Kickstart Söz Dizimi Referansı
Bu ek, Kickstart kurulumlarında kullanılabilen komutları ve seçenekleri açıklamaktadır. Kickstart hakkında genel bilgi için Kickstart ile Kurulumu Otomatikleştirme bölümüne bakın.
- Kurulum Yöntemleri ve Kaynakları
- device (isteğe bağlı) - Ek Aygıt Sürücüleri Kur
- driverdisk (isteğe bağlı) - Bir Sürücü Diski Kullan
- install (gerekli) - Kurulum Yöntemini Yapılandır
- mediacheck (isteğe bağlı) - Kurulum Ortamının Bütünlüğünü Doğrula
- ostreesetup (isteğe bağlı) - Bir OSTree’den Kur
- repo (isteğe bağlı) - Ek Depoları Yapılandır
- url (isteğe bağlı) - FTP veya HTTP aracılığıyla uzak bir sunucudaki bir kurulum ağacından kur.
- Depolama ve Bölümlendirme
- autopart (isteğe bağlı) - Otomatik Bölümlendirme
- bootloader (gerekli) - Önyükleyiciyi Yapılandır
- btrfs (isteğe bağlı) - Btrfs Birimi ve Alt Birimi Oluştur
- clearpart (isteğe bağlı) - Var Olan Tüm Bölümleri Kaldır
- fcoe (optional) - Fibre Channel Over Ethernet Aygıtlarını Yapılandır
- ignoredisk (isteğe bağlı) - Belirtilen Diskleri Yok Say
- iscsi (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtlarını Yapılandır
- iscsiname (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtına Ad Ata
- logvol (isteğe bağlı) - LVM Mantıksal Birimi Oluştur
- part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur
- raid (isteğe bağlı) - Yazılımsal RAID Oluştur
- reqpart (isteğe bağlı) - Gerekli Bölümleri Oluştur
- volgroup (isteğe bağlı) - LVM Birim Grubu Oluştur
- zerombr (isteğe bağlı) - Bölümlendirme Tablolarını Yeniden Başlat
- zfcp (isteğe bağlı) - Fiber Kanal Aygıtı Yapılandır
- Ağ Yapılandırması
- Konsol ve Ortam
- keyboard (isteğe bağlı) - Klavye Düzenlerini Yapılandır
- lang (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasındaki Dili Yapılandır
- services (isteğe bağlı) - Hizmetleri Yapılandır
- skipx (isteğe bağlı) - X Pencere Sistemini Yapılandırma
- timezone (isteğe bağlı) - Saat Dilimini Yapılandır
- xconfig (isteğe bağlı) - X Pencere Sistemini Yapılandır
- Kullanıcılar, Gruplar ve Kimlik Doğrulama
- auth veya authconfig (isteğe bağlı) - Kimlik Doğrulamayı Yapılandır (kullanımdan kaldırıldı)
- authselect (isteğe bağlı) - Kimlik Doğrulamayı Yapılandır
- group (isteğe bağlı) - Kullanıcı Grubu Oluştur
- pwpolicy (isteğe bağlı) - Öntanımlı Parola Politikasını Değiştir
- realm (isteğe bağlı) - Active Directory veya IPA Etki Alanına Katıl
- rootpw (gerekli) - Root Parolasını Ayarla
- selinux (isteğe bağlı) - SELinux’u Yapılandır
- sshkey (isteğe bağlı) - Yetkili SSH Anahtarı Ekle
- user (isteğe bağlı) - Kullanıcı Hesabı Oluştur
- Kurulum Ortamı
- autostep (isteğe bağlı) - Her Ekrandan Geç
- cmdline (isteğe bağlı) - Kurulumu Komut Satırı Modunda Gerçekleştir
- graphical (isteğe bağlı) - Kurulumu Grafiksel Modda Gerçekleştir
- logging (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasındaki Hata Günlüğünü Yapılandır
- rescue (isteğe bağlı) - Kurtarma Modu
- sshpw (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasında ssh Erişimini Kısıtla
- text (isteğe bağlı) - Kurulumu Metin Modunda Gerçekleştir
- unsupported_hardware (isteğe bağlı) - Desteklenmeyen Donanım Uyarılarını Gösterme
- vnc (isteğe bağlı) - VNC Erişimini Yapılandır
- Kurulumdan Sonra
- %addon com_redhat_kdump (isteğe bağlı) - kdump’ı Yapılandır
- firstboot (isteğe bağlı) - İlk Kurulumu Etkinleştir veya Devre Dışı Bırak
- halt (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Sistemi Durdur
- poweroff (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Kapat
- reboot (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Yeniden Başlat
- shutdown (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Kapat
- Örnek Kickstart Yapılandırmaları
Aygıt adlarının yeniden başlatmalar arasında tutarlı olması garanti edilmez, bu da Kickstart betiklerinde kullanımlarını karmaşıklaştırabilir. Bir Kickstart seçeneği bir aygıt düğümü adını (örneğin part / --fstype=xfs --onpart=sda1
Aşağıdakilerden birine benzer bir girdi kullanabilirsiniz: part / --fstype=xfs --onpart=/dev/disk/by-path/pci-0000:00:05.0-scsi-0:0:0:0-part1 part / --fstype=xfs --onpart=/dev/disk/by-id/ata-ST3160815AS_6RA0C882-part1 Bu, diskleri belirtmek için tutarlı bir yol sağlar ve yalnızca |
Kickstart kurulumlarının genel ilkeleri çoğunlukla aynı kalırken, komutlar ve seçenekler ana sürümler arasında değişebilir. Kickstart söz diziminin iki sürümü arasındaki farkları görüntülemek için ksverdiff komutunu kullanabilirsiniz. Bu, yeni bir sürümle kullanılmak üzere mevcut bir Kickstart dosyasını güncellerken faydalıdır. Fedora 32 ve 33 arasındaki söz dizimi değişikliklerinin bir listesini görüntülemek için aşağıdaki komutu kullanın:
$ ksverdiff -f F32 -t F33
-f seçeneği karşılaştırmanın başlatılacağı sürümü, -t seçeneği sonlandırılacağı sürümü belirtir. Ek bilgi için ksverdiff(1)
kılavuz sayfasına bakın. Ayrıca bunu sisteminizden daha yeni bir sürümdeki değişiklikleri görüntülemek için kullanamayacağınızı unutmayın - Fedora 32 üzerindeki pykickstart sürümü Fedora 33 için olan değişiklikleri görüntüleyemez.
Ek olarak, değişikliklerin bir listesi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora 33 Sürüm Notlarını inceleyebilirsiniz.
Aşağıdaki bölümlerde, bir seçeneğin ardından eşittir işareti ( |
Kurulum Yöntemleri ve Kaynakları
Aşağıdaki komutlar Fedora’nın nasıl kurulacağını denetler.
device (isteğe bağlı) - Ek Aygıt Sürücüleri Kur
Çoğu PCI sisteminde, kurulum programı Ethernet ve SCSI kartlarını otomatik olarak algılayacaktır. Ancak, daha eski sistemlerde ve bazı PCI sistemlerinde Kickstart, uygun aygıtları bulmak için bir ipucu gerektirir. Kurulum programına ek modüller kurmasını söyleyen device komutu aşağıdaki biçimi kullanmaktadır:
device modülAdı [--opts=]
modülAdı parametresini kurulması gereken çekirdek modülünün adıyla değiştirin.
- --opts=
-
Kurulan çekirdek modülüne iletilecek seçenekler. Örneğin:
device i2c_piix4 --opts="aic152x=0x340 io=11"
driverdisk (isteğe bağlı) - Bir Sürücü Diski Kullan
Sürücü diskleri, öntanımlı olarak dahil edilmeyen ek sürücüleri sağlamak için Kickstart kurulumları sırasında kullanılabilir. Sürücü disklerinin içeriğini, sistemin sabit diskindeki bir bölümün kök dizinine kopyalamanız gerekir. Ardından, kurulum programının bir sürücü diski araması gerektiğini ve konumunu belirtmek için driverdisk komutunu kullanmanız gerekir.
driverdisk bölüm | --source= | --biospart=
- bölüm
-
Sürücü disk görüntüsünü yerel bir bölümde arayın. bölüm parametresini sürücü diskini içeren bölümün adıyla değiştirin. Bölümün tam yol olarak belirtilmesi gerektiğini unutmayın. Örneğin:
driverdisk /dev/sdb1
- --source=
-
Sürücü diskini yerel bölüm yerine bir ağ konumunda arayın. Örneğin:
driverdisk --source=ftp://sürücü/diskinin/yolu.img
driverdisk --source=http://sürücü/diskinin/yolu.img
driverdisk --source=nfs:anamakineadı:/sürücü/diskinin/yolu.img
- --biospart=
-
Sürücü diskini içeren BIOS bölümü (örneğin,
82p2
).
install (gerekli) - Kurulum Yöntemini Yapılandır
Öntanımlı kurulum modu. cdrom
, harddrive
, nfs
, liveimg
veya url
seçeneklerinden birini kurulum türü olarak belirtmelisiniz. install komutu ve kurulum yöntemi komutu ayrı satırlarda olmalıdır. Örneğin:
install liveimg --url=file:///images/install/squashfs.img --noverifyssl
Kurulum yöntemi komutları şunlardır:
- cdrom
-
Sistemdeki ilk optik (DVD) sürücüden kur.
- harddrive
-
Yerel bir sabit diskteki bir ağaçtan veya tam kurulum ISO kalıbından kur. Ağaç veya ISO kalıbı, kurulum ortamında bağlanabilir bir dosya sistemi üzerinde olmalıdır.Desteklenen dosya sistemleri şunlardır:
ext2
,ext3
,ext4
,vfat
veyaxfs
.install harddrive --partition= | --biospart= [--dir=]
- --partition=
-
Kurmak için bölüm (
sdb2
gibi). - --biospart=
-
Kurmak için BIOS bölümü (
82p2
gibi). - --dir=
-
Kurulum ağacını veya ISO kalıbını içeren dizin.
- liveimg
-
Paketler yerine bir disk kalıbından kur. Kalıp, bir canlı ISO kalıbındaki
squashfs.img
dosyası veya kurulum ortamının bağlayabileceği herhangi bir dosya sistemi olabilir. Desteklenen dosya sistemleri şunlardır:ext2
,ext3
,ext4
,vfat
vexfs
.Bu komut aynı zamanda kök dosya sisteminin tar arşivlerinden kurulumu da desteklemektedir. Bu durumda, dosya adı
.tar
,.tbz
,.tgz
,.txz
,.tar.bz2
,tar.gz
veyatar.xz
ile bitmelidir.install liveimg --url= [--proxy= | --checksum= | --noverifyssl=]
- --url=
-
Kurulumun yapılacağı konum. Desteklenen protokoller şunlardır:
HTTP
,HTTPS
,FTP
vefile
. - --proxy=
-
Kurulumu gerçekleştirirken kullanılacak bir
HTTP
,HTTPS
veyaFTP
vekil sunucusu belirt. - --checksum=
-
Bütünlük doğrulaması için kullanılan, kalıp dosyasının
SHA256
sağlama toplamı ile isteğe bağlı bir argüman. Fedora Project tarafından sağlanan canlı bir kalıp kullanıyorsanız, sağlama toplamlarının bir listesini https://getfedora.org/security adresinde bulabilirsiniz. - --noverifyssl
-
Bir
HTTPS
sunucusuna bağlanırken SSL doğrulamasını devre dışı bırak.
- nfs
-
Belirtilen bir
NFS
sunucusundan kur. NFS sunucusu, tam kurulum ISO kalıbını (Fedora Server DVD’si gibi) veya çıkarılan içeriğini dışa aktarıyor olmalıdır.install nfs --server= [--dir=] [--opts= ]
- --server=
-
Sunucunun ana makine adı.
- --dir=
-
Kurulum ağacını veya ISO kalıbını içeren dizin.
- --opts=
-
NFS
dışa aktarımını bağlamak için kullanılacak bağlama seçenekleri.
- url
-
HTTP
,HTTPS
veyaFTP
aracılığıyla uzak sunucudaki bir ağaçtan kur.install url --url= | --mirrorlist= [--proxy= | --noverifyssl]
- --url=
-
Kurulumun yapılacağı konum. Desteklenen protokoller şunlardır:
http
,https
,ftp
vefile
. - --mirrorlist=
-
Kurulumun yapılacağı yansı URL’si.
- --proxy=
-
Kurulumu gerçekleştirirken kullanılacak bir
HTTP
,HTTPS
veyaFTP
vekil sunucusu belirt. - --noverifyssl
-
Bir
HTTPS
sunucusuna bağlanırken SSL doğrulamasını devre dışı bırak.
mediacheck (isteğe bağlı) - Kurulum Ortamının Bütünlüğünü Doğrula
Bu komut, kurulum programını rd.live.check önyükleme seçeneğine benzer şekilde kuruluma başlamadan önce bir ortam denetimi gerçekleştirmeye zorlayacaktır (Önyükleme Ortamını Doğrulama bölümüne bakın). Bu komut kurulumların etkileşimli olmasını gerektirir, bu nedenle öntanımlı olarak devre dışıdır.
ostreesetup (isteğe bağlı) - Bir OSTree’den Kur
OSTree kurulumları için kullanılır. OSTree hakkında daha fazla bilgi için https://wiki.gnome.org/action/show/Projects/OSTree sayfasına bakın. Kullanılabilir seçenekler şunlardır:
- --osname=
-
İşletim sistemi kurulumu için yönetim kökü (gerekli).
- --remote=
-
İşletim sistemi kurulumu için yönetim kökü (isteğe bağlı).
- --url=
-
Depo URL’si (gerekli).
- --ref=
-
Deponun içindeki dalın adı (gerekli).
- --nogpg
-
GPG anahtar doğrulamasını devre dışı bırak (isteğe bağlı).
repo (isteğe bağlı) - Ek Depoları Yapılandır
Paket kurulumu için kaynak olarak kullanılabilecek ek DNF depolarını yapılandırır. Bu komut, tek bir Kickstart dosyasında birden çok kez kullanılabilir.
DNF paket yöneticisi hakkında bilgi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora Sistem Yöneticisi Kılavuzuna bakın.
Kurulum için kullanılan depolar kararlı olmalıdır. Kurulum tamamlanmadan önce bir depo değiştirilirse kurulum başarısız olabilir. |
- --name=
-
Depo kimliği. Bu seçenek gereklidir. Bir deponun, önceden eklenen başka bir depoyla çakışan bir adı varsa, o depo yok sayılacaktır. Bu, kurulum programı önceden yapılandırılan depoların bir listesini kullandığından, onlarla aynı adlara sahip depolar ekleyemeyeceğiniz anlamına gelmektedir.
- --baseurl=
-
Depo URL’si. DNF depo yapılandırma dosyalarında kullanılabilen değişkenler desteklenmez. Ya bu seçeneği ya da --mirrorlist seçeneğini kullanabilirsiniz, ikisini birden kullanamazsınız.
- --mirrorlist=
-
Depo için bir yansı listesini gösteren URL. Normalde dnf depo yapılandırma dosyalarında kullanılabilen değişkenler burada desteklenmez. Ya bu seçeneği ya da --baseurl seçeneğini kullanabilirsiniz, ikisini birden kullanamazsınız.
- --install
-
Kickstart dosyasında yapılandırılan depoyu kurulumdan sonraki sistemde de kullanılabilir hale getir. Kurulu sistemde
/etc/yum.repos.d/
konumunda depo için bir yapılandırma dosyası oluşturur. - --cost=
-
Bu depoya bir maliyet atamak için bir tamsayı değeri. Birden fazla depo aynı paketleri sağlıyorsa, bu sayı hangi deponun diğerinden önce kullanılacağına öncelik vermek için kullanılacaktır. Daha düşük maliyetli depolar, daha yüksek maliyetli depolara göre önceliklidir.
- --excludepkgs=
-
Bu depodan çekilmemesi gereken paket adlarının virgülle ayrılmış bir listesi. Bu, birden fazla depo aynı paketi sağlıyorsa ve bunun belirli bir depodan geldiğinden emin olmak istiyorsanız kullanışlıdır. Hem tam paket adları (
publican
gibi) hem de kalıplar (gnome-*
gibi) kabul edilmektedir. - --includepkgs=
-
Bu depodan alınması gereken paket adlarının ve kalıpların virgülle ayrılmış bir listesi. Bu, birden fazla depo aynı paketi sağlıyorsa ve o paketin bu depodan geldiğinden emin olmak istiyorsanız kullanışlıdır.
- --proxy=
-
Bu depoya erişirken kullanmak için bir
HTTP
,HTTPS
veyaFTP
vekil sunucusu belirt. Bu ayar, diğer depoları veya kurulum kaynaklarını etkilemez. - --ignoregroups=true
-
Bu seçenek, kurulum ağaçları oluşturulurken kullanılır ve kurulum sürecinin kendisi üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Oluşturma araçlarına, büyük miktarda gereksiz veriyi yansıtmamak için ağaçları yansıtırken paket grubu bilgilerine bakmamalarını söyler.
- --noverifyssl
-
Bir
HTTPS
sunucusuna bağlanırken SSL doğrulamasını devre dışı bırak.
url (isteğe bağlı) - FTP veya HTTP aracılığıyla uzak bir sunucudaki bir kurulum ağacından kur.
FTP veya HTTP aracılığıyla uzak bir sunucudaki bir kurulum ağacından kur.
