir.

--iscrypted

$ python -c 'import crypt; print(crypt.crypt("Parolam", "$6$Salt Değerim"))'

Bu, sağladığınız salt değerini kullanarak parolanızın bir SHA512 şifresini oluşturacaktır.

--plaintext

Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının düz metin olduğu varsayılır. Bu seçenek, --iscrypted seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.

--lock

Bu seçenek belirtilirse, bu hesap öntanımlı olarak kilitlidir. Bu, kullanıcının konsoldan oturum açamayacağı anlamına gelir.

text (isteğe bağlı) - Kurulumu Metin Modunda Gerçekleştir

Kickstart kurulumunu metin modunda gerçekleştir. Kickstart kurulumları öntanımlı olarak grafiksel modda gerçekleştirilir.

unsupported_hardware (isteğe bağlı) - Desteklenmeyen Donanım Uyarılarını Gösterme

Desteklenmeyen Donanım Algılandı uyarısını gösterme. Bu komut kullanılmazsa ve desteklenmeyen donanım algılanırsa, kurulum bu uyarıyı verecek ve duracaktır.

vnc (isteğe bağlı) - VNC Erişimini Yapılandır

Grafiksel kurulumun VNC üzerinden uzaktan görüntülenmesini sağlar. Metin kurulumlarında bazı boyut ve dil sınırlamaları olduğundan, bu yöntem genellikle metin moduna tercih edilir. Hiçbir ek seçenek olmadan bu komut, kurulum sisteminde parolasız bir VNC sunucusu başlatacak ve ona bağlanmak için gereken ayrıntıları görüntüleyecektir.

vnc [--host=anamakineadı] [--port=bağlantınoktası] [--password=parola]

Kurulum sistemine nasıl bağlanılacağına ilişkin talimatlar da dahil olmak üzere VNC kurulumları hakkında daha fazla bilgi için VNC Kullanarak Kurma bölümüne bakın.

--host=: Verilen ana makine üzerinde dinleyen bir VNC görüntüleyiciye bağlan.
--port=: Uzak VNC görüntüleyici işleminin dinlediği bir bağlantı noktası belirt. Belirtilmezse, öntanımlı VNC değeri (5900) kullanılacaktır.
--password=: VNC oturumuna bağlanmak için sağlanması gereken bir parola ayarla. Bu isteğe bağlıdır, ancak kullanılması tavsiye edilir.

Kurulumdan Sonra

Bu bölüm, kurulum tamamlandıktan hemen sonra sistemin davranışını denetleyen komutları içerir.

%addon com_redhat_kdump (isteğe bağlı) - kdump’ı Yapılandır

Bu komut, kdump çekirdek çökme dökümü mekanizmasını yapılandırır.

Bu komutun söz dizimi, yerleşik bir Kickstart komutu yerine bir eklenti olduğu için olağan dışıdır. Eklentiler hakkında daha fazla bilgi için %addon (isteğe bağlı) - Bir Anaconda Eklentisi Dahil Et bölümüne bakın.

Kdump, sistem belleğinin içeriğini daha sonra incelemek üzere kaydetmenize izin veren bir çekirdek çökme dökümü mekanizmasıdır. Sistemi yeniden başlatmadan başka bir çekirdeğin bağlamından bir Linux çekirdeği başlatmak ve aksi takdirde kaybolacak olan ilk çekirdek belleğinin içeriğini korumak için kullanılabilen kexec programını kullanmaktadır.

Bir sistem çökmesi durumunda, kexec ikinci bir çekirdeği başlatır (bir yakalama çekirdeği). Bu yakalama çekirdeği, sistem belleğinin ana çekirdek tarafından erişilemeyen ayrılmış bir bölümünde bulunur. Kdump daha sonra çöken çekirdeğin belleğinin içeriğini (bir çökme dökümü) yakalar ve belirtilen bir konuma kaydeder. Bu konum, Kickstart kullanılarak yapılandırılamaz; kurulumdan sonra /etc/kdump.conf yapılandırma dosyası düzenlenerek belirtilmelidir.

Kullanılabilir seçenekler şunlardır:

--enable

Kurulu sistemde Kdump'ı etkinleştir.

--disable

Kurulu sistemde Kdump'ı etkinleştirme.

--reserve-mb=

Kdump için megabayt cinsinden ayırmak istediğiniz bellek miktarı. Örneğin:

%addon com_redhat_kdump --enable --reserve-mb=128
%end

Sayısal bir değer yerine auto değerini de belirtebilirsiniz. Bu durumda kurucu, sistem mimarinize ve sistemdeki toplam bellek miktarına bağlı olarak kdump için ayrılacak RAM miktarını otomatik olarak belirleyecektir.

Kdump'ı etkinleştirirseniz ve --reserve-mb= seçeneğini belirtmezseniz, auto değeri kullanılacaktır.

--enablefadump

Buna izin veren sistemlerde (özellikle IBM Power Systems sunucuları) ürün yazılımı destekli dökümü etkinleştir.

firstboot (isteğe bağlı) - İlk Kurulumu Etkinleştir veya Devre Dışı Bırak

İlk Kurulum uygulamasının sistem ilk önyüklendiğinde başlatılıp başlatılmayacağını belirle. Etkinleştirilirse, initial-setup paketi kurulmalıdır. Belirtilmezse, bu seçenek öntanımlı olarak devre dışıdır. İlk Kurulum hakkında daha fazla bilgi için İlk Kurulum bölümüne bakın.

firstboot --enable|--disable [--reconfig]

--enable veya --enabled: İlk Kurulum, kurulu sistem ilk kez önyüklendiğinde başlatılacaktır.
--disable veya --disabled: İlk Kurulum devre dışı bırakılacak.
--reconfig: İlk Kurulum, yeniden başlatmanın ardından yeniden yapılandırma modunda başlayacaktır. Bu mod, öntanımlı olanlara ek olarak dil, fare, klavye, root parolası, güvenlik seviyesi, saat dilimi ve ağ yapılandırma seçeneklerini etkinleştirir.

halt (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Sistemi Durdur

Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra sistemi durdur. Bu, kurulum tamamlandıktan sonra kurucunun bir mesaj görüntülediği ve yeniden başlatmadan önce kullanıcının bir tuşa basmasını beklediği elle kuruluma benzer. Bir Kickstart kurulumu sırasında, herhangi bir tamamlama yöntemi belirtilmemişse, bu seçenek öntanımlı olarak kullanılır.

Diğer tamamlama yöntemleri için poweroff, reboot ve shutdown komutlarına bakın.

poweroff (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Kapat

Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra sistemi kapat.

poweroff komutu, büyük ölçüde kullanılan sistem donanımına bağlıdır. Özellikle BIOS, APM (advanced power management - gelişmiş güç yönetimi) ve ACPI (advanced configuration and power interface - gelişmiş yapılandırma ve güç arayüzü) gibi belirli donanım bileşenlerinin sistem çekirdeğiyle etkileşime girebilmesi gerekir. Sisteminizin APM/ACPI yetenekleri hakkında daha fazla bilgi için donanımınızın belgelendirmesine bakın.

Diğer tamamlama yöntemleri için halt, reboot ve shutdown Kickstart komutlarına bakın.

reboot (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Yeniden Başlat

Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra yeniden başlat. Fedora’yı IBM System z üzerinde komut satırı modunda kuruyorsanız (cmdline (isteğe bağlı) - Kurulumu Komut Satırı Modunda Gerçekleştir kullanarak), bu komut bir tam otomatik kurulum için gereklidir.

Diğer tamamlama yöntemleri için halt, poweroff ve shutdown Kickstart seçeneklerine bakın.

reboot komutunun kullanılması, kurulum ortamına ve yöntemine bağlı olarak sonsuz bir kurulum döngüsüyle sonuçlanabilir.