- --proxy=
-
Kurulumu gerçekleştirirken kullanılacak bir HTTP/HTTPS/FTP vekil sunucusu belirt. Argümanın çeşitli kısımları beklediğiniz gibi davranmaktadır. Söz dizimi şu şekildedir:
[protokol://][kullanıcıadı[:parola]@]anamakine[:bağlantınoktası]
- --noverifyssl
-
HTTPS sunucusundaki bir ağaç için, sunucunun sertifikasını iyi bilinen bir CA’nın doğruladığını denetleme ve sunucunun ana makine adının sertifikanın etki alanı adıyla eşleştiğini denetleme.
- --url=
-
Kurulumun yapılacağı URL. URL’de
$releasever
ve$basearch
için değişken değiştirmesi yapılır. - --mirrorlist=
-
Kurulumun yapılacağı yansı URL’si. URL’de
$releasever
ve$basearch
için değişken değiştirmesi yapılır. - --metalink=
-
Kurulumun yapılacağı üst bağlantı URL’si. URL’de
$releasever
ve$basearch
için değişken değiştirmesi yapılır.
Depolama ve Bölümlendirme
Bu bölümdeki komutlar, sisteminizin depolama seçeneklerini ve bölümlendirmesini belirlemek için kullanılır.
autopart (isteğe bağlı) - Otomatik Bölümlendirme
Bölümleri otomatik olarak oluşturur: bir kök (/
) bölümü (1 GB veya daha büyük), bir takas
bölümü ve mimari için uygun bir /boot
bölümü. Yeterince büyük disklerde (50 GB ve daha büyük), aynı zamanda bir /home
bölümü oluşturur.
autopart seçeneği, aynı Kickstart dosyasında part/partition, raid, logvol veya volgroup seçenekleriyle birlikte kullanılamaz . |
- --type=
-
Kullanmak istediğiniz önceden tanımlanmış otomatik bölümlendirme düzenlerinden birini seçer. Aşağıdaki değerleri kabul eder:
-
lvm
: LVM bölümlendirme düzeni. -
btrfs
: Btrfs bölümlendirme düzeni. -
plain
: LVM veya Btrfs içermeyen normal bölümler. -
thinp
: LVM İnce Dağıtım (Thin Provisioning) bölümlendirme düzeni.Oluşturulan bölümlendirme düzeni, Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümünde açıklanan tavsiye edilen düzeni izleyecektir.
-
- --fstype=
-
Otomatik bölümlendirme yaparken öntanımlı değeri değiştirmek için desteklenen bir dosya sistemi (
ext4
veyaxfs
gibi) belirt. - --nolvm
-
Otomatik bölümlendirme için LVM veya Btrfs kullanma. Bu seçenek, --type=plain seçeneğine eşittir.
- --encrypted
-
Tüm bölümleri şifreler. Bu, grafiksel elle kurulum sırasında ilk bölümlendirme ekranındaki
Bölümleri şifrele
onay kutusunun işaretlenmesine eş değerdir. - --passphrase=
-
Şifrelenen tüm aygıtlar için sistem genelinde öntanımlı bir parola sağlar.
- --escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi
-
Tüm şifrelenmiş birimlerin veri şifreleme anahtarlarını, X.509_sertifikasının_URLsi ile belirtilen URL’deki X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenmiş dosyalar olarak
/root
dizininde depolar. Anahtarlar, şifrelenen her birim için ayrı bir dosya olarak depolanır. Bu seçenek yalnızca --encrypted seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --backuppassphrase
-
Şifrelenen her birime rastgele oluşturulmuş bir parola ekler. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda
/root
dizinde depolar. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --cipher=
-
Anaconda için öntanımlı olan
aes-xts-plain64
tatmin edici değilse hangi şifreleme türünün kullanılacağını belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına hiçbir etkisi yoktur. Kullanılabilir şifreleme türleri, https://docs.fedoraproject.org/ adresindeki Fedora Güvenlik Kılavuzunda listelenmektedir.aes-xts-plain64
veyaaes-cbc-essiv:sha256
kullanılması şiddetle tavsiye edilir. - --luks-version=
-
Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.
- --pbkdf=
-
LUKS anahtar yuvası için Parola Tabanlı Anahtar Türetme İşlevi (Password-Based Key Derivation Function - PBKDF) algoritmasını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-memory=
-
PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-time=
-
PBKDF parola işlemesiyle harcanacak milisaniye miktarını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --iter-time seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
- pbkdf-iterations=
-
Parola işleme için yineleme sayısını doğrudan ayarlar ve PBKDF karşılaştırmasını önler. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --pbkdf-force-iterations seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
bootloader (gerekli) - Önyükleyiciyi Yapılandır
Önyükleyicinin nasıl kurulacağını belirtir.
Önyükleyicinizi korumak için her zaman bir parola kullanmalısınız. Korumasız bir önyükleyici, potansiyel bir saldırganın sistemin önyükleme seçeneklerini değiştirmesine ve sisteme yetkisiz erişim elde etmesine izin verebilir. |
Bazı sistemler, önyükleyiciyi kurmak için özel bir bölüm gerektirir. Bu bölümün türü ve boyutu, önyükleyiciyi kurduğunuz diskin Ana Önyükleme Kaydı (MBR) mı yoksa GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) düzeni mi kullandığına bağlıdır. Daha fazla bilgi için Önyükleyici Kurulumu bölümüne bakın. |
- --append=
-
Ek çekirdek parametrelerini belirtir. Birden çok parametre belirtmek için onları boşluklarla ayırın. Örneğin:
bootloader --location=mbr --append="hdd=ide-scsi ide=nodma"
rhgb ve quiet parametreleri, bunları burada belirtmeseniz veya --append= komutunu hiç kullanmasanız bile her zaman kullanılır.
- --boot-drive=
-
Önyükleyicinin hangi sürücüye yazılması gerektiğini ve dolayısıyla bilgisayarın hangi sürücüden önyükleneceğini belirtir. Önyükleme sürücüsü olarak çok yollu bir aygıt kullanıyorsanız, aygıtın yalnızca bir üyesini belirtin.
--boot-drive= seçeneği, zipl önyükleyicisini kullanan IBM System z sistemlerindeki Fedora kurulumlarında şu anda yok sayılmaktadır. zipl kuruluysa, önyükleme sürücüsünü kendisi belirler.
Bu seçeneğin belirtilmemesi aşağıdaki davranışa yol açacaktır:
-
--driveorder= seçeneği kullanılmışsa, Anaconda önyükleyiciyi sürücü sıralamasında belirtilen ilk geçerli aygıta kuracaktır.
-
Bir
/boot
bölümü içeren ilk mevcut ve geçerli disk kullanılacaktır. -
Yukarıdakilerin hiçbiri geçerli değilse, algılanan tüm aygıtlar listesinden ilk geçerli depolama aygıtı önyükleyiciyi kurmak için kullanılacaktır.
-
- --leavebootorder
-
Kurulum programının, UEFI veya ISeries/PSeries sistemlerinde mevcut önyüklenebilir kalıplar listesinde değişiklik yapmasını engeller.
- --driveorder=
-
BIOS önyükleme sırasında hangi sürücünün ilk sırada olduğunu belirtir. Örneğin:
bootloader --driveorder=sda,hda
- --location=
-
Önyükleme kaydının nereye yazılacağını belirtir. Geçerli değerler şunlardır:
-
mbr
- Öntanımlı seçenek. Sürücünün Ana Önyükleme Kaydı (MBR) veya GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) düzenini kullanıp kullanmadığına bağlıdır:-
GPT biçimli bir diskte bu seçenek, önyükleyicinin 1.5 aşamasını BIOS önyükleme bölümüne kuracaktır.
-
MBR biçimli bir diskte 1.5 aşaması, MBR ile ilk bölüm arasındaki boş alana kurulacaktır.
-
-
partition
- Önyükleyiciyi, çekirdeği içeren bölümün ilk sektörüne kur. -
none
- Önyükleyiciyi kurma.Çoğu durumda, bu seçeneğin belirtilmesi gerekmez.
-
- --password=
-
Önyükleyici olarak GRUB2 kullanılıyorsa, önyükleyici parolasını bu seçenekle belirtilen parolaya ayarlar. Bu, isteğe bağlı çekirdek seçeneklerinin iletilebileceği GRUB2 kabuğuna erişimi kısıtlamak için kullanılmalıdır.
Bir parola belirtilirse, GRUB2 ayrıca bir kullanıcı adı isteyecektir. Kullanıcı adı her zaman
root
olacaktır. - --iscrypted
-
Normalde, --password= seçeneğini kullanarak bir önyükleyici parolası belirttiğinizde bu, Kickstart dosyasında düz metin olarak saklanacaktır. Parolayı şifrelemek istiyorsanız, bu seçeneği ve şifreli bir parola kullanın.
Şifreli bir parola oluşturmak için grub2-mkpasswd-pbkdf2 komutunu kullanın, kullanmak istediğiniz parolayı girin ve komutun çıktısını (
grub.pbkdf2
ile başlayan değer) Kickstart dosyasına kopyalayın. Şifrelenmiş parolaya sahip örnek bir bootloader Kickstart girdisi aşağıdakine benzeyecektir:bootloader --iscrypted --password=grub.pbkdf2.sha512.10000.5520C6C9832F3AC3D149AC0B24BE69E2D4FB0DBEEDBD29CA1D30A044DE2645C4C7A291E585D4DC43F8A4D82479F8B95CA4BA4381F8550510B75E8E0BB2938990.C688B6F0EF935701FF9BD1A8EC7FE5BD2333799C98F28420C5CC8F1A2A233DE22C83705BB614EA17F3FDFDF4AC2161CEA3384E56EB38A2E39102F5334C47405E
- --timeout=
-
Önyükleyicinin öntanımlı seçeneği önyüklemeden önce bekleyeceği süreyi (saniye cinsinden) belirtir.
- --default=
-
Önyükleyici yapılandırmasında öntanımlı önyükleme kalıbını ayarlar.
- --extlinux
-
GRUB2 yerine extlinux önyükleyicisini kullan. Bu seçenek yalnızca extlinux tarafından desteklenen sistemlerde çalışır.
- --disabled
-
Bir önyükleyici kurmaya çalışma. Bu seçenek, diğer tüm önyükleyici yapılandırmasını geçersiz kılar; diğer tüm önyükleyici seçenekleri yok sayılacak ve hiçbir önyükleyici paketi kurulmayacak.
- --nombr
-
Önyükleyici yapılandırmasını ve destek dosyalarını kur, ancak MBR’yi değiştirme.
btrfs (isteğe bağlı) - Btrfs Birimi ve Alt Birimi Oluştur
Bir Btrfs birimi veya alt birimi oluştur. Bir birim için söz dizimi şu şekildedir:
btrfs bağlamanoktası --data=seviye --metadata=seviye [--label=] bölümler
bölümler parametresinde bir veya daha fazla bölüm belirtilebilir. Birden fazla bölüm belirtirken, girdiler tek bir boşlukla ayrılmalıdır. Örnek için Btrfs Birimleri ve Alt Birimleri Oluşturma bölümüne bakın.
Bir alt birim için söz dizimi şu şekildedir:
btrfs bağlamanoktası --subvol --name=ad üstbirim
üstbirim alt birimin üstünün tanımlayıcısı, ad alt birimin adı, ve bağlamanoktası dosya sisteminin bağlanacağı konum olmalıdır.
- --data=
-
Dosya sistemi verileri için kullanılacak RAID seviyesi (
0
,1
, veya10
gibi). Bu parametre isteğe bağlıdır, alt birimler için bir anlamı yoktur ve birden fazla fiziksel disk gerektirir. - --metadata=
-
Dosya sistemi/birim üst verileri için kullanılacak RAID seviyesi (
0
,1
, veya10
gibi). Bu parametre isteğe bağlıdır, alt birimler için bir anlamı yoktur ve birden fazla fiziksel disk gerektirir. - --label=
-
Btrfs dosya sistemi için bir etiket belirt. Verilen etiket zaten başka bir dosya sistemi tarafından kullanılıyorsa, yeni bir etiket oluşturulacaktır. Bu seçeneğin alt birimler için bir anlamı yoktur.
- --subvol
-
Birim yerine bir Btrfs alt birimi oluştur.
- --name=
-
Bir Btrfs alt biriminin adını ayarla.
- --noformat veya --useexisting
-
Var olan bir Btrfs birimini (veya alt birimini) kullan ve dosya sistemini yeniden biçimlendirme.
- --mkfsoptions=
-
Bu birim veya alt birim üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.
Aşağıdaki örnek, üç diskteki üye bölümlerden /
ve /home
için alt birimlere sahip bir Btrfs biriminin nasıl oluşturulacağını göstermektedir. Ana birim bu örnekte doğrudan bağlanmamış veya kullanılmamıştır.
part btrfs.01 --size=6000 --ondisk=sda part btrfs.02 --size=6000 --ondisk=sdb part btrfs.03 --size=6000 --ondisk=sdc btrfs none --data=0 --metadata=1 --label=f33 btrfs.01 btrfs.02 btrfs.03 btrfs / --subvol --name=root LABEL=f33 btrfs /home --subvol --name=home f33
clearpart (isteğe bağlı) - Var Olan Tüm Bölümleri Kaldır
Yeni bölümlerin oluşturulmasından önce sistemden mevcut bölümleri kaldırır. Öntanımlı olarak, hiçbir bölüm kaldırılmaz.
clearpart komutu kullanılırsa, mantıksal bir bölümde part --onpart komutu kullanılamaz. |
clearpart komutunu içeren ayrıntılı bir bölümlendirme örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.
- --all
-
Sistemdeki tüm bölümleri siler.
Bu seçenek, bağlı ağ depolama alanları da dahil olmak üzere kurucu tarafından erişilebilen tüm diskleri silecektir. Bu seçeneği dikkatli kullanın.
- --drives=
-
Hangi disklerdeki bölümlerin temizleneceğini belirtir. Aşağıdaki örnekte, birincil IDE denetleyicisindeki ilk iki diskteki tüm bölümler temizlenir:
clearpart --drives=hda,hdb --all
Çok yollu bir aygıtı temizlemek için
disk/by-id/scsi-WWID
biçimini kullanın; burada WWID, aygıtın dünya genelinde tanımlayıcısıdır. Örneğin,58095BEC5510947BE8C0360F604351918
WWID’sine sahip olan bir diski temizlemek için şunu kullanın:clearpart --drives=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918
Bu biçim tüm çok yollu aygıtlar için tercih edilmektedir, ancak hatalar ortaya çıkarsa, mantıksal birim yönetimi (LVM) kullanmayan çok yollu aygıtlar da
disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID
biçimi kullanılarak temizlenebilir, burada WWID, aygıtın dünya genelinde tanımlayıcısıdır. Örneğin,2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
WWID’sine sahip olan bir diski temizlemek için şunu kullanın:clearpart --drives=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
Çok yollu aygıtları asla
mpatha
gibi aygıt adlarıyla belirtmeyin. Bunun gibi aygıt adları belirli bir diske özgü değildir. Kurulum sırasında/dev/mpatha
adlı disk beklediğiniz disk olmayabilir. Bu nedenle, clearpart komutu yanlış diski hedefleyebilir.Fedora 25’ten başlayarak, sınırlayıcı olarak "
|
" karakterini kullanarak depolama hedeflerini belirtmenin birden çok yolunu tek bir komutta birleştirebilirsiniz. Örneğin:clearpart --drives=sd*|hd*|vda,/dev/vdc
Yukarıdaki komut
sd*
,hd*
, ya davda
disklerinden biriyle ve/dev/vdc
ile eşleşecektir. Seçenekler soldan sağa işlenir ve komutun başarılı olması için en az birinin eşleşmesi gerekmektedir. - --list=
-
Hangi bölümlerin temizleneceğini belirtir. Bu seçenek, kullanılıyorsa --all ve --linux seçeneklerini geçersiz kılar. Farklı diskler arasında kullanılabilir. Örneğin:
clearpart --list=sda2,sda3,sdb1
- --disklabel=
-
Bir diski yeniden etiketlerken ayarlanmış bir disk etiketi oluştur.
- --linux
-
Tüm Linux bölümlerini siler.
- --none
-
Hiçbir bölümü kaldırma. Bu öntanımlı davranıştır - bu seçeneği kullanmak, clearpart komutunu hiç kullanmamakla aynıdır.
Kurulum sırasında, var olan tüm bölümleri kaldırmak için bir Kickstart dosyasında clearpart --all komutunun kullanılması Anaconda'nın duraklamasına ve sizden bir onay istemesine neden olacaktır. Kurulumu hiçbir etkileşim olmadan otomatik olarak gerçekleştirmeniz gerekiyorsa, Kickstart dosyanıza zerombr komutunu ekleyin. |
fcoe (optional) - Fibre Channel Over Ethernet Aygıtlarını Yapılandır
Gelişmiş Disk Sürücü Hizmetleri (Enhanced Disk Drive - EDD) tarafından keşfedilenlere ek olarak hangi FCoE aygıtlarının otomatik olarak etkinleştirileceğini belirt.
fcoe --nic=ad [--dcp= | --autovlan]
- --nic= (gerekli)
-
Etkinleştirilecek aygıtın adı.
- --dcb=
-
Veri Merkezi Köprüleme (Data Center Bridging - DCB) ayarlarını yap.