--eject: Yeniden başlatmadan önce kurulum ortamını (DVD’den kurulum yapıyorsanız) çıkarmayı dene.
--kexec: Tam bir yeniden başlatma yerine kexec çekirdek değiştirme mekanizmasını kullanıp BIOS/ürün yazılımı ve önyükleyiciyi atlayarak yeni sistemi yeniden başlatmak için bu seçeneği kullanın.

shutdown (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Kapat

Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra sistemi kapat.

Diğer tamamlama yöntemleri için halt, poweroff ve reboot Kickstart seçeneklerine bakın.

%addon (isteğe bağlı) - Bir Anaconda Eklentisi Dahil Et

%addon bölümünde belirtilen özel eklentileri kullanarak temel Anaconda ve Kickstart işlevselliğini genişletebilirsiniz.

Kickstart dosyanızda bir eklenti kullanmak için %addon eklenti_adı seçenekler komutunu ekleyin. Bölüm, bir %end ifadesi ile kapatılmalıdır. Örneğin, bazı kurulumlarda öntanımlı olarak bulunan Kdump eklentisini kullanmak için aşağıdaki bloğu kullanın:

%addon com_redhat_kdump --enable --reserve-mb=128
%end

%addon bölümünün kendi seçeneği yoktur; tüm seçenekler, kullanılan eklentiye bağlıdır.

Anaconda eklentileri hakkında daha fazla bilgi için Fedora Anaconda Eklenti Geliştirme Kılavuzuna bakın.

%anaconda (optional) - Ek Anaconda Yapılandırması

Fedora 22’de tanıtılan bu bölüm, kurucu için ek yapılandırma seçeneklerini belirtmek için kullanılır. Bu bölümdeki komutlar yalnızca kurulum sırasındaki davranışı denetler, kurulu sistemdeki değil. Bu bölümde şu anda kullanılabilen tek komut pwpolicy (isteğe bağlı) - Öntanımlı Parola Politikasını Değiştir komutudur. %anaconda bölümü %end ile bitmelidir.

Etkileşimli kurulumlarda (grafiksel veya metin arayüzü kullanılarak), /usr/share/anaconda/interactive-defaults.ks dosyası öntanımlı %anaconda bölümünü içerir. Öntanımlı değerleri değiştirmek için, öntanımlı olanın yerini alan bir Kickstart dosyasıyla bir product.img dosyası oluşturmalı ve bu dosyayı bir önyükleme seçeneği kullanarak Anaconda'ya iletmelisiniz.

Bir Kickstart dosyası kullanırken, özel Kickstart dosyanızda bölümü tekrar kullanarak öntanımlı %anaconda bölümünü geçersiz kılabilirsiniz.

%include (isteğe bağlı) - Başka Bir Dosyanın İçeriğini Dahil Et

Başka bir dosyanın içeriğini, içerikler %include komutunun bulunduğu konumdaymış gibi Kickstart dosyasına dahil etmek için %include /dosyanın/yolu komutunu kullanın.

%ksappend (isteğe bağlı) - Başka Bir Dosyanın İçeriğini Ekle

%ksappend URL komutu, sanki %ksappend komutunun bulunduğu konumdaymış gibi ek dosyaların içeriğini dahil etmek için kullanıldığı için %include (isteğe bağlı) - Başka Bir Dosyanın İçeriğini Dahil Et komutuna çok benzer. Aralarındaki fark, iki komutun ne zaman işlendiğidir.

%ksappend, Kickstart dosyasının diğer bölümlerinden önceki bir ilk geçişte işlenir. Ardından bu genişletilen Kickstart dosyası, tüm %pre betiklerinin işlendiği Anaconda'nın geri kalanına iletilir ve son olarak, %include komutları içeren Kickstart dosyasının geri kalanı sırayla işlenir.

Bu nedenle %ksappend komutu, %pre betiklerini içeren bir dosyayı dahil etmenin bir yolunu sağlarken %include bunu sağlamaz.

%packages (gerekli) - Paket Seçimi

Kurulacak yazılım paketlerini açıklayan bir Kickstart bölümüne başlamak için %packages komutunu kullanın. Bu bölüm bir %end ifadesi ile bitmelidir.

Paketleri ortam, grup veya paket adlarına göre belirtebilirsiniz. İlgili paketleri içeren çeşitli ortamlar ve gruplar tanımlanmıştır. Ortam ve grup tanımları için kurulum kaynağınızdaki repodata/comps.xml dosyasına bakın.

comps.xml dosyası, kullanılabilir ortamları (<environment> etiketiyle işaretlenir) ve grupları (<group> etiketiyle işaretlenir) açıklayan bir yapı içerir. Her girdinin bir kimliği, kullanıcı görünürlük değeri, adı, açıklaması ve paket listesi vardır. Kurulum için grup seçilirse, paket listesinde mandatory olarak işaretlenen paketler her zaman kurulur, default olarak işaretlenen paketler özellikle hariç tutulmamışlarsa kurulur ve default olarak işaretlenen paketler grup seçilmiş olsa bile özellikle dahil edilmelidir.

Kimliğini (<id> etiketi) veya adını (<name> etiketi) kullanarak bir paket grubu veya ortamı belirtebilirsiniz.

64 bitlik bir sisteme 32 bitlik bir paket kurmak için, paketin oluşturulduğu 32 bit mimariye sahip paket adını eklemeniz gerekir - örneğin, glibc.i686. Ayrıca --multilib seçeneği Kickstart dosyasında belirtilmelidir; aşağıdaki kullanılabilir seçeneklere bakın.

İlk Kurulum, bir masaüstü ortamı ve X Pencere Sistemi kuruluma dahil edilmedikçe ve grafiksel oturum açma etkinleştirilmedikçe, bir sistem Kickstart dosyasından kurulduktan sonra çalıştırılmaz. Bu, öntanımlı olarak root dışında hiçbir kullanıcının oluşturulmayacağı anlamına gelir. Ek sistemler kurmadan önce Kickstart dosyasında user seçeneğiyle bir kullanıcı oluşturabilirsiniz (ayrıntılar için user (isteğe bağlı) - Kullanıcı Hesabı Oluştur bölümüne bakın) veya kurulu sistemde sanal bir konsolla root olarak oturum açıp useradd komutuyla kullanıcılar ekleyebilirsiniz.

Ortamları, Grupları ve Paketleri Belirtme

Bir Ortam Belirtme

Gruplara ek olarak, tamamıyla kurulacak bir ortamı belirtebilirsiniz:

%packages
@^Infrastructure Server
%end

Bu komut, Infrastracture Server ortamının parçası olan tüm paketleri kuracaktır. Kullanılabilir tüm ortamlar comps.xml dosyasında açıklanmaktadır.

Grupları Belirtme

Her satır @ simgesiyle başlayacak ve ardından comps.xml dosyasında belirtilen tam grup adını veya grup kimliğini içerecek biçimde grupları belirt. Örneğin:

%packages
@X Window System
@Desktop
@Sound and Video
%end

Core ve Base gruplar her zaman seçilir - bunları %packages bölümünde belirtmeniz gerekmez.

comps.xml dosyası, Fedora’nın her bir çeşidi için Conflicts (çeşit) adlı grupları da tanımlar. Bu grup, dosya çakışmalarına neden olduğu bilinen ve hariç tutulması amaçlanan tüm paketleri içermektedir.

Tek Tek Paketleri Belirtme

Her satırda bir girdi olacak şekilde tek tek paketleri adlarıyla belirt. Paket adlarında yıldız karakterini (*) joker karakter olarak kullanabilirsiniz. Örneğin:

%packages
sqlite
curl
aspell
docbook*
%end

docbook* girdisi; docbook-dtds, docbook-simple, docbook-slides paketlerini ve joker karakterle temsil edilen modelle eşleşen diğerlerini içerir.