- --autovlan
-
VLAN’ları otomatik olarak keşfet.
ignoredisk (isteğe bağlı) - Belirtilen Diskleri Yok Say
Kurulum programının belirtilen diskleri yok saymasına neden olur. Bu, otomatik bölümlendirme kullanıyorsanız ve bazı disklerin yok sayıldığından emin olmak istiyorsanız kullanışlıdır. Örneğin, ignoredisk olmadan, hiçbir bölümlendirme tablosu döndürmeyen SAN için pasif yollar kurulum programı tarafından algılandığından, bir SAN kümesi üzerinde kurulum yapılmaya çalışılırsa Kickstart başarısız olacaktır.
ignoredisk --drives= | --only-use= [--interactive]
- --drives=
-
Yok sayılacak bir veya daha fazla disk belirt. Birden çok disk, virgülle ayrılmış bir liste olarak belirtilebilir. Örneğin:
ignoredisk --drives=sda,sdc
Mantıksal birim yönetimi (LVM) kullanmayan çok yollu bir aygıtı yok saymak için,
disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID
biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin,2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
WWID’sine sahip olan bir diski yok saymak için şunu kullanın:ignoredisk --drives=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
LVM kullanan çok yollu aygıtlar, Anaconda Kickstart dosyasını ayrıştırana kadar bağlanmaz. Bu nedenle, bu aygıtları
dm-uuid-mpath
biçiminde belirtemezsiniz. Bunun yerine, LVM kullanan çok yollu bir aygıtı yok saymak için,disk/by-id/scsi-WWID
biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için _dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin,58095BEC5510947BE8C0360F604351918
WWID’sine sahip olan bir diski yok saymak için şunu kullanın:ignoredisk --drives=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918
Çok yollu aygıtları asla
mpatha
gibi aygıt adlarıyla belirtmeyin. Bunun gibi aygıt adları belirli bir diske özgü değildir. Kurulum sırasında/dev/mpatha
adlı disk beklediğiniz disk olmayabilir. Bu nedenle, clearpart komutu yanlış diski hedefleyebilir.Fedora 25’ten başlayarak, sınırlayıcı olarak "
|
" karakterini kullanarak depolama hedeflerini belirtmenin birden çok yolunu tek bir komutta birleştirebilirsiniz. Örneğin:ignoredisk --drives=sd*|hd*|vda,/dev/vdc
Yukarıdaki komut
sd*
,hd*
, ya davda
disklerinden biriyle ve/dev/vdc
ile eşleşecektir. Seçenekler soldan sağa işlenir ve komutun başarılı olması için en az birinin eşleşmesi gerekmektedir. - --only-use=
-
Kurulum programının kullanacağı disklerin listesini belirtir. Diğer tüm diskler yok sayılır. Örneğin, kurulum sırasında
sda
diskini kullanmak ve diğer tüm diskleri yok saymak için:ignoredisk --only-use=sda
LVM kullanmayan bir çok yollu aygıtı dahil etmek için:
ignoredisk --only-use=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
LVM kullanan bir çok yollu aygıtı dahil etmek için:
ignoredisk --only-use=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918
- --interactive
-
Gelişmiş depolama ekranında elle gezinmenizi sağlar.
iscsi (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtlarını Yapılandır
Kurulum sırasında eklenecek ek iSCSI depolama aygıtlarını belirtir. iscsi komutunu kullanırsanız, ayrıca iscsiname komutunu kullanarak iSCSI düğümüne bir ad atamanız gerekmektedir (iscsiname (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtına Ad Ata bölümüne bakın). iscsiname komutu, Kickstart dosyasında iscsi komutundan önce görünmelidir.
iscsi komutunu kullanmak yerine, mümkünse sistemin BIOS’unda veya ürün yazılımında (Intel sistemleri için iBFT) iSCSI depolamasını yapılandırmalısınız. Bunu yaparsanız, Anaconda BIOS veya ürün yazılımında yapılandırılan diskleri otomatik olarak algılar ve kullanır, Kickstart dosyasında özel bir yapılandırma gerekmez.
iscsi komutunu kullanmanız gerekiyorsa, kurulumun başında ağ bağlantısının etkinleştirildiğinden ve clearpart veya ignoredisk gibi komutlarla iSCSI disklerine başvurulmadan önce iscsi komutunun Kickstart dosyasında göründüğünden emin olun.
iscsi --ipaddr= --port= [--target= | --iface= | --user= | --password= | --reverse-user= | --reverse-password=]
- --ipaddr=
-
Bağlanılacak hedefin IP adresi.
- --port=
-
Bağlantı noktası numarası (genellikle
3260
). - --target=
-
Hedef IQN (iSCSI Qualified Name - iSCSI Nitelikli Adı).
- --iface=
-
Ağ katmanı tarafından belirlenen öntanımlı olanı kullanmak yerine, bağlantıyı belirli bir ağ arayüzüne bağla. Bir kere kullanıldıktan sonra, Kickstart dosyasının tamamındaki iscsi komutunun tüm örneklerinde belirtilmelidir.
- --user=
-
Hedefle kimlik doğrulaması yapmak için gerekli kullanıcı adı.
- --password=
-
Hedef için belirtilen kullanıcı adına karşılık gelen parola.
- --reverse-user=
-
Ters CHAP kimlik doğrulamasını kullanarak bir hedefteki başlatıcıyla kimlik doğrulaması yapmak için gerekli kullanıcı adı.
- --reverse-password=
-
Başlatıcı için belirtilen kullanıcı adına karşılık gelen parola.
iscsiname (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtına Ad Ata
iscsi komutuyla (iscsi (isteğe bağlı) - iSCSI Aygıtlarını Yapılandır) belirtilen bir iSCSI düğümüne bir ad atar. iscsi komutunu kullanıyorsanız bu komut zorunludur ve iscsi komutunu kullanmadan önce belirtilmelidir.
iscsiname iqn
logvol (isteğe bağlı) - LVM Mantıksal Birimi Oluştur
Aşağıdaki söz dizimi ile Mantıksal Birim Yönetimi (LVM) için mantıksal bir birim oluştur:
logvol bağlamanoktası --vgname= --name= [seçenekler]
Kickstart kullanarak Fedora kurarken mantıksal birim ve birim grubu adlarında tire ( Bu sınırlama yalnızca yeni oluşturulan mantıksal birim ve birim grubu adları için geçerlidir. --noformat veya --useexisting seçeneğini kullanarak zaten var olanları yeniden kullanıyorsanız, onların adları değiştirilmeyecektir. |
logvol komutunun ayrıntılı bir örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.
- bağlamanoktası
-
Birimin bağlama noktasıyla değiştirin. Bu ad aşağıdaki biçimleri alabilir:
/yol
-
Bağlama noktasının yolu - örneğin,
/
veya/home
swap
-
Bölüm, takas alanı olarak kullanılır.
Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek için --recommended seçeneğini kullanın:
swap --recommended
Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek ve aynı zamanda sisteminizin hazırda bekletme moduna geçmesi için fazladan alana izin vermek için --hibernation seçeneğini kullanın:
swap --hibernation
Atanan boyut, --recommended seçeneği tarafından atanan takas alanının ve sisteminizdeki RAM miktarının toplamına eşit olacaktır.
Bu komutlar tarafından atanan takas boyutları için, Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümünde takası açıklayan kısma bakın.
none
-
Yalnızca bir ince havuz birimi oluşturulurken kullanılır.
- --noformat
-
Mevcut bir mantıksal birimi kullan ve onu biçimlendirme.
- --useexisting
-
Mevcut bir mantıksal birimi kullan ve onu biçimlendir.
- --fstype=
-
Mantıksal birim için dosya sistemi türünü ayarlar. Geçerli değerler şunlardır:
xfs
,ext2
,ext3
,ext4
,swap
, vevfat
. Kullanılabilir dosya sistemleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın. - --fsoptions=
-
Dosya sistemini bağlarken kullanılacak serbest bir biçimde seçenekler dizgesini belirtir. Bu dizge kurulu sistemin
/etc/fstab
dosyasına kopyalanacaktır ve tırnak içine alınmalıdır. Örneğin:--fsoptions="ro, x-systemd.device-timeout=0"
- --mkfsoptions=
-
Bu mantıksal birim üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.
- --label=
-
Mantıksal birim için bir etiket ayarlar.
- --grow
-
Birimi, (varsa) kullanılabilir alanı dolduracak şekilde veya --maxsize= seçeneği tarafından belirlenen sınıra kadar büyüt.
- --size=
-
Mantıksal birimin megabayt cinsinden boyutu. Bu seçenek, --percent= seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
- --percent=
-
Mantıksal birimin büyütüleceği miktarı, statik olarak boyutlandırılan mantıksal birimler dikkate alındıktan sonra birim grubunda kalan boş alanın yüzdesi olarak belirt. Bu seçenek, --size= ve --grow seçenekleriyle birlikte kullanılamaz.
Yeni bir mantıksal birim oluştururken, boyutunu --size= seçeneğini kullanarak statik olarak veya --percent= seçeneğini kullanarak kalan boş alanın yüzdesi olarak belirtmelisiniz. Aynı mantıksal birimde bu seçeneklerin ikisini birlikte kullanamazsınız.
- --maxsize=
-
Mantıksal birim büyütülmeye ayarlandığında megabayt cinsinden azami boyut. Burada
500
gibi bir tam sayı değeri belirtin (birimini dahil etmeyin). - --recommended
-
Sisteminizin donanımına bağlı olarak boyutunu otomatik olarak belirlemek için bir
swap
mantıksal birimi oluştururken bu seçeneği kullanın. Tavsiye edilen düzen hakkında ayrıntılar için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.Bu seçenek yalnızca
/boot
bölümü veswap
alanı gibi bir dosya sistemiyle sonuçlanan bölümler için kullanılabilir. Bölümler, LVM fiziksel veya mantıksal birimleri ya da RAID üyeleri oluşturmak için kullanılamaz. - --resize
-
Mevcut bir mantıksal birimi yeniden boyutlandır. Bu seçeneği kullanırsanız, --useexisting ve --size seçeneklerini de belirtmelisiniz.
- --encrypted
-
Bu mantıksal birimin, --passphrase= seçeneğinde sağlanan parola kullanılarak şifrelenmesi gerektiğini belirtir. Bir parola belirtmezseniz, kurulum programı autopart --passphrase komutuyla ayarlanan öntanımlı, sistem genelindeki parolayı kullanacak veya herhangi bir öntanımlı değer ayarlanmadıysa kurulumu durduracak ve sizden bir parola sağlamanızı isteyecektir.
- --passphrase=
-
Bu mantıksal birimi şifrelerken kullanılacak parolayı belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız. Bu seçeneğin tek başına bir etkisi yoktur.
- --cipher=
-
Anaconda için öntanımlı olan
aes-xts-plain64
tatmin edici değilse hangi şifreleme türünün kullanılacağını belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına hiçbir etkisi yoktur. Kullanılabilir şifreleme türleri, https://docs.fedoraproject.org/ adresindeki Fedora Güvenlik Kılavuzunda listelenmektedir.aes-xts-plain64
veyaaes-cbc-essiv:sha256
kullanılması şiddetle tavsiye edilir. - --escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi
-
Tüm şifrelenmiş birimlerin veri şifreleme anahtarlarını, X.509_sertifikasının_URLsi ile belirtilen URL’deki X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenmiş dosyalar olarak
/root
dizininde depola. Anahtarlar, şifrelenen her birim için ayrı bir dosya olarak depolanır. Bu seçenek yalnızca --encrypted seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --backuppassphrase
-
Şifrelenen her birime rastgele oluşturulmuş bir parola ekle. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda
/root
dizinde depola. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --thinpool
-
Bir ince havuz mantıksal birimi oluşturur. (
none
bağlama noktasını kullanın) - --metadatasize=
-
Yeni bir ince havuz aygıtı için üst veri alanı boyutu (MiB cinsinden).
- --chunksize=
-
Yeni bir ince havuz aygıtı için öbek boyutu (KiB cinsinden).
- --thin
-
Bir ince mantıksal birim oluştur. (--poolname seçeneğinin kullanılmasını gerektirir)
- --poolname=
-
İçerisinde bir ince mantıksal birim oluşturulacak ince havuzun adını belirt. --thin seçeneğini gerektirir.
- --profile=
-
İnce mantıksal birimlerle kullanılacak yapılandırma profili adını belirt. Kullanılırsa ad, verilen mantıksal birim için üst verilere de dahil edilecektir. Öntanımlı olarak,
default
vethin-performance
kullanılabilir profillerdir ve/etc/lvm/profile
dizininde tanımlanmaktadır. Ek bilgi içinlvm(8)
kılavuz sayfasına bakın. - --cachepvs=
-
LVM önbelleği için kullanılması gereken (hızlı) fiziksel birimlerin virgülle ayrılmış listesi.
- --cachesize=
-
Mantıksal birime eklenen önbelleğin MiB cinsinden istenen boyutu. (--cachepvs= seçeneğini gerektirir.)
- --cachemode=
-
LVM önbelleği için kullanılacak mod (
writeback
veyawritethrough
).
Yukarıda listelenen --cachepvs=, --cachesize= ve --cachemode= seçenekleri LVM önbelleğe alınmasını yapılandırmak için kullanılmaktadır. Daha fazla bilgi için |
- --luks-version=
-
Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.
- --pbkdf=
-
LUKS anahtar yuvası için Parola Tabanlı Anahtar Türetme İşlevi (Password-Based Key Derivation Function - PBKDF) algoritmasını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-memory=
-
PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-time=
-
PBKDF parola işlemesiyle harcanacak milisaniye miktarını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --iter-time seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
- pbkdf-iterations=
-
Parola işleme için yineleme sayısını doğrudan ayarlar ve PBKDF karşılaştırmasını önler. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --pbkdf-force-iterations seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
Önce part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur kullanarak bir veya daha fazla bölüm oluştur, mantıksal birim grubu oluştur (volgroup (isteğe bağlı) - LVM Birim Grubu Oluştur) ve ardından mantıksal birimler oluştur. Örneğin:
part pv.01 --size 3000 volgroup myvg pv.01 logvol / --vgname=myvg --size=2000 --name=rootvol
part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur
Sistemde bir bölüm oluşturur.
part komutunun ayrıntılı bir örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.
part|partition bağlamanoktası --name=ad --device=aygıt --rule=kural [seçenekler]
Oluşturulan tüm bölümler, --noformat ve --onpart= seçenekleri kullanılmadığı sürece kurulum işleminin bir parçası olarak biçimlendirilir. |
Bölümlendirme herhangi bir nedenle başarısız olursa, tanılama mesajları 3. sanal konsolda görünecektir. |
- bağlamanoktası
-
Bölümün bağlanacağı konum. Değer aşağıdakilerden biri olmalıdır:
/yol
-
Bağlama noktasının yolu - örneğin,
/
veya/home
swap
-
Bölüm, takas alanı olarak kullanılır.
Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek için --recommended seçeneğini kullanın:
swap --recommended
Atanan boyut etkili olacaktır ancak sisteminiz için en uygun şekilde ayarlanmış olmayacaktır.
Takas bölümünün boyutunu otomatik olarak belirlemek ve aynı zamanda sisteminizin hazırda bekletme moduna geçmesi için fazladan alana izin vermek için --hibernation seçeneğini kullanın:
swap--hibernation
Atanan boyut, --recommended seçeneği tarafından atanan takas alanının ve sisteminizdeki RAM miktarının toplamına eşit olacaktır.
Bu komutlar tarafından atanan takas boyutları için, Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümünde takası açıklayan kısma bakın.
raid.kimlik
-
Bölüm, yazılımsal RAID için kullanılır (raid komutuna bakın).
pv.kimlik
-
Bölüm, LVM için kullanılır (part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur bölümüne bakın).
biosboot
-
Bölüm, bir BIOS Önyükleme bölümü için kullanılacaktır. GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) kullanan BIOS tabanlı sistemlerde 1 MB BIOS önyükleme bölümü gereklidir; önyükleyici bu bölüme kurulacaktır. UEFI sistemlerinde gerekli değildir. Ayrıca part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur bölümüne bakın.
/boot/efi
-
Bir EFI Sistem Bölümü. UEFI tabanlı sistemlerde en az 50 MB boyutunda bir EFI bölümü gereklidir; tavsiye edilen boyut 200 MB’dir. BIOS sistemlerinde gerekli değildir. Ayrıca part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur bölümüne bakın.
- --size=
-
Megabayt cinsinden asgari bölüm boyutu. Burada
500
gibi bir tam sayı değeri belirtin (birimini dahil etmeyin).--size değeri çok küçükse kurulum başarısız olacaktır. --size değerini, ihtiyacınız olan asgari alan miktarı olarak ayarlayın. Boyut tavsiyeleri için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.
- --maxsize=
-
Bölüm büyütülmeye ayarlandığında megabayt cinsinden azami bölüm boyutu. Burada
500
gibi bir tam sayı değeri belirtin (birimini dahil etmeyin). - --resize
-
Mevcut bir bölümü yeniden boyutlandır. Bu seçeneği kullanırken, --size= seçeneğini kullanarak (megabayt cinsinden) yeni boyutu ve --onpart= seçeneğini kullanarak hedef bölümü belirtin.
- --grow
-
Bölüme, (varsa) kullanılabilir alanı veya azami boyut ayarına kadar dolduracak şekilde büyümesini söyler.
Bir takas bölümünde --maxsize= ayarlamadan --grow= seçeneğini kullanırsanız, Anaconda takas bölümünün azami boyutunu sınırlayacaktır. 2 GB’tan daha az fiziksel belleğe sahip sistemler için uygulanan sınır, fiziksel bellek miktarının iki katıdır. 2 GB’den fazla olan sistemler için uygulanan sınır, fiziksel bellek boyutu artı 2 GB’tır.
- --noformat
-
--onpart komutuyla kullanım için bölümün biçimlendirilmemesi gerektiğini belirtir.