Ortamları, Grupları veya Paketleri Hariç Tutma

Kurulumdan hariç tutulacak paketleri veya grupları belirtmek için satır başında tire karakteri (-) kullanın. Örneğin:

%packages
-@Graphical Internet
-autofs
-ipa*fonts
%end

@Conflicts (çeşit) grubunu hariç tutsanız bile, bir Kickstart dosyasında yalnızca * kullanılarak kullanılabilir tüm paketlerin kurulması desteklenmemektedir.

Birkaç seçeneği kullanarak %packages bölümünün öntanımlı davranışını değiştirebilirsiniz. Bazı seçenekler tüm paket seçimi için çalışır, diğerleri yalnızca belirli gruplarla kullanılır.

Ortak Paket Seçimi Seçenekleri

%packages için aşağıdaki seçenekler kullanılabilir. Bir seçeneği kullanmak için, onu paket seçimi bölümünün başına ekleyin. Örneğin:

%packages --multilib --ignoremissing

--nocore: @Core grubunu kurma.
--ignoremissing: Kurulumun sonlandırılıp sonlandırılmayacağını veya devam ettirilip ettirilmeyeceğini sormak için kurulumu durdurmak yerine kurulum kaynağında eksik olan paketleri, grupları ve ortamları yoksay.
--excludedocs: Paketlerde bulunan hiçbir belgelendirmeyi kurma. Çoğu durumda, bu, normalde /usr/share/doc* dizinine kurulan dosyaları hariç tutacaktır, ancak hariç tutulacak belirli dosyalar paketlerin kendisine bağlıdır.
--multilib: Kurulu sistemi çoklu kütüphane (multilib) paketleri için yapılandır (yani, 64-bit x86 sistemine 32-bit paketlerin kurulmasına izin vermek için) ve bu bölümde belirtilen paketleri bu şekilde kur.

Normalde 64-bit bir sistemde, yalnızca bu mimari için olan paketler (x86_64 olarak işaretlenir) ve tüm mimariler için olan paketler (noarch olarak işaretlenir) kurulur. Bu seçeneği kullandığınızda, varsa 32-bit sistemler için olan paketler de (i686 olarak işaretlenir) otomatik olarak kurulacaktır.

Bu yalnızca %packages bölümünde açıkça belirtilen paketler için geçerlidir. Kickstart dosyasında belirtilmeden yalnızca bağımlılık olarak kurulan paketler, daha fazla mimari için kullanılabilir olsalar bile, yalnızca ihtiyaç duyulan mimari sürümlerinde kurulacaktır.

Belirli Paket Grupları için Seçenekler

Bu listedeki seçenekler yalnızca tek bir paket grubu için geçerlidir. Bunları Kickstart dosyasındaki %packages komutunda kullanmak yerine grup adına ekleyin. Örneğin:

%packages
@Graphical Internet --optional
%end

--nodefaults: Öntanımlı seçimleri değil, yalnızca grubun zorunlu paketlerini kur.
--optional: Öntanımlı seçimleri kurmaya ek olarak, comps.xml dosyasındaki grup tanımında isteğe bağlı olarak işaretlenen paketleri de kur.

Scientific Support gibi bazı paket gruplarının, belirtilen zorunlu veya öntanımlı paketlere sahip olmadığını, yalnızca isteğe bağlı paketleri olduğunu unutmayın. Bu durumda --optional seçeneği her zaman kullanılmalıdır, aksi takdirde bu gruptan hiçbir paket kurulmayacaktır.

%pre (isteğe bağlı) - Kurulum Öncesi Betiği

Kickstart dosyası ayrıştırıldıktan hemen sonra, ancak kurulum başlamadan önce sistemde çalıştırılacak komutlar ekleyebilirsiniz. Bu bölüm Kickstart dosyasının sonuna doğru, gerçek Kickstart komutlarından sonra bulunmalı, %pre ile başlamalı ve %end ile bitmelidir. Kickstart dosyanız ayrıca bir %post bölümü içeriyorsa, %pre ve %post bölümlerinin eklenme sırası önemli değildir.