- --onpart= veya --usepart=
-
Bölümün üzerinde olacağı aygıtı belirtir. Örneğin:
partition /home --onpart=hda1
Yukarıdaki komut,
/home
bölümünü/dev/hda1
aygıtı üzerine koyar.Bu seçenekler mantıksal bir birime de bölüm ekleyebilir. Örneğin:
partition pv.1 --onpart=hda2
Aygıt sistemde zaten mevcut olmalıdır; --onpart seçeneği onu oluşturmayacaktır.
- --ondisk= veya --ondrive=
-
Bölümün belirli bir disk üzerinde oluşturulmasını zorlar. Örneğin, --ondisk=sdb, bölümü sistemdeki ikinci SCSI diskinin üzerine koyar.
Mantıksal birim yönetimi (LVM) kullanmayan çok yollu bir aygıtı belirtmek için,
disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID
biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin,2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
WWID’sine sahip olan bir diski belirtmek için şunu kullanın:part / --fstype=xfs --grow --asprimary --size=8192 --ondisk=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017
LVM kullanan çok yollu aygıtlar, Anaconda Kickstart dosyasını ayrıştırana kadar bağlanmaz. Bu nedenle, bu aygıtları
dm-uuid-mpath
biçiminde belirtemezsiniz. Bunun yerine, LVM kullanan çok yollu bir aygıtı belirtmek için,disk/by-id/scsi-WWID
biçimini kullanın; burada WWID, aygıt için _dünya genelinde tanımlayıcıdır. Örneğin,58095BEC5510947BE8C0360F604351918
WWID’sine sahip olan bir diski belirtmek için şunu kullanın:part / --fstype=xfs --grow --asprimary --size=8192 --ondisk=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918
Çok yollu aygıtları asla
mpatha
gibi aygıt adlarıyla belirtmeyin. Bunun gibi aygıt adları belirli bir diske özgü değildir. Kurulum sırasında/dev/mpatha
adlı disk beklediğiniz disk olmayabilir. Bu nedenle, clearpart komutu yanlış diski hedefleyebilir. - --asprimary
-
Bölümü bir birincil bölüm olarak ayrılmaya zorlar. Bölüm birincil olarak ayrılamazsa (genellikle çok fazla birincil bölümün zaten ayrılmış olması nedeniyle), bölümleme işlemi başarısız olacaktır. Bu seçenek yalnızca disk bir Ana Önyükleme Kaydı (MBR) kullandığında anlamlıdır; GUID Bölümlendirme Tablosu (GPT) etiketli diskler için bu seçeneğin bir anlamı yoktur. Birincil (ve genişletilmiş) bölümler hakkında bilgi için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.
- --fsprofile=
-
Bu bölümde bir dosya sistemi oluşturan programa geçirilecek bir kullanım türü belirtir. Kullanım türü, bir dosya sistemi oluştururken kullanılacak çeşitli ayar parametrelerini tanımlar. Bu seçeneğin çalışması için dosya sisteminin kullanım türleri kavramını desteklemesi ve geçerli türleri listeleyen bir yapılandırma dosyası olması gerekir.
ext2
,ext3
,ext4
için bu/etc/mke2fs.conf
yapılandırma dosyasıdır. - --fstype=
-
Bölüm için dosya sistemi türünü ayarlar. Geçerli değerler şunlardır:
xfs
,ext2
,ext3
,ext4
,swap
,vfat
,efi
vebiosboot
. Desteklenen dosya sistemleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın. - --fsoptions=
-
Dosya sistemini bağlarken kullanılacak serbest bir biçimde seçenekler dizgesini belirtir. Bu dizge kurulu sistemin
/etc/fstab
dosyasına kopyalanacaktır ve tırnak içine alınmalıdır. Örneğin:--fsoptions="ro, x-systemd.device-timeout=0"
- --mkfsoptions=
-
Bu bölüm üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.
- --label=
-
Tek bir bölüme bir etiket ata.
- --recommended
-
Bölümün boyutunu otomatik olarak belirle. Tavsiye edilen düzen hakkında ayrıntılar için Tavsiye Edilen Bölümlendirme Düzeni bölümüne bakın.
Bu seçenek yalnızca
/boot
bölümü veswap
alanı gibi bir dosya sistemiyle sonuçlanan bölümler için kullanılabilir. Bölümler, LVM fiziksel veya mantıksal birimleri ya da RAID üyeleri oluşturmak için kullanılamaz. - --onbiosdisk
-
Bölümü, BIOS tarafından keşfedildiği gibi belirli bir diskte oluşturulmaya zorlar.
- --encrypted
-
Bu bölümün, --passphrase= seçeneğinde sağlanan parola kullanılarak şifrelenmesi gerektiğini belirtir. Bir parola belirtmezseniz, Anaconda autopart --passphrase komutuyla ayarlanan öntanımlı, sistem genelindeki parolayı kullanacak veya herhangi bir öntanımlı değer ayarlanmadıysa kurulumu durduracak ve sizden bir parola sağlamanızı isteyecektir.
- --passphrase=
-
Bu bölümü şifrelerken kullanılacak parolayı belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına bir etkisi yoktur.
- --cipher=
-
Anaconda için öntanımlı olan
aes-xts-plain64
tatmin edici değilse hangi şifreleme türünün kullanılacağını belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına hiçbir etkisi yoktur. Kullanılabilir şifreleme türleri, https://docs.fedoraproject.org/ adresindeki Fedora Güvenlik Kılavuzunda listelenmektedir.aes-xts-plain64
veyaaes-cbc-essiv:sha256
kullanılması şiddetle tavsiye edilir. - --escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi
-
Tüm şifrelenmiş birimlerin veri şifreleme anahtarlarını, X.509_sertifikasının_URLsi ile belirtilen URL’deki X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenmiş dosyalar olarak
/root
dizininde depolar. Anahtarlar, şifrelenen her birim için ayrı bir dosya olarak depolanır. Bu seçenek yalnızca --encrypted seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --backuppassphrase
-
Şifrelenen her bölüme rastgele oluşturulmuş bir parola ekle. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda
/root
dizinde depola. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --luks-version=
-
Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.
- --pbkdf=
-
LUKS anahtar yuvası için Parola Tabanlı Anahtar Türetme İşlevi (Password-Based Key Derivation Function - PBKDF) algoritmasını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-memory=
-
PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-time=
-
PBKDF parola işlemesiyle harcanacak milisaniye miktarını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --iter-time seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
- pbkdf-iterations=
-
Parola işleme için yineleme sayısını doğrudan ayarlar ve PBKDF karşılaştırmasını önler. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --pbkdf-force-iterations seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
raid (isteğe bağlı) - Yazılımsal RAID Oluştur
Bir yazılımsal RAID aygıtı oluşturur. Bu komutun kullanımı aşağıdaki şekildedir:
raid bağlamanoktası --level=seviye --device=mdaygıtı bölümler*
raid komutunun ayrıntılı bir örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.
- bağlamanoktası
-
RAID dosya sisteminin bağlanacağı konum.
/
ise, bir önyükleme bölümü (/boot
) olmadığı sürece RAID seviyesi 1 olmalıdır. Bir önyükleme bölümü varsa,/boot
bölümü 1. seviye olmalıdır ve kök (/
) bölümü kullanılabilir türlerden herhangi biri olabilir. bölümler* (birden çok bölümün listelenebileceğini belirtir), RAID dizisine eklenecek RAID tanımlayıcılarını listeler. - --level=
-
Kullanılacak RAID seviyesi (
0
,1
,4
,5
,6
veya10
). Çeşitli RAID türleri ve gereksinimleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın. - --device=
-
Kullanılacak RAID aygıtının adı. Fedora 33 itibarıyla RAID aygıtlarına artık
md0
gibi adlar verilmemektedir. Ad atayamayacağınız eski bir (v0.90 üst veri) diziniz varsa, diziyi bir dosya sistemi etiketi veya UUID ile belirtebilirsiniz (örneğin, --device=rhel7-root --label=rhel7-root). - --spares=
-
RAID dizisi için ayrılan yedek disk sayısını belirtir. Yedek diskler, disk arızası durumunda diziyi yeniden oluşturmak için kullanılır.
- --fsprofile=
-
Bu bölümde bir dosya sistemi oluşturan programa geçirilecek bir kullanım türü belirtir. Kullanım türü, bir dosya sistemi oluştururken kullanılacak çeşitli ayar parametrelerini tanımlar. Bu seçeneğin çalışması için dosya sisteminin kullanım türleri kavramını desteklemesi ve geçerli türleri listeleyen bir yapılandırma dosyası olması gerekir.
ext2
,ext3
,ext4
için bu/etc/mke2fs.conf
yapılandırma dosyasıdır. - --fstype=
-
Bölüm için dosya sistemi türünü ayarlar. Geçerli değerler şunlardır:
xfs
,ext2
,ext3
,ext4
,swap
,vfat
,efi
vebiosboot
. Desteklenen dosya sistemleri hakkında bilgi için Aygıt, Dosya Sistemi ve RAID Türleri bölümüne bakın. - --fsoptions=
-
Dosya sistemini bağlarken kullanılacak serbest bir biçimde seçenekler dizgesini belirtir. Bu dizge kurulu sistemin
/etc/fstab
dosyasına kopyalanacaktır ve tırnak içine alınmalıdır. Örneğin:--fsoptions="ro, x-systemd.device-timeout=0"
- --mkfsoptions=
-
Bu bölüm üzerinde bir dosya sistemi oluşturan programa iletilecek ek parametreleri belirtir. Argüman listesinde herhangi bir işlem yapılmaz, bu nedenle doğrudan mkfs programına iletilebilecek bir biçimde sağlanmaları gerekir. Bu, dosya sistemine bağlı olarak birden çok seçeneğin virgülle ayrılması veya çift tırnak içine alınması gerektiği anlamına gelir.
- --label=
-
Yapılacak dosya sistemine verilecek etiketi belirt. Verilen etiket zaten başka bir dosya sistemi tarafından kullanılıyorsa, yeni bir etiket oluşturulacaktır.
- --noformat
-
Mevcut bir RAID aygıtını kullan ve onu biçimlendirme.
- --useexisting
-
Mevcut bir RAID aygıtını kullan ve onu yeniden biçimlendir.
- --encrypted
-
Bu dizinin, --passphrase= seçeneğinde sağlanan parola kullanılarak şifrelenmesi gerektiğini belirtir. Bir parola belirtmezseniz, Anaconda autopart --passphrase komutuyla ayarlanan öntanımlı, sistem genelindeki parolayı kullanacak veya herhangi bir öntanımlı değer ayarlanmadıysa kurulumu durduracak ve sizden bir parola sağlamanızı isteyecektir.
- --passphrase=
-
Bu bölümü şifrelerken kullanılacak parolayı belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına bir etkisi yoktur.
- --cipher=
-
Anaconda için öntanımlı olan
aes-xts-plain64
tatmin edici değilse hangi şifreleme türünün kullanılacağını belirtir. Bu seçeneği --encrypted seçeneğiyle birlikte kullanmalısınız; tek başına hiçbir etkisi yoktur. Kullanılabilir şifreleme türleri, https://docs.fedoraproject.org/ adresindeki Fedora Güvenlik Kılavuzunda listelenmektedir.aes-xts-plain64
veyaaes-cbc-essiv:sha256
kullanılması şiddetle tavsiye edilir. - --escrowcert=X.509_sertifikasının_URLsi
-
Tüm şifrelenmiş birimlerin veri şifreleme anahtarlarını, X.509_sertifikasının_URLsi ile belirtilen URL’deki X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenmiş dosyalar olarak
/root
dizininde depolar. Anahtarlar, şifrelenen her birim için ayrı bir dosya olarak depolanır. Bu seçenek yalnızca --encrypted seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --backuppassphrase
-
Şifrelenen her bölüme rastgele oluşturulmuş bir parola ekle. Bu parolaları, --escrowcert seçeneğiyle belirtilen X.509 sertifikası kullanılarak şifrelenen ayrı dosyalarda
/root
dizinde depola. Bu seçenek yalnızca --escrowcert seçeneği belirtilmişse anlamlıdır. - --luks-version=
-
Sistemi şifrelemek için hangi LUKS sürümünün kullanılması gerektiğini belirtir. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir.
- --pbkdf=
-
LUKS anahtar yuvası için Parola Tabanlı Anahtar Türetme İşlevi (Password-Based Key Derivation Function - PBKDF) algoritmasını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-memory=
-
PBKDF için bellek maliyetini ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasına bakın. - pbkdf-time=
-
PBKDF parola işlemesiyle harcanacak milisaniye miktarını ayarlar. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --iter-time seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
- pbkdf-iterations=
-
Parola işleme için yineleme sayısını doğrudan ayarlar ve PBKDF karşılaştırmasını önler. Yalnızca --encrypted seçeneği de belirtilmişse geçerlidir. Daha fazla bilgi için
cryptsetup(8)
kılavuz sayfasındaki --pbkdf-force-iterations seçeneğiyle ilgili bilgilere bakın.Aynı anda --pbkdf-time= veya --pbkdf-iterations= seçeneklerinden yalnızca biri belirtilebilir.
Aşağıdaki örnekte, sistemde üç SCSI diski olduğu varsayılarak, /
için RAID seviye 1 bölümünün ve /home
için RAID seviye 5 bölümünün nasıl oluşturulacağı gösterilmektedir. Ayrıca her diskte bir tane olmak üzere üç takas bölümü oluşturulmaktadır.
part raid.01 --size=6000 --ondisk=sda part raid.02 --size=6000 --ondisk=sdb part raid.03 --size=6000 --ondisk=sdc part swap --size=512 --ondisk=sda part swap --size=512 --ondisk=sdb part swap --size=512 --ondisk=sdc part raid.11 --size=1 --grow --ondisk=sda part raid.12 --size=1 --grow --ondisk=sdb part raid.13 --size=1 --grow --ondisk=sdc raid / --level=1 --device=f33-root --label=f33-root raid.01 raid.02 raid.03 raid /home --level=5 --device=f33-home --label=f33-home raid.11 raid.12 raid.13
reqpart (isteğe bağlı) - Gerekli Bölümleri Oluştur
Donanım platformunuzun gerektirdiği bölümleri otomatik olarak oluştur. Bunlar, UEFI ürün yazılımına sahip x86_64 ve Aarch64 sistemleri için bir /boot/efi
, GPT (GUID Bölümlendirme Tablosu) ve BIOS ürün yazılımına sahip x86_64 sistemleri için biosboot
ve IBM Power Systems için PRePBoot
bölümlerini içermektedir.
Bu komut, autopart komutuyla birlikte kullanılamaz, çünkü autopart komutu aynı şeyi yapar ve üzerine |
reqpart [--add-boot]
- --add-boot
-
Temel komut tarafından oluşturulan platforma özel bölüme ek olarak ayrı bir
/boot
bölümü oluştur.
volgroup (isteğe bağlı) - LVM Birim Grubu Oluştur
Mantıksal Birim Yönetimi (LVM) birim grubu oluşturur.
volgroup ad bölüm [seçenekler]
Kickstart kullanarak Fedora kurarken mantıksal birim ve birim grubu adlarında tire ( Bu sınırlama yalnızca yeni oluşturulan mantıksal birim ve birim grubu adları için geçerlidir. --noformat veya --useexisting seçeneğini kullanarak zaten var olanları yeniden kullanıyorsanız, onların adları değiştirilmeyecektir. |
volgroup komutunu içeren ayrıntılı bir bölümlendirme örneği için Gelişmiş Bölümlendirme Örneği bölümüne bakın.
- --noformat
-
Mevcut bir birim grubunu kullan ve onu biçimlendirme.
- --useexisting
-
Mevcut bir birim grubunu kullan ve onu yeniden biçimlendir.
- --pesize=
-
Fiziksel genişletmelerin boyutunu ayarla. Kickstart kurulumları için öntanımlı boyut 4 MiB’dir.
- --reserved-space=
-
Bir birim grubunda kullanılmadan bırakılacak alan miktarını megabayt olarak belirt. Yalnızca yeni oluşturulan birim grupları için geçerlidir.
- --reserved-percent=
-
Kullanılmadan bırakılacak toplam birim grubu alanının yüzdesini belirt. Yalnızca yeni oluşturulan birim grupları için geçerlidir.
Önce part (gerekli) - Fiziksel Bölüm Oluştur kullanarak bir veya daha fazla bölüm oluştur, mantıksal birim grubu oluştur (volgroup (isteğe bağlı) - LVM Birim Grubu Oluştur) ve ardından mantıksal birimler oluştur. Örneğin:
part pv.01 --size 3000 volgroup myvg pv.01 logvol / --vgname=myvg --size=2000 --name=rootvol
zerombr (isteğe bağlı) - Bölümlendirme Tablolarını Yeniden Başlat
zerombr belirtilirse, disklerde bulunan tüm geçersiz bölüm tabloları yeniden başlatılır. Bu, geçersiz bölüm tablolarına sahip disklerin tüm içeriğini yok eder. Bu komut, önceden başlatılmış disklere sahip bir sistemde etkileşimsiz kurulum gerçekleştirirken gereklidir.
IBM System z sistemlerinde, zerombr komutu belirtilirse, kurulum programı tarafından görülebilen ve halihazırda düşük düzeyde biçimlendirilmemiş herhangi bir Doğrudan Erişimli Depolama Aygıtı (Direct Access Storage Device - DASD), dasdfmt ile otomatik olarak düşük düzeyde biçimlendirilir. Komut, etkileşimli kurulumlar sırasında kullanıcı seçimini de engeller. zerombr komutu belirtilmezse ve kurulum programında görülebilen en az bir biçimlendirilmemiş DASD varsa, etkileşimli olmayan bir Kickstart kurulumu başarısız bir şekilde sonlandırılacaktır. zerombr komutu belirtilmezse ve kurulum programında görülebilen en az bir biçimlendirilmemiş DASD varsa, kullanıcı tüm görülebilen ve biçimlendirilmemiş DASD’leri biçimlendirmeyi kabul etmezse etkileşimli kurulumdan çıkılır. Bunu önlemek için yalnızca kurulum sırasında kullanacağınız DASD’leri etkinleştirin. Kurulum tamamlandıktan sonra her zaman daha fazla DASD ekleyebilirsiniz. |
zfcp (isteğe bağlı) - Fiber Kanal Aygıtı Yapılandır
Bir Fiber kanal aygıtı tanımla. Bu seçenek yalnızca IBM System z sistemlerinde geçerlidir. Aşağıda açıklanan seçeneklerin tümü belirtilmelidir.
zfcp --devnum=aygıtno --wwpn=wwpn --fcplun=lun
- --devnum
-
Aygıt numarası (zFCP bağdaştırıcı aygıtı veri yolu kimliği).
- --wwpn
-
Aygıtın Dünya Genelinde Bağlantı Noktası Adı (World Wide Port Name - WWPN). Başında
0x
bulunan 16 basamaklı bir sayı biçimindedir. - --fcplun
-
Aygıtın Mantıksal Birim Numarası (Logical Unit Number - LUN). Başında
0x
bulunan 16 basamaklı bir sayı biçimindedir.
Örneğin:
zfcp --devnum=0.0.4000 --wwpn=0x5005076300C213e9 --fcplun=0x5022000000000000
Ağ Yapılandırması
Bu bölümdeki komutlar ağ yapılandırması için kullanılmaktadır.
firewall (isteğe bağlı) - Güvenlik Duvarını Yapılandır
Kurulu sistem için güvenlik duvarı yapılandırmasını belirt.
firewall --enabled | --disabled aygıt [--trust= | --ssh | --smtp | --http | --ftp | --port= | --service=]
- --enabled veya --enable
-
DNS yanıtları veya DHCP istekleri gibi içerinden giden isteklere gelen yanıtlar dışındaki bağlantıları reddet. Bu makinede çalışan hizmetlere erişim gerekiyorsa, güvenlik duvarı aracılığıyla belirli hizmetlere izin vermeyi seçebilirsiniz.
- --disabled veya --disable
-
Güvenlik duvarını devre dışı bırak.
- --trust=
-
Burada
em1
gibi bir aygıtın listelenmesi, o aygıta gelen ve ondan giden tüm trafiğin güvenlik duvarından geçmesine izin verir. Birden fazla aygıtı listelemek için bu seçeneği tekrar kullanın - örneğin:firewall --enable --trust=em1 --trust=em2
--trust em1, em2 gibi virgülle ayrılmış bir biçim kullanmayın.
- gelen
-
Belirtilen hizmetlere güvenlik duvarı üzerinden izin vermek için aşağıdakilerden bir veya daha fazlasıyla değiştirin:
-
--ssh
-
--smtp
-
--http
-
--ftp
-
- --port=
-
bağlantınoktası:protokol biçimini kullanarak güvenlik duvarı üzerinden bağlantı noktalarına izin verilmesini belirtebilirsiniz. Örneğin, güvenlik duvarınız üzerinden IMAP erişimine izin vermek için
imap:tcp
kullanın. Bağlantı noktası numaraları da açıkça belirtilebilir; örneğin, 1234 bağlantı noktası üzerinden UDP paketlerine izin vermek için1234:udp
kullanın. Birden çok bağlantı noktası belirtmek için onları virgülle ayırın. - --service=
-
Bu seçenek, güvenlik duvarı üzerinden hizmetlere izin vermek için daha üst düzey bir yol sağlar. Bazı hizmetler (
cups
,avahi
vb.), hizmetin çalışması için birden fazla bağlantı noktasının açık olmasını veya diğer özel yapılandırmaları gerektirir. --port seçeneğiyle her bir bağlantı noktasını belirtebilir veya --service= seçeneğini belirtebilir ve hepsini bir defada açabilirsiniz.Geçerli seçenekler, firewalld paketindeki firewall-offline-cmd programı tarafından tanınan seçeneklerdir.
firewalld
çalışıyorsa, firewall-cmd --get-services komutu bilinen hizmet adlarının bir listesini sağlayacaktır.
network (isteğe bağlı) - Ağ Arayüzlerini Yapılandır
Hedef sistem için ağ bilgilerini yapılandırır ve kurulum ortamında ağ aygıtlarını etkinleştirir. İlk network komutunda belirtilen aygıt otomatik olarak etkinleştirilir. Aygıtın etkinleştirilmesi, --activate seçeneği tarafından da açıkça istenebilir.
- --activate
-
--activate seçeneğini zaten etkinleştirilmiş bir aygıtta kullanırsanız (örneğin, sistemin Kickstart dosyasını alabilmesi için önyükleme seçenekleriyle yapılandırdığınız bir arayüz), Kickstart dosyasında belirtilen ayrıntıları kullanmak için aygıt yeniden etkinleştirilir.
Aygıtın öntanımlı yönlendirmeyi kullanmasını önlemek için --nodefroute seçeneğini kullanın.
- --no-activate
-
Yapılandırılan aygıtın önyükleme sırasında otomatik olarak etkinleştirilmesini engeller.
- --bootproto=
-
dhcp
,bootp
,ibft
veyastatic
seçeneklerinden biri.dhcp
öntanımlı seçenektir;dhcp
vebootp
seçenekleri aynı şekilde ele alınır.DHCP yöntemi, ağ yapılandırmasını almak için bir DHCP sunucu sistemi kullanır. BOOTP yöntemi benzerdir ve ağ yapılandırmasını sağlamak için bir BOOTP sunucusu gerektirir. Bir sistemi DHCP kullanmaya yönlendirmek için:
network --bootproto=dhcp
Bir makineyi ağ yapılandırmasını almak için BOOTP kullanmaya yönlendirmek için Kickstart dosyasında aşağıdaki komutu kullanın:
network --bootproto=bootp
Bir makineyi iBFT’de belirtilen yapılandırmayı kullanmaya yönlendirmek için aşağıdaki komutu kullanın:
network --bootproto=ibft
static
yöntemi; IP adresini, ağ maskesini, ağ geçidini ve ad sunucusunu Kickstart dosyasında belirtmenizi gerektirir. Bu bilgiler statiktir ve kurulum sırasında ve sonrasında kullanılır.Tüm statik ağ yapılandırma bilgileri bir satırda belirtilmelidir; komut satırında olduğu gibi ters eğik çizgi (
\
) kullanarak alt satırdan devam edemezsiniz.network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=10.0.2.1
Aynı anda birden fazla ad sunucusunu da yapılandırabilirsiniz. Bunu yapmak için, yapılandırmak istediğiniz her ad sunucusu için --nameserver= seçeneğini bir kez kullanın:
network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=192.168.2.1 --nameserver=192.168.3.1
- --device=
-
network komutuyla yapılandırılacak (ve sonunda Anaconda'da etkinleştirilecek) aygıtı belirtir.
network komutunun ilk kullanımında --device= seçeneği yoksa, ksdevice= Anaconda önyükleme seçeneğinin değeri varsa kullanılır. Bunun kullanımdan kaldırılmış davranış olarak kabul edildiğini unutmayın; çoğu durumda, her network komutu için her zaman bir --device= seçeneği belirtmeniz gerekir.
Aynı Kickstart dosyasında sonraki herhangi bir network komutunun davranışı, --device= seçeneği eksikse belirsizdir. İlkinden sonraki tüm network komutları için bu seçeneği belirttiğinizden emin olun.
Aşağıdaki yollardan herhangi biriyle etkinleştirilecek bir aygıtı belirtebilirsiniz:
-
arayüzün aygıt adı, örneğin
em1
-
arayüzün MAC adresi, örneğin
01:23:45:67:89:ab
-
Bağlantı durumu
up
olan ilk arayüzü belirtenlink
anahtar kelimesi -
pxelinux tarafından
BOOTIF
değişkeninde ayarlanan MAC adresini kullananbootif
anahtar sözcüğü. pxelinux tarafındanBOOTIF
değişkeninin ayarlanması içinpxelinux.cfg
dosyanızdaIPAPPEND 2
seçeneğini ayarlayın.Örneğin:
network --bootproto=dhcp --device=em1
-
- --bindto=
-
İsteğe bağlı. Aygıt için oluşturulan bağlantı yapılandırmasının nasıl bağlanacağını belirtmeye izin verir. Seçenek kullanılmazsa, bağlantı arayüz adına (
ifcfg
dosyasındakiDEVICE
değeri) bağlanır. Sanal aygıtlar (bond, team, bridge) için ikincillerin bağlanmasını yapılandırır. Vlan aygıtları için geçerli değildir.Bu seçeneğin,
--device
seçeneğinin nasıl belirtildiğinden bağımsız olduğunu unutmayın.Şu anda yalnızca
mac
değeri desteklenmektedir.--bindto=mac
, bağlantıyı aygıtın MAC adresine (ifcfg
dosyasındaki`HWADDR` değeri) bağlayacaktır.Örneğin:
network --device=01:23:45:67:89:ab --bootproto=dhcp --bindto=mac
Yukarıdaki komut,
01:23:45:67:89:ab
MAC adresiyle belirtilen aygıtın yapılandırmasını MAC adresine bağlayacaktır.network --device=01:23:45:67:89:ab --bootproto=dhcp
Yukarıdaki komut,
01:23:45:67:89:ab
MAC adresiyle belirtilen aygıtın yapılandırmasını arayüz adına (örn.ens3
) bağlayacaktır.network --device=ens3 --bootproto=dhcp --bindto=mac
Yukarıdaki komut,
ens3
arayüz adıyla belirtilen aygıtın yapılandırmasını MAC adresine bağlayacaktır. - --ip=
-
Aygıtın IP adresi.
- --ipv6=
-
adres[/ön ek uzunluğu] biçiminde aygıtın IPv6 adresi - örneğin,
3ffe:ffff:0:1::1/128
. ön ek belirtilmezse,64
kullanılacaktır. Otomatik yapılandırma içinauto
veya yalnızca DHCPv6 yapılandırması (yönlendirici duyuruları yok) içindhcp
seçeneklerini de kullanabilirsiniz. - --gateway=
-
Tek bir IPv4 adresi olarak öntanımlı ağ geçidi.
- --ipv6gateway=
-
Tek bir IPv6 adresi olarak öntanımlı ağ geçidi.
- --nodefroute
-
Arayüzün öntanımlı yönlendirme olarak ayarlanmasını engeller. --activate= seçeneğiyle ek aygıtları etkinleştirdiğinizde, örneğin bir iSCSI hedefi için ayrı bir alt ağdaki bir NIC, bu seçeneği kullanın.
- --nameserver=
-
IP adresi olarak DNS ad sunucusu. Birden fazla ad sunucusu belirtmek için bu parametreyi birden çok kez kullanın. Örneğin:
network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=192.168.2.1 --nameserver=192.168.3.1
- --nodns
-
Herhangi bir DNS sunucusu yapılandırma.
- --netmask=
-
Kurulu sistem için ağ maskesi.
- --hostname=
-
Kurulu sistem için ana makine adı. Ana makine adı, anamakineadı.etkialanıadı biçiminde bir tam nitelikli etki alanı adı (fully-qualified domain name) (FQDN) veya etki alanı adı olmayan kısa bir ana makine adı olabilir. Çoğu ağda, bağlı sistemlere otomatik olarak bir etki alanı adı sağlayan Dinamik Ana Makine Yapılandırma Protokolü (Dynamic Host Configuration Protocol) (
DHCP
) hizmeti bulunur;DHCP
hizmetinin bu makineye etki alanı adı atamasına izin vermek için yalnızca kısa ana makine adını belirtin. - --ethtool=
-
ethtool programına aktarılacak, ağ aygıtı için ek düşük seviye ayarlarını belirtir.
- --essid=
-
Kablosuz ağlar için ağ kimliği.
- --wepkey=
-
Kablosuz ağlar için WEP şifreleme anahtarı.
- --wpakey=
-
Kablosuz ağlar için WPA şifreleme anahtarı.
- --onboot=
-
Önyükleme sırasında aygıtın etkinleştirilip etkinleştirilmeyeceği.
- --dhcpclass=
-
DHCP sınıfı.
- --mtu=
-
Aygıtın MTU’su.
- --noipv4
-
Bu aygıtta IPv4’ü devre dışı bırak.
- --noipv6
-
Bu aygıtta IPv6’yı devre dışı bırak.
- --bondslaves=
-
Bu seçenek kullanıldığında, --device= seçeneğinde belirtilen ağ aygıtı, --bondslaves= seçeneğinde tanımlanan ikinciller kullanılarak oluşturulacaktır. Örneğin:
network --device=agim --bondslaves=em1,em2
Yukarıdaki komut,
em1
veem2
arayüzlerini ikinciller olarak kullanarakagim
adlı bir bond aygıtı oluşturacaktır. - --bondopts=
-
--bondslaves= ve --device= seçenekleri kullanılarak belirtilen, bond yapılan bir arayüz için isteğe bağlı parametrelerin listesi. Bu listedeki seçenekler virgülle ("
,
") veya noktalı virgülle (";
") ayrılmalıdır. Bir seçeneğin kendisi virgül içeriyorsa, seçenekleri ayırmak için noktalı virgül kullanın. Örneğin:network --bondopts=mode=active-backup,balance-rr;primary=eth1
Kullanılabilir isteğe bağlı parametreler, https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora Sistem Yöneticisi Kılavuzunun Çekirdek Modülleriyle Çalışma bölümünde listelenmektedir.
--bondopts=mode= parametresi yalnızca
balance-rr
veyabroadcast
gibi tam mod adlarını desteklemektedir,0
veya3
gibi sayısal gösterimlerini değil. - --vlanid=
-
Ana aygıt olarak --device= seçeneğinde belirtilen aygıt kullanılarak oluşturulan aygıt için sanal LAN (VLAN) kimlik numarasını (802.1q etiketi) belirtir. Örneğin, network --device=em1 --vlanid=171 komutu,
em1.171
sanal LAN aygıtını oluşturacaktır. - --interfacename=
-
Sanal bir LAN aygıtı için özel bir arayüz adı belirt. Bu seçenek, --vlanid= seçeneği tarafından oluşturulan öntanımlı ad istenmediğinde kullanılmalıdır. Bu seçenek, --vlanid= seçeneğiyle birlikte kullanılmalıdır. Örneğin:
network --device=em1 --vlanid=171 --interfacename=vlan171
Yukarıdaki komut,
em1
aygıtında171
kimliğine sahipvlan171
adlı bir sanal LAN arayüzü oluşturacaktır.Arayüz adı istediğiniz gibi olabilir (örneğin,
benim-vlanim
), ancak belirli durumlarda aşağıdaki kurallar izlenmelidir:-
Ad bir nokta (
.
) içeriyorsa,AD.KİMLİK
biçiminde olmalıdır. AD istediğiniz gibi olabilir, ancak KİMLİK VLAN kimliği olmalıdır. Örneğin:em1.171
orbenim-vlanim.171
. -
vlan
ile başlayan adlar,vlanKİMLİK
biçiminde olmalıdır - örneğin,vlan171
.
-
- --teamslaves=
-
--device= seçeneği ile belirtilen team aygıtı, bu seçenekte belirtilen ikinciller kullanılarak oluşturulacaktır. İkinciller virgülle ayrılır. Bir ikincili, çift tırnak karakterlerinin
\
karakteriyle kaçırıldığı tek tırnak içinde bir JSON dizgesi olan yapılandırması takip edebilir. Örneğin:network --teamslaves="p3p1'{\"prio\": -10, \"sticky\": true}',p3p2'{\"prio\": 100}'"
Ayrıca --teamconfig= seçeneğine bakın.
- --teamconfig=
-
Çift tırnak karakterlerinin
\
karakteriyle kaçırıldığı tek tırnak içinde bir JSON dizgesi olan çift tırnak içinde team aygıtı yapılandırması . Aygıt adı, --device= seçeneğiyle, ikincilleri ve bunların yapılandırmaları --teamslaves= seçeneğiyle belirtilir. Örneğin:network --device team0 --activate --bootproto static --ip=10.34.102.222 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.34.102.254 --nameserver=10.34.39.2 --teamslaves="p3p1'{\"prio\": -10, \"sticky\": true}',p3p2'{\"prio\": 100}'" --teamconfig="{\"runner\": {\"name\": \"activebackup\"}}"
- --bridgeslaves=
-
Bu seçenek kullanıldığında, --device= seçeneği kullanılarak belirtilen aygıt adıyla ağ köprüsü oluşturulacak ve --bridgeslaves= seçeneğinde tanımlanan aygıtlar köprüye eklenecektir. Örneğin:
network --device=bridge0 --bridgeslaves=em1
- --bridgeopts=
-
Köprü yapılan arayüz için isteğe bağlı virgülle ayrılmış bir parametre listesi. Kullanılabilir değerler şunlardır:
stp
,priority
,forward-delay
,hello-time
,max-age
veageing-time
. Bu parametreler hakkında bilgi içinnm-settings(5)
kılavuz sayfasındaki veya https://developer.gnome.org/NetworkManager/0.9/ref-settings.html adresindeki bridge setting tablosuna bakın. Ağ köprüleme hakkında genel bilgi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora Ağ Kılavuzuna da bakın.