%pre bölümünde ağa erişebilirsiniz. Ancak ad hizmeti bu noktada yapılandırılmamıştır, bu nedenle yalnızca IP adresleri çalışır, URL’ler çalışmaz.

Kickstart kurulum öncesi betiği bölümü birden fazla kurulum ağacını veya kaynak ortamını yönetemez. Kurulum öncesi betiği, kurulum işleminin ikinci aşamasında gerçekleştiğinden, oluşturulan her Kickstart dosyası için bu bilgilerin dahil edilmesi gerekir.

Kurulum sonrası betiğinin aksine, kurulum öncesi betiği chroot ortamında çalıştırılmaz.

Kurulum öncesi betiklerinin davranışını değiştirmek için aşağıdaki seçenekler kullanılabilir. Bir seçeneği kullanmak için, onu betiğin başındaki %pre satırına ekleyin. Örneğin:

%pre --interpreter=/usr/bin/python
--- Buraya Python betiği yazılır --
%end

--interpreter=

Python gibi farklı bir betik dili belirlemenize olanak tanır. Sistemde bulunan herhangi bir betik dili kullanılabilir; çoğu durumda bunlar /usr/bin/sh, /usr/bin/bash ve /usr/bin/python olacaktır.

--erroronfail

Betik başarısız olursa bir hata görüntüle ve kurulumu durdur. Hata mesajı sizi hatanın nedeninin günlüğe kaydedildiği yere yönlendirecektir.

--log=

Betiğin çıktısını belirtilen günlük dosyasına kaydeder. Örneğin:

%pre --log=/mnt/sysimage/root/ks-pre.log

Kurulum öncesi betiğinin bir örneği için Örnek Kurulum Öncesi Betiği bölümüne bakın.

%post (isteğe bağlı) - Kurulum Sonrası Betiği

Kurulum tamamlandıktan sonra, ancak sistem ilk kez yeniden başlatılmadan önce sistemde çalıştırılacak komutları ekleme seçeneğiniz vardır. Bu bölüm, gerçek Kickstart komutlarından sonra, Kickstart dosyasının sonuna doğru bulunmalı, %post ile başlamalı ve %end ile bitmelidir. Kickstart dosyanız ayrıca bir %pre bölümü içeriyorsa, %pre ve %post bölümlerinin sırası önemli değildir.

Bu bölüm, ek yazılımlar kurma veya ek ad sunucusu yapılandırma gibi işlevler için kullanışlıdır. Kurulum sonrası betiği bir chroot ortamında çalıştırılır, bu nedenle betikleri veya RPM paketlerini kurulum ortamından kopyalamak gibi görevlerin gerçekleştirilmesi öntanımlı olarak çalışmaz. Bu davranışı, aşağıda açıklandığı gibi --nochroot seçeneğini kullanarak değiştirebilirsiniz.

Ağı bir ad sunucusu da dahil olmak üzere statik IP bilgileriyle yapılandırdıysanız, %post bölümünde ağa erişebilir ve IP adreslerini çözümleyebilirsiniz. Ağı DHCP için yapılandırdıysanız, kurulum %post bölümünü çalıştırdığında /etc/resolv.conf dosyası tamamlanmamıştır. Ağa erişebilirsiniz, ancak IP adreslerini çözümleyemezsiniz. Bu nedenle, DHCP kullanıyorsanız, %post bölümünde IP adreslerini belirtmelisiniz.

Kurulum sonrası betiklerinin davranışını değiştirmek için aşağıdaki seçenekler kullanılabilir. Bir seçeneği kullanmak için, onu betiğin başındaki %post satırına ekleyin. Örneğin:

%post --interpreter=/usr/bin/python
--- Buraya Python betiği yazılır --
%end

--interpreter=

Python gibi farklı bir betik dili belirtmenize olanak tanır. Örneğin:

%post --interpreter=/usr/bin/python

Sistemde bulunan herhangi bir betik dili kullanılabilir; çoğu durumda bunlar /usr/bin/sh, /usr/bin/bash ve /usr/bin/python olacaktır.

--nochroot

chroot ortamının dışında çalıştırmak istediğiniz komutları belirtmenize olanak tanır.

Aşağıdaki örnek, /etc/resolv.conf dosyasını yeni kurulan dosya sistemine kopyalar.

%post --nochroot
cp /etc/resolv.conf /mnt/sysimage/etc/resolv.conf
%end

--erroronfail

Betik başarısız olursa bir hata görüntüle ve kurulumu durdur. Hata mesajı sizi hatanın nedeninin günlüğe kaydedildiği yere yönlendirecektir.

--log=

Betiğin çıktısını belirtilen günlük dosyasına kaydeder. Günlük dosyasının yolunun, --nochroot seçeneğini kullanıp kullanmadığınızı dikkate alması gerektiğini unutmayın. Örneğin, --nochroot seçeneği olmadan:

%post --log=/root/ks-post.log

--nochroot seçeneğiyle:

%post --nochroot --log=/mnt/sysimage/root/ks-post.log

Kurulum sonrası betiğinin bir örneği için Örnek Kurulum Sonrası Betiği bölümüne bakın.

Örnek Kickstart Yapılandırmaları

Gelişmiş Bölümlendirme Örneği

clearpart, zerombr, part, raid, volgroup ve logvol Kickstart komutlarının uygulamalı bir örneği aşağıdadır:

Örnek 3. Gelişmiş Bölümlendirme Örneği

clearpart  --drives=hda,hdc
zerombr
# Raid 1 IDE yapılandırması
part raid.11 --size 1000  --asprimary --ondrive=hda
part raid.12 --size 1000  --asprimary --ondrive=hda
part raid.13 --size 2000  --asprimary --ondrive=hda
part raid.14 --size 8000              --ondrive=hda
part raid.15 --size 16384 --grow      --ondrive=hda
part raid.21 --size 1000  --asprimary --ondrive=hdc
part raid.22 --size 1000  --asprimary --ondrive=hdc
part raid.23 --size 2000  --asprimary --ondrive=hdc
part raid.24 --size 8000              --ondrive=hdc
part raid.25 --size 16384 --grow      --ondrive=hdc

# --spares=x seçeneğini ekleyebilirsiniz
raid /     --fstype xfs  --device root  --level=RAID1 raid.11 raid.21
raid /safe --fstype xfs  --device safe  --level=RAID1 raid.12 raid.22
raid swap  --fstype swap --device swap  --level=RAID1 raid.13 raid.23
raid /usr  --fstype xfs  --device usr   --level=RAID1 raid.14 raid.24
raid pv.01 --fstype xfs  --device pv.01 --level=RAID1 raid.15 raid.25

# /var ve /usr/local bölümlerini daha sonra yeniden boyutlandırabilmemiz için LVM yapılandırması
volgroup sysvg pv.01
logvol /var           --vgname=sysvg --size=8000     --name=var
logvol /var/freespace --vgname=sysvg --size=8000     --name=freespacetouse
logvol /usr/local     --vgname=sysvg --size=1 --grow --name=usrlocal

Bu gelişmiş örnekte, gelecekteki büyüme için çeşitli dizinleri yeniden boyutlandırma yeteneğinin yanı sıra RAID üzerinde LVM uygulanmaktadır.

İlk olarak, onları silmek için hda ve hdc disklerinde clearpart komutu kullanılır. zerombr komutu, kullanılmayan bölümlendirme tablolarını başlatır.

Ardından iki disk, RAID yapılandırmasına hazırlanmaları için bölümlere ayrılır. Her disk beş bölüme ayrılır ve birbirinin aynısı düzende bölümlendirilir.

Sonraki kısım, RAID1 seviyesine (yansıtma) sahip bir yazılımsal RAID aygıtı oluşturmak için bu fiziksel bölüm çiftlerini kullanır. İlk dört RAID aygıtı / (kök), /safe, swap ve /usr için kullanılır. Beşinci, en büyük bölüm çifti pv.01 olarak adlandırılır ve bir sonraki kısımda LVM için fiziksel bir birim olarak kullanılacaktır.