Konsol ve Ortam
Aşağıdaki komutlar, kurulum tamamlandıktan sonraki sistemin ortamını denetler - dil, klavye düzenleri veya grafiksel arayüz.
keyboard (isteğe bağlı) - Klavye Düzenlerini Yapılandır
Sistem için bir veya daha fazla kullanılabilir klavye düzeni ayarlar.
keyboard --vckeymap= | --xlayouts= [--switch=]
- --vckeymap=
-
Kullanılması gereken bir
VConsole
tuş eşlemi belirt. Geçerli adlar,/usr/lib/kbd/keymaps/*
dizinindeki dosyaların adlarının.map.gz
uzantısı olmayan halidir. - --xlayouts=
-
Aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmış bir liste olarak kullanılması gereken X düzenlerinin bir listesini belirt. Ya
düzen
(tr
gibi), ya dadüzen (çeşit)
(tr (f)
gibi) şeklindesetxkbmap(1)
ile aynı biçimde değerleri kabul eder.Kullanılabilir tüm düzenler,
xkeyboard-config(7)
kılavuz sayfasınınLayouts
bölümünde görülebilir. - --switch=
-
Düzen değiştirme seçeneklerinin bir listesini belirt (birden çok klavye düzeni arasında geçiş yapmak için kısayollar). Birden çok seçenek, aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmalıdır.
setxkbmap(1)
ile aynı biçimdeki değerleri kabul eder.Kullanılabilir değiştirme seçenekleri,
xkeyboard-config(7)
kılavuz sayfasınınOptions
bölümünde görülebilir.
Aşağıdaki örnek, --xlayouts= seçeneğini kullanarak iki klavye düzeni (İngilizce (ABD)
ve Türkçe (f)
) ayarlar ve Alt+Shift: kullanarak bunlar arasında geçiş yapılmasına olanak tanır.
keyboard --xlayouts=us,'tr (f)' --switch=grp:alt_shift_toggle
lang (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasındaki Dili Yapılandır
Kurulum sırasında kullanılacak dili ve kurulu sistemde kullanılacak öntanımlı dili ayarlar.
lang dil [--addsupport=]
/usr/share/system-config-language/locale-list
dosyası, her satırın ilk sütununda geçerli dil kodlarının bir listesini sağlar ve system-config-language paketinin bir parçasıdır.
Metin modunda kurulum sırasında belirli diller (örneğin Çince, Japonca, Korece ve Hint dilleri) desteklenmez. Bu dillerden birini lang komutuyla belirtir ve metin modunu kullanırsanız, kurulum işlemi İngilizce olarak devam edecek, ancak kurulu sistem seçiminizi öntanımlı dil olarak kullanacaktır.
- --addsupport=
-
Ek diller için destek ekle. Aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmış liste şeklini alır. Örneğin:
lang tr_TR --addsupport=cs_CZ,de_DE,en_US
services (isteğe bağlı) - Hizmetleri Yapılandır
Öntanımlı systemd hedefi altında çalışacak öntanımlı hizmet kümesini değiştirir. Devre dışı bırakılan hizmetler listesi, etkinleştirilen hizmetler listesinden önce işlenir - bu nedenle, bir hizmet her iki listede de görünüyorsa, o hizmet etkinleştirilecektir.
services [--disabled=liste] [--enabled=liste]
Hizmetler listesine boşluk eklemeyin. Bunu yaparsanız, Kickstart yalnızca ilk boşluk karakterine kadar olan hizmetleri etkinleştirecek veya devre dışı bırakacaktır. Örneğin:
services --disabled=auditd, cups,smartd, nfslock
Yukarıdaki komut yalnızca auditd
hizmetini devre dışı bırakacaktır. Dördünü de devre dışı bırakmak için hizmetlerin arasında boşluk olmamalıdır:
services --disabled=auditd,cups,smartd,nfslock
- --disabled=
-
Virgülle ayrılmış listede verilen hizmetleri devre dışı bırak.
- --enabled=
-
Virgülle ayrılmış listede verilen hizmetleri etkinleştir.
skipx (isteğe bağlı) - X Pencere Sistemini Yapılandırma
Belirtilirse, kurulu sistemde X yapılandırılmayacaktır.
Paket seçim seçenekleriniz arasında bir görüntü yöneticisi kurarsanız, bu paket bir X yapılandırması oluşturacak ve kurulu sistem öntanımlı olarak |
timezone (isteğe bağlı) - Saat Dilimini Yapılandır
Sistemin saat dilimini saatdilimi olarak ayarlar. Kullanılabilir saat dilimlerinin listesini görüntülemek için timedatectl list-timezones komutunu kullanın.
Gerçekten bir saat dilimi belirtmek de dahil olmak üzere her seçenek, Fedora 25’ten başlayarak isteğe bağlıdır. Bu örneğin, herhangi bir saat dilimi seçmek zorunda kalmadan --nontp seçeneğini kullanarak NTP’nin başlatılmasını devre dışı bırakmanıza olanak tanır. Ancak bu komut Kickstart dosyasında bulunursa, en az bir seçenek kullanılmalıdır.
timezone [saatdilimi] [seçenekler]
- --utc
-
Belirtilirse, sistem donanım saatinin UTC (Greenwich Mean) saatine ayarlandığını varsayar.
- --nontp
-
NTP hizmetinin otomatik başlatılmasını devre dışı bırak.
- --ntpservers=
-
Aralarında boşluk olmadan virgülle ayrılmış bir liste olarak kullanılacak NTP sunucularının listesini belirt.
xconfig (isteğe bağlı) - X Pencere Sistemini Yapılandır
X Pencere Sistemini yapılandırır. xconfig komutunu içermeyen bir Kickstart dosyasıyla X Pencere Sistemini kurarsanız, X yapılandırmasını kurulum sırasında elle sağlamanız gerekmektedir.
Bu komutu, X Pencere Sistemini kurmayan bir Kickstart dosyasında kullanmayın.
- --defaultdesktop=
-
Öntanımlı masaüstünü ayarlamak için
GNOME
veyaKDE
belirt (%packages bölümünde GNOME Masaüstü Ortamı ve/veya KDE Masaüstü Ortamı'nın kurulduğu varsayılır). - --startxonboot
-
Kurulu sistemde grafiksel bir oturum açma kullan.
Kullanıcılar, Gruplar ve Kimlik Doğrulama
Aşağıdaki komutlar kullanıcı hesaplarını, grupları ve ilgili alanları denetlemek için kullanılmaktadır.
auth veya authconfig (isteğe bağlı) - Kimlik Doğrulamayı Yapılandır (kullanımdan kaldırıldı)
Bu komut, authselect komutu tarafından kullanımdan kaldırıldı. Bunu kullanmak, authconfig uyumluluk aracını çalıştıracaktır; ancak bunun yerine authselect komutunun kullanılması şiddetle tavsiye edilir. |
Kurulum tamamlandıktan sonra komut satırı aracılığıyla da çalıştırılabilen authconfig komutunu kullanarak sistem için kimlik doğrulama seçeneklerini ayarlar. Daha fazla ayrıntı için authconfig(8)
kılavuz sayfasına ve authconfig --help komutuna bakın. Parolalar öntanımlı olarak gölgelenmektedir.
authselect (isteğe bağlı) - Kimlik Doğrulamayı Yapılandır
Bu komut, sistem için kimlik doğrulama seçeneklerini ayarlar. Bu, yalnızca authselect programının etrafında bir sarmalayıcıdır, dolayısıyla o program tarafından tanınan tüm seçenekler bu komut için geçerlidir. Tam bir liste için authselect(8)
kılavuz sayfasına bakın. Parolalar öntanımlı olarak gölgelenmektedir.
group (isteğe bağlı) - Kullanıcı Grubu Oluştur
Sistemde yeni bir kullanıcı grubu oluşturur. Belirtilen ada veya kimliğe (GID) sahip bir grup zaten varsa bu komut başarısız olacaktır. Ayrıca, yeni oluşturulan kullanıcı için yeni bir grup oluşturmak için user komutu kullanılabilir.
group --name=ad [--gid=kimlik]
- --name=
-
Grubun adını belirtir.
- --gid=
-
Grup kimliği (GID). Belirtilmezse, öntanımlı olarak bir sonraki kullanılabilir sistem dışı kimlik kullanılır.
pwpolicy (isteğe bağlı) - Öntanımlı Parola Politikasını Değiştir
Bu komut, kurulum sırasında ayarlanan parolalar (root
parolası, kullanıcı parolaları ve LUKS (disk şifreleme) parolası) için uzunluk ve sağlamlık gibi özel gereksinimleri (politika) ayarlamak için kullanılabilir.
pwpolicy ad [--minlen=uzunluk] [--minquality=nitelik] [--strict|nostrict] [--emptyok|noempty] [--changesok|nochanges]
Asgari parola gereksinimlerini (uzunluk ve nitelik) denetlemek için libpwquality
kütüphanesi kullanılmaktadır. Seçtiğiniz parolanın nitelik puanını denetlemek veya belirli bir puana sahip rastgele bir parola oluşturmak için libpwquality paketi tarafından sağlanan pwscore ve pwmake komutlarını kullanabilirsiniz. Bu komutlarla ilgili ayrıntılar için pwscore(1)
ve pwmake(1)
kılavuz sayfalarına bakın.
Bu komut %anaconda bölümünde kullanılmalıdır. Ayrıntılar için %anaconda (isteğe bağlı) - Ek Anaconda Yapılandırması bölümüne bakın. |
- ad
-
Parola girdisinin adı.
root
parolası içinroot
, kullanıcı parolaları içinuser
ve LUKS parolası içinluks
değerleri desteklenmektedir. - --minlen=
-
İzin verilen asgari parola uzunluğunu ayarlar. Öntanımlı asgari uzunluk olarak
8
kullanılır. - --minquality=
-
libpwquality
kütüphanesi tarafından tanımlanan izin verilen asgari parola niteliğini ayarlar. Öntanımlı değer olarak50
kullanılır. - --strict
-
Katı parola uygulaması. --minquality= seçeneğinde belirtilen nitelik gereksinimlerini karşılamayan parolalara izin verilmeyecektir. Öntanımlı olarak etkindir.
- --notstrict
-
--minquality= seçeneğinde belirtilen asgari nitelik gereksinimlerini karşılamayan parolalara
Bitti
düğmesine iki kez tıklandıktan sonra izin verilecektir. - --emptyok
-
Boş parolalara izin ver. Öntanımlı olarak etkindir.
- --notempty
-
Boş parolalara izin verme.
- --changesok
-
Kickstart dosyası zaten bir parola belirtmiş olsa bile, kullanıcı arayüzünde parolanın değiştirilmesine izin ver.
- --nochanges
-
Kickstart dosyasında önceden ayarlanan olan parolaların değiştirilmesine izin verme. Öntanımlı olarak etkindir.
pwpolicy komutunun örnek bir kullanımı aşağıdaki gibidir:
%anaconda pwpolicy root --minlen=10 --minquality=60 --strict --notempty --nochanges %end
realm (isteğe bağlı) - Active Directory veya IPA Etki Alanına Katıl
Bir Active Directory veya IPA etki alanına katıl. Bu komut hakkında daha fazla bilgi için, realm(8)
kılavuz sayfasındaki join bölümüne bakın.
realm join etkialanı [seçenekler]
- --computer-ou=OU=
-
Bilgisayar hesabını oluşturmak için bir kuruluş biriminin ayırt edici adını belirt. Ayırt edici adın tam biçimi, istemci yazılımına ve üyelik yazılımına bağlıdır. Ayırt edici adın kök DSE kısmı genellikle dışarıda bırakılabilir.
- --no-password
-
Parola olmadan otomatik olarak katıl.
- --one-time-password=
-
Tek seferlik bir parola kullanarak katıl. Bu, tüm erişim alanı (realm) türleriyle mümkün değildir.
- --client-software=
-
Yalnızca bu istemci yazılımını çalıştırabilen erişim alanlarına katıl.
sssd
vewinbind
geçerli değerlerdir. Tüm erişim alanları tüm değerleri desteklemez. Öntanımlı olarak, istemci yazılımı otomatik olarak seçilir. - --server-software=
-
Yalnızca bu sunucu yazılımını çalıştırabilen erişim alanlarına katıl.
active-directory
veyafreeipa
olası değerlerdir. - --membership-software=
-
Erişim alanına katılırken bu yazılımı kullan.
samba
veadcli
geçerli değerlerdir. Tüm erişim alanları tüm değerleri desteklemez. Öntanımlı olarak, üyelik yazılımı otomatik olarak seçilir.
rootpw (gerekli) - Root Parolasını Ayarla
Sistemin root parolasını parola argümanına ayarlar.
rootpw [--iscrypted|--plaintext] [--lock] parola
- --iscrypted
-
Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının zaten şifrelenmiş olduğu varsayılır. Bu seçenek, --plaintext seçeneğiyle birlikte kullanılamaz. Şifreli bir parola oluşturmak için Python kullanabilirsiniz:
$ python -c 'import crypt; print(crypt.crypt("Parolam", "$6$Salt Değerim"))'
Bu, sağladığınız salt değerini kullanarak parolanızın bir SHA512 şifresini oluşturacaktır.
- --plaintext
-
Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının düz metin olduğu varsayılır. Bu seçenek, --iscrypted seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
- --lock
-
Bu seçenek belirtilirse, root hesabı öntanımlı olarak kilitlidir. Bu, root kullanıcısının konsoldan oturum açamayacağı anlamına gelir.
selinux (isteğe bağlı) - SELinux’u Yapılandır
Kurulu sistemdeki SELinux durumunu ayarlar. enforcing
öntanımlı politikadır. Fedora’da SELinux ile ilgili daha fazla bilgi için https://docs.fedoraproject.org/ adresinde bulunan Fedora SELinux Kullanıcısı ve Yöneticisi Kılavuzuna bakın.
selinux [--disabled|--enforcing|--permissive]
- --enforcing
-
SELinux’u öntanımlı hedeflenen politika
enforcing
olacak şekilde etkinleştirir. - --permissive
-
SELinux’u öntanımlı hedeflenen politika
permissive
olacak şekilde etkinleştirir. Bu politika, SELinux politikasına dayalı uyarılar verir, ancak politikanın uygulanmasını zorlamaz. - --disabled
-
SELinux’u tamamen devre dışı bırakır.
sshkey (isteğe bağlı) - Yetkili SSH Anahtarı Ekle
Bir kullanıcının authorized_keys
dosyasına belirtilen bir SSH
anahtarını eklemek için bu komutu kullanın. Belirtilen kullanıcı ya root
olmalı ya da Kickstart dosyasında (kurulan bir paket tarafından otomatik olarak veya user (isteğe bağlı) - Kullanıcı Hesabı Oluştur komutu kullanılarak) oluşturulmalıdır.
sshkey --username=kullanıcı "ssh_anahtarı"
ssh_anahtarı tam bir SSH
anahtarı parmak izi olmalıdır ve anahtar boşluk karakterleri içerebileceğinden tırnak işareti (""
) içine alınmalıdır.
- --username=
-
SSH
anahtarını kurmak istediğiniz kullanıcı hesabının adı.
user (isteğe bağlı) - Kullanıcı Hesabı Oluştur
Sistemde yeni bir kullanıcı oluşturur.
user --name=kullanıcıadı [seçenekler]
- --name=
-
Kullanıcının adını belirtir. Bu seçenek gereklidir.
- --gecos=
-
Kullanıcı için GECOS bilgilerini belirtir. Bu, virgülle ayrılmış sisteme özgü çeşitli alanlardan oluşan bir dizgedir. Kullanıcının tam adını, ofis numarasını vb. belirtmek için sıklıkla kullanılır. Daha fazla ayrıntı için
passwd(5)
kılavuz sayfasına bakın. - --groups=
-
Öntanımlı gruba ek olarak, kullanıcının ait olması gereken virgülle ayrılmış grup adları listesi. Gruplar, kullanıcı hesabı oluşturulmadan önce mevcut olmalıdır. group (isteğe bağlı) - Kullanıcı Grubu Oluştur bölümüne bakın.
- --homedir=
-
Kullanıcının ev dizini. Belirtilmezse, öntanımlı olarak
/home/kullanıcıadı
kullanılır. - --lock
-
Bu seçenek belirtilirse, bu hesap öntanımlı olarak kilitlidir. Bu, kullanıcının konsoldan oturum açamayacağı anlamına gelir.
- --password=
-
Yeni kullanıcının parolası. Parola belirtilmezse hesap kilitlenecektir.
- --iscrypted
-
Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının zaten şifrelenmiş olduğu varsayılır. Bu seçenek, --plaintext seçeneğiyle birlikte kullanılamaz. Şifreli bir parola oluşturmak için Python kullanabilirsiniz:
$ python -c 'import crypt; print(crypt.crypt("Parolam", "$6$Salt Değerim"))'
Bu, sağladığınız salt değerini kullanarak parolanızın bir SHA512 şifresini oluşturacaktır.
- --plaintext
-
Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının düz metin olduğu varsayılır. Bu seçenek, --iscrypted seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
- --shell=
-
Kullanıcının oturum açma kabuğu. Belirtilmezse, sistemin öntanımlı değeri kullanılacaktır.
- --uid=
-
UID (Kullanıcı kimliği). Belirtilmezse, öntanımlı olarak bir sonraki kullanılabilir sistem dışı kullanıcı kimliği kullanılır.
- --gid=
-
Kullanıcının öntanımlı grubu için kullanılacak GID (Grup kimliği). Belirtilmezse, öntanımlı olarak bir sonraki kullanılabilir sistem dışı grup kimliği kullanılır.
Kurulum Ortamı
Aşağıdaki komutlar, sistemin kurulum sırasında nasıl davranacağını denetler.
autostep (isteğe bağlı) - Her Ekrandan Geç
Normalde, Kickstart kurulumları gereksiz ekranları atlar. Bu seçenek, kurulum programının her ekranda adım adım ilerlemesini ve her birini kısaca görüntülemesini sağlar. Paket kurulumunu bozabileceğinden, bir sistem dağıtımı yapılırken bu seçenek kullanılmamalıdır.
autostep [--autoscreenshot]
- --autoscreenshot
-
Kurulum sırasında her adımda bir ekran görüntüsü al. Bu ekran görüntüleri kurulum sırasında
/tmp/anaconda-screenshots
dizininde saklanır ve kurulum tamamlandıktan sonra bunları/root/anaconda-screenshots
dizininde bulabilirsiniz.Her ekranın görüntüsü, yalnızca kurucu bir sonrakine geçmeden hemen önce kaydedilir. Bu önemlidir, çünkü gerekli tüm Kickstart seçeneklerini kullanmazsanız ve bu nedenle kurulum otomatik olarak başlamazsa, otomatik olarak yapılandırılmamış ekranlara gidebilir, istediğiniz yapılandırmayı yapabilirsiniz. Ardından, devam etmek için
Bitti
düğmesine bastığınızda, en son sağladığınız yapılandırmayı içeren ekran görüntüsü kaydedilecektir.
cmdline (isteğe bağlı) - Kurulumu Komut Satırı Modunda Gerçekleştir
Kurulumu tamamen etkileşimsiz bir komut satırı modunda gerçekleştir. Herhangi bir etkileşim istemi kurulumu durdurur. Bu mod, x3270 terminaline sahip IBM System z sistemlerinde kullanışlıdır.
Tam otomatik kurulum için, Kickstart dosyasında kullanılabilir modlardan birini (graphical, text veya cmdline) belirtmeniz veya Konsol, Ortam ve Ekran Seçenekleri bölümünde açıklandığı gibi console= önyükleme seçeneğini kullanmanız gerekir. Aksi takdirde sistem duracak ve sizden bir mod seçmenizi isteyecektir. |
graphical (isteğe bağlı) - Kurulumu Grafiksel Modda Gerçekleştir
Kurulumu grafiksel modda gerçekleştir. Bu, öntanımlı olandır. Bu komut hiçbir seçenek almaz.
Tam otomatik kurulum için, Kickstart dosyasında kullanılabilir modlardan birini (graphical, text veya cmdline) belirtmeniz veya Konsol, Ortam ve Ekran Seçenekleri bölümünde açıklandığı gibi console= önyükleme seçeneğini kullanmanız gerekir. Aksi takdirde sistem duracak ve sizden bir mod seçmenizi isteyecektir. |
logging (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasındaki Hata Günlüğünü Yapılandır
Kurulum sırasında Anaconda'nın hata günlüğü davranışını denetler. Kurulu sistem üzerinde hiçbir etkisi yoktur.
logging [--host= | --port= | --level=]
- --host=
-
Uzak günlük kaydını kabul etmek için yapılandırılmış bir
syslogd
işleminin çalışır olmasını gerektiren, belirtilen uzak ana makineye günlük bilgilerini gönder. - --port=
-
Uzak syslogd işlemi öntanımlı olandan farklı bir bağlantı noktası kullanıyorsa, bu seçenekle belirtilebilir.
- --level=
-
3. sanal konsolda (
tty3
) görünen asgari mesaj seviyesini belirt. Bu yalnızca konsola yazdırılan mesajları etkiler; günlük dosyaları her seviyeden mesajları içerecektir. Olası değerler şunlardır:debug
,info
,warning
,error
veyacritical
.
rescue (isteğe bağlı) - Kurtarma Modu
Otomatik olarak kurulum programının kurtarma moduna girer. Bu size herhangi bir sorun olması durumunda sistemi onarma şansı verir.
rescue [--nomount|--romount]
- --nomount veya --romount
-
Kurulu sistemin kurtarma ortamında nasıl bağlanacağını denetler. Öntanımlı olarak, kurulum programı sisteminizi bulacak ve onu okuma-yazma modunda bağlayacak ve bu bağlamayı nerede gerçekleştirdiğini size bildirecektir. İsteğe bağlı olarak hiçbir şey bağlamamayı (--nomount seçeneği) veya salt okunur modda bağlamayı (--romount seçeneği) seçebilirsiniz. Bu iki seçenekten yalnızca biri kullanılabilir.
sshpw (isteğe bağlı) - Kurulum Sırasında ssh Erişimini Kısıtla
Kurulum sırasında, kurulum programı ile etkileşime girebilir ve ilerlemesini bir `SSH' bağlantısı üzerinden izleyebilirsiniz. Oturum açabileceğiniz geçici hesaplar oluşturmak için sshpw komutunu kullanın. Komutun her örneği, yalnızca kurulum ortamında bulunan ayrı bir hesap oluşturur. Bu hesaplar kurulu sisteme aktarılmaz.
sshpw --username=ad parola [--iscrypted|--plaintext] [--lock]
Öntanımlı olarak, |
Kurulum sırasında donanımınıza root sshpw --username=root --lock
|
- --username
-
Kullanıcının adını belirtir. Bu seçenek gereklidir.
- --iscrypted
-
Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının zaten şifrelenmiş olduğu varsayılır. Bu seçenek, --plaintext seçeneğiyle birlikte kullanılamaz. Şifreli bir parola oluşturmak için Python kullanabilirsiniz:
$ python -c 'import crypt; print(crypt.crypt("Parolam", "$6$Salt Değerim"))'
Bu, sağladığınız salt değerini kullanarak parolanızın bir SHA512 şifresini oluşturacaktır.
- --plaintext
-
Bu seçenek belirtilirse, parola argümanının düz metin olduğu varsayılır. Bu seçenek, --iscrypted seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
- --lock
-
Bu seçenek belirtilirse, bu hesap öntanımlı olarak kilitlidir. Bu, kullanıcının konsoldan oturum açamayacağı anlamına gelir.
text (isteğe bağlı) - Kurulumu Metin Modunda Gerçekleştir
Kickstart kurulumunu metin modunda gerçekleştir. Kickstart kurulumları öntanımlı olarak grafiksel modda gerçekleştirilir.
Tam otomatik kurulum için, Kickstart dosyasında kullanılabilir modlardan birini (graphical, text veya cmdline) belirtmeniz veya Konsol, Ortam ve Ekran Seçenekleri bölümünde açıklandığı gibi console= önyükleme seçeneğini kullanmanız gerekir. Aksi takdirde sistem duracak ve sizden bir mod seçmenizi isteyecektir. |
unsupported_hardware (isteğe bağlı) - Desteklenmeyen Donanım Uyarılarını Gösterme
Desteklenmeyen Donanım Algılandı
uyarısını gösterme. Bu komut kullanılmazsa ve desteklenmeyen donanım algılanırsa, kurulum bu uyarıyı verecek ve duracaktır.
vnc (isteğe bağlı) - VNC Erişimini Yapılandır
Grafiksel kurulumun VNC üzerinden uzaktan görüntülenmesini sağlar. Metin kurulumlarında bazı boyut ve dil sınırlamaları olduğundan, bu yöntem genellikle metin moduna tercih edilir. Hiçbir ek seçenek olmadan bu komut, kurulum sisteminde parolasız bir VNC sunucusu başlatacak ve ona bağlanmak için gereken ayrıntıları görüntüleyecektir.
vnc [--host=anamakineadı] [--port=bağlantınoktası] [--password=parola]
Kurulum sistemine nasıl bağlanılacağına ilişkin talimatlar da dahil olmak üzere VNC kurulumları hakkında daha fazla bilgi için VNC Kullanarak Kurma bölümüne bakın.
- --host=
-
Verilen ana makine üzerinde dinleyen bir VNC görüntüleyiciye bağlan.
- --port=
-
Uzak VNC görüntüleyici işleminin dinlediği bir bağlantı noktası belirt. Belirtilmezse, öntanımlı VNC değeri (
5900
) kullanılacaktır. - --password=
-
VNC oturumuna bağlanmak için sağlanması gereken bir parola ayarla. Bu isteğe bağlıdır, ancak kullanılması tavsiye edilir.
Kurulumdan Sonra
Bu bölüm, kurulum tamamlandıktan hemen sonra sistemin davranışını denetleyen komutları içerir.
%addon com_redhat_kdump (isteğe bağlı) - kdump’ı Yapılandır
Bu komut, kdump çekirdek çökme dökümü mekanizmasını yapılandırır.
Bu komutun söz dizimi, yerleşik bir Kickstart komutu yerine bir eklenti olduğu için olağan dışıdır. Eklentiler hakkında daha fazla bilgi için %addon (isteğe bağlı) - Bir Anaconda Eklentisi Dahil Et bölümüne bakın. |
Kdump, sistem belleğinin içeriğini daha sonra incelemek üzere kaydetmenize izin veren bir çekirdek çökme dökümü mekanizmasıdır. Sistemi yeniden başlatmadan başka bir çekirdeğin bağlamından bir Linux çekirdeği başlatmak ve aksi takdirde kaybolacak olan ilk çekirdek belleğinin içeriğini korumak için kullanılabilen kexec programını kullanmaktadır.
Bir sistem çökmesi durumunda, kexec ikinci bir çekirdeği başlatır (bir yakalama çekirdeği). Bu yakalama çekirdeği, sistem belleğinin ana çekirdek tarafından erişilemeyen ayrılmış bir bölümünde bulunur. Kdump daha sonra çöken çekirdeğin belleğinin içeriğini (bir çökme dökümü) yakalar ve belirtilen bir konuma kaydeder. Bu konum, Kickstart kullanılarak yapılandırılamaz; kurulumdan sonra /etc/kdump.conf
yapılandırma dosyası düzenlenerek belirtilmelidir.
Kullanılabilir seçenekler şunlardır:
- --enable
-
Kurulu sistemde Kdump'ı etkinleştir.
- --disable
-
Kurulu sistemde Kdump'ı etkinleştirme.
- --reserve-mb=
-
Kdump için megabayt cinsinden ayırmak istediğiniz bellek miktarı. Örneğin:
%addon com_redhat_kdump --enable --reserve-mb=128 %end
Sayısal bir değer yerine
auto
değerini de belirtebilirsiniz. Bu durumda kurucu, sistem mimarinize ve sistemdeki toplam bellek miktarına bağlı olarak kdump için ayrılacak RAM miktarını otomatik olarak belirleyecektir.Kdump'ı etkinleştirirseniz ve --reserve-mb= seçeneğini belirtmezseniz,
auto
değeri kullanılacaktır. - --enablefadump
-
Buna izin veren sistemlerde (özellikle IBM Power Systems sunucuları) ürün yazılımı destekli dökümü etkinleştir.
firstboot (isteğe bağlı) - İlk Kurulumu Etkinleştir veya Devre Dışı Bırak
İlk Kurulum uygulamasının sistem ilk önyüklendiğinde başlatılıp başlatılmayacağını belirle. Etkinleştirilirse, initial-setup paketi kurulmalıdır. Belirtilmezse, bu seçenek öntanımlı olarak devre dışıdır. İlk Kurulum hakkında daha fazla bilgi için İlk Kurulum bölümüne bakın.
firstboot --enable|--disable [--reconfig]
- --enable veya --enabled
-
İlk Kurulum, kurulu sistem ilk kez önyüklendiğinde başlatılacaktır.
- --disable veya --disabled
-
İlk Kurulum devre dışı bırakılacak.
- --reconfig
-
İlk Kurulum, yeniden başlatmanın ardından yeniden yapılandırma modunda başlayacaktır. Bu mod, öntanımlı olanlara ek olarak dil, fare, klavye, root parolası, güvenlik seviyesi, saat dilimi ve ağ yapılandırma seçeneklerini etkinleştirir.
halt (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Sistemi Durdur
Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra sistemi durdur. Bu, kurulum tamamlandıktan sonra kurucunun bir mesaj görüntülediği ve yeniden başlatmadan önce kullanıcının bir tuşa basmasını beklediği elle kuruluma benzer. Bir Kickstart kurulumu sırasında, herhangi bir tamamlama yöntemi belirtilmemişse, bu seçenek öntanımlı olarak kullanılır.
Diğer tamamlama yöntemleri için poweroff, reboot ve shutdown komutlarına bakın.
poweroff (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Kapat
Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra sistemi kapat.
poweroff komutu, büyük ölçüde kullanılan sistem donanımına bağlıdır. Özellikle BIOS, APM (advanced power management - gelişmiş güç yönetimi) ve ACPI (advanced configuration and power interface - gelişmiş yapılandırma ve güç arayüzü) gibi belirli donanım bileşenlerinin sistem çekirdeğiyle etkileşime girebilmesi gerekir. Sisteminizin APM/ACPI yetenekleri hakkında daha fazla bilgi için donanımınızın belgelendirmesine bakın. |
Diğer tamamlama yöntemleri için halt, reboot ve shutdown Kickstart komutlarına bakın.
reboot (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Yeniden Başlat
Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra yeniden başlat. Fedora’yı IBM System z üzerinde komut satırı modunda kuruyorsanız (cmdline (isteğe bağlı) - Kurulumu Komut Satırı Modunda Gerçekleştir kullanarak), bu komut bir tam otomatik kurulum için gereklidir.
Diğer tamamlama yöntemleri için halt, poweroff ve shutdown Kickstart seçeneklerine bakın.
reboot komutunun kullanılması, kurulum ortamına ve yöntemine bağlı olarak sonsuz bir kurulum döngüsüyle sonuçlanabilir. |
- --eject
-
Yeniden başlatmadan önce kurulum ortamını (DVD’den kurulum yapıyorsanız) çıkarmayı dene.
- --kexec
-
Tam bir yeniden başlatma yerine
kexec
çekirdek değiştirme mekanizmasını kullanıp BIOS/ürün yazılımı ve önyükleyiciyi atlayarak yeni sistemi yeniden başlatmak için bu seçeneği kullanın.
shutdown (isteğe bağlı) - Kurulumdan Sonra Kapat
Kurulum başarıyla tamamlandıktan sonra sistemi kapat.
Diğer tamamlama yöntemleri için halt, poweroff ve reboot Kickstart seçeneklerine bakın.
%addon (isteğe bağlı) - Bir Anaconda Eklentisi Dahil Et
%addon bölümünde belirtilen özel eklentileri kullanarak temel Anaconda ve Kickstart işlevselliğini genişletebilirsiniz.
Kickstart dosyanızda bir eklenti kullanmak için %addon eklenti_adı seçenekler komutunu ekleyin. Bölüm, bir %end ifadesi ile kapatılmalıdır. Örneğin, bazı kurulumlarda öntanımlı olarak bulunan Kdump eklentisini kullanmak için aşağıdaki bloğu kullanın:
%addon com_redhat_kdump --enable --reserve-mb=128 %end
%addon bölümünün kendi seçeneği yoktur; tüm seçenekler, kullanılan eklentiye bağlıdır.
Anaconda eklentileri hakkında daha fazla bilgi için Fedora Anaconda Eklenti Geliştirme Kılavuzuna bakın.
%anaconda (optional) - Ek Anaconda Yapılandırması
Fedora 22’de tanıtılan bu bölüm, kurucu için ek yapılandırma seçeneklerini belirtmek için kullanılır. Bu bölümdeki komutlar yalnızca kurulum sırasındaki davranışı denetler, kurulu sistemdeki değil. Bu bölümde şu anda kullanılabilen tek komut pwpolicy (isteğe bağlı) - Öntanımlı Parola Politikasını Değiştir komutudur. %anaconda bölümü %end
ile bitmelidir.
Etkileşimli kurulumlarda (grafiksel veya metin arayüzü kullanılarak), /usr/share/anaconda/interactive-defaults.ks
dosyası öntanımlı %anaconda bölümünü içerir. Öntanımlı değerleri değiştirmek için, öntanımlı olanın yerini alan bir Kickstart dosyasıyla bir product.img
dosyası oluşturmalı ve bu dosyayı bir önyükleme seçeneği kullanarak Anaconda'ya iletmelisiniz.
Bir Kickstart dosyası kullanırken, özel Kickstart dosyanızda bölümü tekrar kullanarak öntanımlı %anaconda bölümünü geçersiz kılabilirsiniz.
%include (isteğe bağlı) - Başka Bir Dosyanın İçeriğini Dahil Et
Başka bir dosyanın içeriğini, içerikler %include komutunun bulunduğu konumdaymış gibi Kickstart dosyasına dahil etmek için %include /dosyanın/yolu komutunu kullanın.
%ksappend (isteğe bağlı) - Başka Bir Dosyanın İçeriğini Ekle
%ksappend URL komutu, sanki %ksappend komutunun bulunduğu konumdaymış gibi ek dosyaların içeriğini dahil etmek için kullanıldığı için %include (isteğe bağlı) - Başka Bir Dosyanın İçeriğini Dahil Et komutuna çok benzer. Aralarındaki fark, iki komutun ne zaman işlendiğidir.
%ksappend, Kickstart dosyasının diğer bölümlerinden önceki bir ilk geçişte işlenir. Ardından bu genişletilen Kickstart dosyası, tüm %pre betiklerinin işlendiği Anaconda'nın geri kalanına iletilir ve son olarak, %include komutları içeren Kickstart dosyasının geri kalanı sırayla işlenir.
Bu nedenle %ksappend komutu, %pre betiklerini içeren bir dosyayı dahil etmenin bir yolunu sağlarken %include bunu sağlamaz.
%packages (gerekli) - Paket Seçimi
Kurulacak yazılım paketlerini açıklayan bir Kickstart bölümüne başlamak için %packages komutunu kullanın. Bu bölüm bir %end ifadesi ile bitmelidir.