Son olarak, son komut kümesi ilk olarak pv.01 fiziksel biriminde sysvg adlı bir birim grubu oluşturur. Ardından, üç mantıksal birim (/var, /var/freespace ve /usr/local) oluşturulur ve sysvg birim grubuna eklenir. /var ve /var/freespace birimlerinin 8 GB’lik bir ayarlanmış boyutu vardır ve /usr/local birimi, kalan tüm kullanılabilir alanı doldurmak için --grow seçeneğini kullanır.

Yukarıdaki örnek, disk sürücülerini tanımlamak için hda ve hdc tanımlayıcılarını kullanır. Disk sürücülerini tanımlamak için disk etiketleri veya UUID’ler gibi benzersiz tanımlayıcılar kullanmalısınız. Bu ekin giriş bölümündeki nota bakın.

Örnek Kurulum Öncesi Betiği

%pre bölümünün bir örneği aşağıdadır:

Örnek 4. Örnek %pre Betiği

%pre
#!/bin/sh
hds=""
mymedia=""
for file in /proc/ide/h* do
mymedia=`cat $file/media`
if [ $mymedia == "disk" ] ; then
hds="$hds `basename $file`"
fi
done
set $hds
numhd=`echo $#`
drive1=`echo $hds | cut -d' ' -f1`
drive2=`echo $hds | cut -d' ' -f2`

#1 veya 2 sabit disk olup olmadığına göre bölümlendirme düzenini yaz
if [ $numhd == "2" ] ; then
#2 disk
echo "#%pre bölümünde 2 disk için oluşturulan bölümlendirme düzeni" > /tmp/part-include
echo "clearpart --all" >> /tmp/part-include
echo "part /boot --fstype xfs --size 75 --ondisk hda" >> /tmp/part-include
echo "part / --fstype xfs --size 1 --grow --ondisk hda" >> /tmp/part-include
echo "part swap --recommended --ondisk $drive1" >> /tmp/part-include
echo "part /home --fstype xfs --size 1 --grow --ondisk hdb" >> /tmp/part-include
else
#1 disk
echo "#%pre bölümünde 1 disk için oluşturulan bölümlendirme düzeni" > /tmp/part-include
echo "clearpart --all" >> /tmp/part-include
echo "part /boot --fstype xfs --size 75" >> /tmp/part-include
echo "part swap --recommended" >> /tmp/part-include
echo "part / --fstype xfs --size 2048" >> /tmp/part-include
echo "part /home --fstype xfs --size 2048 --grow" >> /tmp/part-include
fi
%end

Bu betik, sistemdeki sabit disk sayısını belirler ve bir veya iki diske sahip olmasına bağlı olarak farklı bir bölümlendirme düzenine sahip bir metin dosyası yazar. Kickstart dosyasında bir dizi bölümlendirme komutunu bulundurmak yerine aşağıdaki satırı ekleyin:

%include /tmp/part-include

Betikte seçilen bölümlendirme komutları kullanılacaktır.

Örnek Kurulum Sonrası Betiği

%post bölümünün bir örneği aşağıdadır:

Örnek 5. Örnek %post Betiği

# /root/ks-post.log dosyasına günlük kaydı yapan %post bölümünün başlangıcı
%post --log=/root/ks-post.log

# Bir NFS paylaşımını bağla
mkdir /mnt/temp
mount -o nolock 10.10.0.2:/usr/new-machines /mnt/temp
openvt -s -w -- /mnt/temp/runme
umount /mnt/temp

# %post bölümünün sonu
%end

Yukarıdaki örnekte bir NFS paylaşımı bağlanır ve paylaşımdaki /usr/new-machines/ konumunda bulunan runme adlı bir betik çalıştırılır. Kickstart modundayken NFS dosya kilitlemesinin desteklenmediğini unutmayın, bu nedenle -o nolock seçeneği gereklidir.

Want to help? Learn how to contribute to Fedora Docs ›