Paketleri ortam, grup veya paket adlarına göre belirtebilirsiniz. İlgili paketleri içeren çeşitli ortamlar ve gruplar tanımlanmıştır. Ortam ve grup tanımları için kurulum kaynağınızdaki repodata/comps.xml
dosyasına bakın.
comps.xml
dosyası, kullanılabilir ortamları (<environment>
etiketiyle işaretlenir) ve grupları (<group>
etiketiyle işaretlenir) açıklayan bir yapı içerir. Her girdinin bir kimliği, kullanıcı görünürlük değeri, adı, açıklaması ve paket listesi vardır. Kurulum için grup seçilirse, paket listesinde mandatory
olarak işaretlenen paketler her zaman kurulur, default
olarak işaretlenen paketler özellikle hariç tutulmamışlarsa kurulur ve default
olarak işaretlenen paketler grup seçilmiş olsa bile özellikle dahil edilmelidir.
Kimliğini (<id>
etiketi) veya adını (<name>
etiketi) kullanarak bir paket grubu veya ortamı belirtebilirsiniz.
64 bitlik bir sisteme 32 bitlik bir paket kurmak için, paketin oluşturulduğu 32 bit mimariye sahip paket adını eklemeniz gerekir - örneğin, glibc.i686. Ayrıca --multilib seçeneği Kickstart dosyasında belirtilmelidir; aşağıdaki kullanılabilir seçeneklere bakın. |
İlk Kurulum, bir masaüstü ortamı ve X Pencere Sistemi kuruluma dahil edilmedikçe ve grafiksel oturum açma etkinleştirilmedikçe, bir sistem Kickstart dosyasından kurulduktan sonra çalıştırılmaz. Bu, öntanımlı olarak |
- Bir Ortam Belirtme
-
Gruplara ek olarak, tamamıyla kurulacak bir ortamı belirtebilirsiniz:
%packages @^Infrastructure Server %end
Bu komut,
Infrastracture Server
ortamının parçası olan tüm paketleri kuracaktır. Kullanılabilir tüm ortamlarcomps.xml
dosyasında açıklanmaktadır. - Grupları Belirtme
-
Her satır
@
simgesiyle başlayacak ve ardındancomps.xml
dosyasında belirtilen tam grup adını veya grup kimliğini içerecek biçimde grupları belirt. Örneğin:%packages @X Window System @Desktop @Sound and Video %end
Core
veBase
gruplar her zaman seçilir - bunları %packages bölümünde belirtmeniz gerekmez.comps.xml
dosyası, Fedora’nın her bir çeşidi içinConflicts (çeşit)
adlı grupları da tanımlar. Bu grup, dosya çakışmalarına neden olduğu bilinen ve hariç tutulması amaçlanan tüm paketleri içermektedir. - Tek Tek Paketleri Belirtme
-
Her satırda bir girdi olacak şekilde tek tek paketleri adlarıyla belirt. Paket adlarında yıldız karakterini (
*
) joker karakter olarak kullanabilirsiniz. Örneğin:%packages sqlite curl aspell docbook* %end
docbook*
girdisi; docbook-dtds, docbook-simple, docbook-slides paketlerini ve joker karakterle temsil edilen modelle eşleşen diğerlerini içerir. - Ortamları, Grupları veya Paketleri Hariç Tutma
-
Kurulumdan hariç tutulacak paketleri veya grupları belirtmek için satır başında tire karakteri (
-
) kullanın. Örneğin:%packages -@Graphical Internet -autofs -ipa*fonts %end
|
Birkaç seçeneği kullanarak %packages bölümünün öntanımlı davranışını değiştirebilirsiniz. Bazı seçenekler tüm paket seçimi için çalışır, diğerleri yalnızca belirli gruplarla kullanılır.
%packages için aşağıdaki seçenekler kullanılabilir. Bir seçeneği kullanmak için, onu paket seçimi bölümünün başına ekleyin. Örneğin:
%packages --multilib --ignoremissing
- --nocore
-
@Core
grubunu kurma. - --ignoremissing
-
Kurulumun sonlandırılıp sonlandırılmayacağını veya devam ettirilip ettirilmeyeceğini sormak için kurulumu durdurmak yerine kurulum kaynağında eksik olan paketleri, grupları ve ortamları yoksay.
- --excludedocs
-
Paketlerde bulunan hiçbir belgelendirmeyi kurma. Çoğu durumda, bu, normalde
/usr/share/doc*
dizinine kurulan dosyaları hariç tutacaktır, ancak hariç tutulacak belirli dosyalar paketlerin kendisine bağlıdır. - --multilib
-
Kurulu sistemi çoklu kütüphane (multilib) paketleri için yapılandır (yani, 64-bit x86 sistemine 32-bit paketlerin kurulmasına izin vermek için) ve bu bölümde belirtilen paketleri bu şekilde kur.
Normalde 64-bit bir sistemde, yalnızca bu mimari için olan paketler (
x86_64
olarak işaretlenir) ve tüm mimariler için olan paketler (noarch
olarak işaretlenir) kurulur. Bu seçeneği kullandığınızda, varsa 32-bit sistemler için olan paketler de (i686
olarak işaretlenir) otomatik olarak kurulacaktır.Bu yalnızca %packages bölümünde açıkça belirtilen paketler için geçerlidir. Kickstart dosyasında belirtilmeden yalnızca bağımlılık olarak kurulan paketler, daha fazla mimari için kullanılabilir olsalar bile, yalnızca ihtiyaç duyulan mimari sürümlerinde kurulacaktır.
Bu listedeki seçenekler yalnızca tek bir paket grubu için geçerlidir. Bunları Kickstart dosyasındaki %packages komutunda kullanmak yerine grup adına ekleyin. Örneğin:
%packages @Graphical Internet --optional %end
- --nodefaults
-
Öntanımlı seçimleri değil, yalnızca grubun zorunlu paketlerini kur.
- --optional
-
Öntanımlı seçimleri kurmaya ek olarak,
comps.xml
dosyasındaki grup tanımında isteğe bağlı olarak işaretlenen paketleri de kur.Scientific Support
gibi bazı paket gruplarının, belirtilen zorunlu veya öntanımlı paketlere sahip olmadığını, yalnızca isteğe bağlı paketleri olduğunu unutmayın. Bu durumda --optional seçeneği her zaman kullanılmalıdır, aksi takdirde bu gruptan hiçbir paket kurulmayacaktır.
%pre (isteğe bağlı) - Kurulum Öncesi Betiği
Kickstart dosyası ayrıştırıldıktan hemen sonra, ancak kurulum başlamadan önce sistemde çalıştırılacak komutlar ekleyebilirsiniz. Bu bölüm Kickstart dosyasının sonuna doğru, gerçek Kickstart komutlarından sonra bulunmalı, %pre ile başlamalı ve %end ile bitmelidir. Kickstart dosyanız ayrıca bir %post bölümü içeriyorsa, %pre ve %post bölümlerinin eklenme sırası önemli değildir.
%pre bölümünde ağa erişebilirsiniz. Ancak ad hizmeti bu noktada yapılandırılmamıştır, bu nedenle yalnızca IP adresleri çalışır, URL’ler çalışmaz.
Kickstart kurulum öncesi betiği bölümü birden fazla kurulum ağacını veya kaynak ortamını yönetemez. Kurulum öncesi betiği, kurulum işleminin ikinci aşamasında gerçekleştiğinden, oluşturulan her Kickstart dosyası için bu bilgilerin dahil edilmesi gerekir.
Kurulum sonrası betiğinin aksine, kurulum öncesi betiği |
Kurulum öncesi betiklerinin davranışını değiştirmek için aşağıdaki seçenekler kullanılabilir. Bir seçeneği kullanmak için, onu betiğin başındaki %pre satırına ekleyin. Örneğin:
%pre --interpreter=/usr/bin/python --- Buraya Python betiği yazılır -- %end
- --interpreter=
-
Python gibi farklı bir betik dili belirlemenize olanak tanır. Sistemde bulunan herhangi bir betik dili kullanılabilir; çoğu durumda bunlar
/usr/bin/sh
,/usr/bin/bash
ve/usr/bin/python
olacaktır. - --erroronfail
-
Betik başarısız olursa bir hata görüntüle ve kurulumu durdur. Hata mesajı sizi hatanın nedeninin günlüğe kaydedildiği yere yönlendirecektir.
- --log=
-
Betiğin çıktısını belirtilen günlük dosyasına kaydeder. Örneğin:
%pre --log=/mnt/sysimage/root/ks-pre.log
Kurulum öncesi betiğinin bir örneği için Örnek Kurulum Öncesi Betiği bölümüne bakın.
%post (isteğe bağlı) - Kurulum Sonrası Betiği
Kurulum tamamlandıktan sonra, ancak sistem ilk kez yeniden başlatılmadan önce sistemde çalıştırılacak komutları ekleme seçeneğiniz vardır. Bu bölüm, gerçek Kickstart komutlarından sonra, Kickstart dosyasının sonuna doğru bulunmalı, %post ile başlamalı ve %end ile bitmelidir. Kickstart dosyanız ayrıca bir %pre bölümü içeriyorsa, %pre ve %post bölümlerinin sırası önemli değildir.
Bu bölüm, ek yazılımlar kurma veya ek ad sunucusu yapılandırma gibi işlevler için kullanışlıdır. Kurulum sonrası betiği bir chroot ortamında çalıştırılır, bu nedenle betikleri veya RPM paketlerini kurulum ortamından kopyalamak gibi görevlerin gerçekleştirilmesi öntanımlı olarak çalışmaz. Bu davranışı, aşağıda açıklandığı gibi --nochroot seçeneğini kullanarak değiştirebilirsiniz.
Ağı bir ad sunucusu da dahil olmak üzere statik IP bilgileriyle yapılandırdıysanız, %post bölümünde ağa erişebilir ve IP adreslerini çözümleyebilirsiniz. Ağı |
Kurulum sonrası betiklerinin davranışını değiştirmek için aşağıdaki seçenekler kullanılabilir. Bir seçeneği kullanmak için, onu betiğin başındaki %post satırına ekleyin. Örneğin:
%post --interpreter=/usr/bin/python --- Buraya Python betiği yazılır -- %end
- --interpreter=
-
Python gibi farklı bir betik dili belirtmenize olanak tanır. Örneğin:
%post --interpreter=/usr/bin/python
Sistemde bulunan herhangi bir betik dili kullanılabilir; çoğu durumda bunlar
/usr/bin/sh
,/usr/bin/bash
ve/usr/bin/python
olacaktır. - --nochroot
-
chroot ortamının dışında çalıştırmak istediğiniz komutları belirtmenize olanak tanır.
Aşağıdaki örnek,
/etc/resolv.conf
dosyasını yeni kurulan dosya sistemine kopyalar.%post --nochroot cp /etc/resolv.conf /mnt/sysimage/etc/resolv.conf %end
- --erroronfail
-
Betik başarısız olursa bir hata görüntüle ve kurulumu durdur. Hata mesajı sizi hatanın nedeninin günlüğe kaydedildiği yere yönlendirecektir.
- --log=
-
Betiğin çıktısını belirtilen günlük dosyasına kaydeder. Günlük dosyasının yolunun, --nochroot seçeneğini kullanıp kullanmadığınızı dikkate alması gerektiğini unutmayın. Örneğin, --nochroot seçeneği olmadan:
%post --log=/root/ks-post.log
--nochroot seçeneğiyle:
%post --nochroot --log=/mnt/sysimage/root/ks-post.log
Kurulum sonrası betiğinin bir örneği için Örnek Kurulum Sonrası Betiği bölümüne bakın.
Örnek Kickstart Yapılandırmaları
Gelişmiş Bölümlendirme Örneği
clearpart, zerombr, part, raid, volgroup ve logvol Kickstart komutlarının uygulamalı bir örneği aşağıdadır:
clearpart --drives=hda,hdc zerombr # Raid 1 IDE yapılandırması part raid.11 --size 1000 --asprimary --ondrive=hda part raid.12 --size 1000 --asprimary --ondrive=hda part raid.13 --size 2000 --asprimary --ondrive=hda part raid.14 --size 8000 --ondrive=hda part raid.15 --size 16384 --grow --ondrive=hda part raid.21 --size 1000 --asprimary --ondrive=hdc part raid.22 --size 1000 --asprimary --ondrive=hdc part raid.23 --size 2000 --asprimary --ondrive=hdc part raid.24 --size 8000 --ondrive=hdc part raid.25 --size 16384 --grow --ondrive=hdc # --spares=x seçeneğini ekleyebilirsiniz raid / --fstype xfs --device root --level=RAID1 raid.11 raid.21 raid /safe --fstype xfs --device safe --level=RAID1 raid.12 raid.22 raid swap --fstype swap --device swap --level=RAID1 raid.13 raid.23 raid /usr --fstype xfs --device usr --level=RAID1 raid.14 raid.24 raid pv.01 --fstype xfs --device pv.01 --level=RAID1 raid.15 raid.25 # /var ve /usr/local bölümlerini daha sonra yeniden boyutlandırabilmemiz için LVM yapılandırması volgroup sysvg pv.01 logvol /var --vgname=sysvg --size=8000 --name=var logvol /var/freespace --vgname=sysvg --size=8000 --name=freespacetouse logvol /usr/local --vgname=sysvg --size=1 --grow --name=usrlocal
Bu gelişmiş örnekte, gelecekteki büyüme için çeşitli dizinleri yeniden boyutlandırma yeteneğinin yanı sıra RAID üzerinde LVM uygulanmaktadır.
İlk olarak, onları silmek için hda
ve hdc
disklerinde clearpart komutu kullanılır. zerombr komutu, kullanılmayan bölümlendirme tablolarını başlatır.
Ardından iki disk, RAID yapılandırmasına hazırlanmaları için bölümlere ayrılır. Her disk beş bölüme ayrılır ve birbirinin aynısı düzende bölümlendirilir.
Sonraki kısım, RAID1 seviyesine (yansıtma) sahip bir yazılımsal RAID aygıtı oluşturmak için bu fiziksel bölüm çiftlerini kullanır. İlk dört RAID aygıtı /
(kök), /safe
, swap
ve /usr
için kullanılır. Beşinci, en büyük bölüm çifti pv.01
olarak adlandırılır ve bir sonraki kısımda LVM için fiziksel bir birim olarak kullanılacaktır.
Son olarak, son komut kümesi ilk olarak pv.01
fiziksel biriminde sysvg
adlı bir birim grubu oluşturur. Ardından, üç mantıksal birim (/var
, /var/freespace
ve /usr/local
) oluşturulur ve sysvg
birim grubuna eklenir. /var
ve /var/freespace
birimlerinin 8 GB’lik bir ayarlanmış boyutu vardır ve /usr/local
birimi, kalan tüm kullanılabilir alanı doldurmak için --grow seçeneğini kullanır.
Yukarıdaki örnek, disk sürücülerini tanımlamak için |
Örnek Kurulum Öncesi Betiği
%pre bölümünün bir örneği aşağıdadır:
%pre #!/bin/sh hds="" mymedia="" for file in /proc/ide/h* do mymedia=`cat $file/media` if [ $mymedia == "disk" ] ; then hds="$hds `basename $file`" fi done set $hds numhd=`echo $#` drive1=`echo $hds | cut -d' ' -f1` drive2=`echo $hds | cut -d' ' -f2` #1 veya 2 sabit disk olup olmadığına göre bölümlendirme düzenini yaz if [ $numhd == "2" ] ; then #2 disk echo "#%pre bölümünde 2 disk için oluşturulan bölümlendirme düzeni" > /tmp/part-include echo "clearpart --all" >> /tmp/part-include echo "part /boot --fstype xfs --size 75 --ondisk hda" >> /tmp/part-include echo "part / --fstype xfs --size 1 --grow --ondisk hda" >> /tmp/part-include echo "part swap --recommended --ondisk $drive1" >> /tmp/part-include echo "part /home --fstype xfs --size 1 --grow --ondisk hdb" >> /tmp/part-include else #1 disk echo "#%pre bölümünde 1 disk için oluşturulan bölümlendirme düzeni" > /tmp/part-include echo "clearpart --all" >> /tmp/part-include echo "part /boot --fstype xfs --size 75" >> /tmp/part-include echo "part swap --recommended" >> /tmp/part-include echo "part / --fstype xfs --size 2048" >> /tmp/part-include echo "part /home --fstype xfs --size 2048 --grow" >> /tmp/part-include fi %end
Bu betik, sistemdeki sabit disk sayısını belirler ve bir veya iki diske sahip olmasına bağlı olarak farklı bir bölümlendirme düzenine sahip bir metin dosyası yazar. Kickstart dosyasında bir dizi bölümlendirme komutunu bulundurmak yerine aşağıdaki satırı ekleyin:
%include /tmp/part-include
Betikte seçilen bölümlendirme komutları kullanılacaktır.
Örnek Kurulum Sonrası Betiği
%post bölümünün bir örneği aşağıdadır:
# /root/ks-post.log dosyasına günlük kaydı yapan %post bölümünün başlangıcı %post --log=/root/ks-post.log # Bir NFS paylaşımını bağla mkdir /mnt/temp mount -o nolock 10.10.0.2:/usr/new-machines /mnt/temp openvt -s -w -- /mnt/temp/runme umount /mnt/temp # %post bölümünün sonu %end
Yukarıdaki örnekte bir NFS paylaşımı bağlanır ve paylaşımdaki /usr/new-machines/
konumunda bulunan runme
adlı bir betik çalıştırılır. Kickstart modundayken NFS dosya kilitlemesinin desteklenmediğini unutmayın, bu nedenle -o nolock seçeneği gereklidir.
Want to help? Learn how to contribute to Fedora Docs ›